marianne laenen schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 7:58:


Hoefwand groeit uit.

Christel Provaas schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 8:06:


maar uiteindelijk is hoefhoorn ook 'dood' materiaal,
net als haar en stierenhoorns of teennagels,
het wordt gewoon aangemaakt ter hoogte van de kroonrand
net als vinger-en teennagels
dus het kan wel wat verdragen, wat meer dan 'levend' weefsel toch
maar het heeft natuurlijk ook een aantastingsmarge
en een sterkte-graad

Peter Donck schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 8:40:

Vandaar dat we eerst gecheckt hebben of de lijm zuurvrij was, zodat niet met het brokstuk de hele wand eraf gevreten zou worden.

Christel Provaas schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 9:23:


dat kon ik me er wel bij voorstellen
maar ik denk dat brokken lijmen vooral een vals idee geven
van sterkte en stabiliteit,
de lijm en de hoef zijn allebei sterk
maar de verbinding tussen die twee is niet altijd feilloos
maar het kan wat trekkracht op de scheur wegnemen
net als een plaatje met schroeven
niet ideaal maar het hoort tot de mogelijkheden
volgens mij is het doorgaans de nazorg die te wensen geeft,
dan krijg je lelijke dingen
mensen denken altijd dat je zo'n dingen zo eeuwig mogelijk moet laten zitten,
niet dus, ze horen opvolging en vernieuwing te krijgen ........
dat is zo met beslag
dat is zo met bekappen

Peter Donck schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 10:39:

Na de volgende bekapbeurt was de brok al een stuk kleiner en na een maand of drie was de gelijmde brok eruit gegroeid en bekapt. Toch wel een teken dat de lijm zijn werk goed deed: er komen nogal wat haakse krachten op als je met je kapmes de lengte eraf slaat, maar de gelijmde breuk doorstond dit moeiteloos. De smid deed dat bekappen indertijd, ook hij verbaasde zich maar vond het een aanwinst op zijn gereedschapskist.