Wil schreef op zondag 17 augustus 2008, 23:43:


Is het niet mogelijk om de bruen te vragen of jullie in ieder geval de pup mee met wandelen mogen nemen?
Zo hebben wij dat altijd opgelost als we er mee werden geconfronteerd, uiteindelijk ook altijd goed gekomen, hetzij een nieuwe baas kunnen vinden door een beetje te slijmen eerst, of dat de eigenaar in ging zien dat het echt niet kon.
Maar ja Portugal gaat echt wel heel anders om met honden, ik heb het daar ook steeds gezien, veel zwervers ook.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 17 augustus 2008, 23:59:


Heel fijn Eddy, bedankt dat je eindelijk niet meer wil reageren.
Ook bedankt voor de heldere uitleg waarom je toetsen zijn opgezogen. Daar kan ik gelukkig wat mee.
Jammer wel dat je een draad hebt verkloot wat begon met een leuk verhaaltje.
Ik ben in ieder geval opgelucht dat je mij voortaan met rust zal laten.

Wil schreef op maandag 18 augustus 2008, 0:26:


In Portugal heb ik idd gezien dat honden anders worden behandeld dan hier, of 'erfhonden' vol met ongedierte, of zwerfhonden.
Natuurlijk mag je niet generaliseren want ook ik heb zat honden gezien daar die wel goed werden verzorgd. Ook in Nederland zie je het wel, toen ik nog bij de veearts werkte en we gingen de boer op zag je echt wel die kettinghonden, soms moest je eerst opbellen voor je de kippen of koeien etc kon behandelen waar we voor kwamen. Ik kan me herinneren dat we bij een kluizenaar de kippen moesten doen, met een rugspuit sproeien. Lachen was dat ook wel hoor. Boertje droeg zijn broek achterstevoren omdat de knieën kapot waren, de andere kant kon nog wel mee. Hij kroop natuurlijk altijd om de dooie kuikentjes te rapen.
We waren langs de gevaarlijke kettinghond, en binnen maakten we de boel klaar ( water etc nodig) we keken vanuit de keuken naar binnen en die kerel die giet de thee zo uit de tuit van die theepot naar binnen. Die thee stond vast de hele dag al op die kachel en was vast al wit. Toen kregen we ook thee aangeboden. We hebben toch maar vriendelijk bedankt. Ook was er een oud boertje die ik leerde lezen en schrijven een geweldig mannetje was dat! Hij vertelde sprookjes, hij haalde ze wel allemaal door elkaar, dus roodwitje i.p.v. roodkapje maar dat boeit niet, het werden erge leuke sprookjes.
Wat was die man blij dat hij boodschappenbriefjes kon maken, en kaas kon schrijven of ei. Dát was een paardenman, dat wil je niet weten. Ook de honden daar waren echt zo vreselijk leuk. Ik kwam hem later eens tegen in de praktijk, het oudste hondje, beest was denk ik wel 18 en niet aan te zien van lelijkheid, maar lief! Hondje was op, vreselijk hoe die stoere man huilde om zijn hondje waardig te laten gaan. Voor zichzelf kon hij niet zo geod zorgen, voor zijn dieren deed hij echt alles!