Ellen2 schreef op donderdag 31 juli 2008, 20:39:
> Nathalie Lagasse schreef op donderdag 31 juli 2008, 16:23:
> 
>>  

> 
 > Dat druk voor mij betekent: “een constant en geduldig aanwezig
 > blijven van dezelfde vraag tot er een antwoord komt” en geen
 > onaangenaam iets
Het  is  een beslissing over  de manier van aanleren  die  je  neemt, waarbij de  vraag of het onaangenaam is theoretisch eigenlijk niet van belang is.
Het  is: "wil ik  met  de  hersens van een paard  werken, zodat ik  een paard  krijg wat  met  veel eigen inzet  zaken die ik  aangeef oplost" of zeg je" Nee, ik hoef geen denkend paard,  ik  geef  zijn lichaam bepaalde prikkels die hij moet leren volgen. 
> 
 > Hoe belangrijk lichaamstaal en uitstraling blijven naast gelijk
 > welke methode.
 > 
 > Dat dit een discussie is tussen goed, beter en nog iets beter.
 > 
 > Dat andere mensen leren om dieren te trainen nog moeilijker is
 > dan dieren trainen.
 > staan daar overmorgen nog (dat is indy, er zijn ongewtijfeld
 > ook bordercolliepaarden die staan te springen van
 > :”watgaanwedoen, watgaanwedoen, watgaanwedoen, laat me raden,
 > links? Rechts? Omhoog? Omlaag?....)
Mooie  uitdrukking "bordercolliepaarden"  

Bij  de mensen  die  ik les geef is  het het verschil  in soorten paarden heel groot.
Van een 2 jarig very jumpy Kentucky beest, met  veel rasjes en karakters ertussen naar een Groninger van 12 ofzo, die niet  meer  te berijden of  zelfs maar  vast te binden is  en  bij  het zien van het zadel al  uit  zijn dak gaat.
Vooral  de Groninger  reageerde  in het  begin zo traag dat ik de eerste  twee  lessen wanhoopte of de eigenaars dat paard ooit  wel  uit zijn "ik doe zelf niks, want  dan krijg  ik op mijn donder" cocon konden halen.
Ook  dat paard  staat als  de concentratie en focus even  weg is nu  de  oefeningen die  het  geleerd is aan te  bieden, want  voor  het eerst van zijn leven WIL  hij graag doorgaan waarmee  hij bezig  is, zonder dat  akelige  gestop waarin ze  weer  dingen gaan staan  te  bespreken.
M.a.w. hij snapt het  nog niet , of  probeert het  "het is gedaan gebaar " te negeren.
Ik zal niet zeggen dat het  nu  een bordercolliepaard  is, maar  het ongeinteresseerde uiterlijk en gedrag  is compleet weg. Hij  zoekt nu  zelf.
Dat,  (en ik  wil  je niet op  je  tenen trappen)  je  denkt dat  wanneer  je  gaat wachten tot ze  de  oplossing  gaat zoeken jullie allebei in slaap vallen ligt  aan de  tekortkoming van de  trainer. Het  is  of  te  grote stappen  nemen, je criteria te snel verleggen of simpelweg aan  de eerste minieme  reacties voorbij gaan, waarop je  paard denkt: pffff  wat  ik  ook  doe  is  niet  goed, ik blijf  gewoon lekker staan en  doe  mijn ogen dicht, da's  veel fijner  dan  misschien wel  nooit zo'n  beloning krijgen.
> 
 > Dat er nu misschien wel een paar eens in hun haar krabben, hun
 > ogen ten hemel slaan en denken “nu snapt ze ’t nog niet!”.
 > Geen probleem, dit is op dit moment mijn richting, maar ik ben
 > geen boerenpaard dat loopt met oogkleppen voor een kar en dat
 > altijd in dezelfde richting blijft gaan, ik volg een beetje
 > mijn gevoel en een beetje mijn verstand en ik leer van mijn
 > fouten
Als  je  zo  door  gaat ga  je  het  wel snappen 

Piet
Krom past  niet  op  recht