in februarie kwam ik op het land en Veraliep rechts helemaal stram Boven haar rechterschouder was het dik en keihard Nou is het een heeele spontane meid die af en toe de bocht naar de bak waar de stal staat (die altyd open staat )met een rotgang neemt en ze was al eens eerder onderuitgegaan Een paar dagen daarna tilde ze haar voet op RECHTS en daar zat een schroef in Die zat daar net want ik had haar s,ochtends nog bijgeveild Nou schroef eruit gehaald oke Ik masseerde 2xper dag de schouder maar ze kon daardoor niet meer zoveel doen wat ze altyd deed het is een behoorlijk actieve dame in het land en ryden ging ik natuurlijk ook niet Na een week begon ze links ook moeilijk te lopen en toen kwam de afwisseling links slecht rechts slecht Affijn DA erbij Ik wilde ook dat ze naar de schouder keek (deed ze niet) snelle conclusie Niet klassiek hoefbevangen Vroeg wat ze daarmee bedoelde Nou meestal staan de paarden ver naar achteren In dit geval zag je niks Ze bleef draven en t liefst galoperen maar als ze in stap liep zag je pas de onregelmatigheid Heb nog 3 second opinions gehaald 2andereDAs en een hoefsmidDe een zei ze mag niets meer eten de ander zei gewoon doorlaten lopen en nog een begon dat ze misschien de ziekte van cushing had Nou toen wist ik het helemaal niet meer Wat ik gedaan heb is haar een week in de bak bij de stal gezet met hooi(niet teveel )en daarna een paar uurtjes op het land en dat heb ik er in gehouden De schouder kwam helemaal goed na 2 weken Ik vond het wel vervelend dat de DA daar gewoon niet naar wilden kijken maar oke het is dus allemaal helemaal goed gekomen alleen had ze nu weer een hoefzweer maar vanochten liep ze weer blij te rennen en is dit ook bijna weer goed Nou een heel verhaal hoop dat je er iets aan hebt Groet Trudy

T de Bakker schreef op zaterdag, 9 oktober 2004, 10:10:


Dank je, kom hier later nog op terug.

Groeten,
Ingrid

T de Bakker schreef op zaterdag, 9 oktober 2004, 10:10:


Hoi,
Bij mij ging het wel iets anders. In het heel kort (als me dat lukt ) komt het hierop neer:
1999 binnen een week cortisone-injectie gehad, hoefijzers eraf en rit gaan maken. Op het harde terug ging ze nogal gevoelig lopen, eenmaal thuis niet meer willen eten, niet meer willen lopen. Alleen maar wat schuifelen. DA constateerde fikse spierpijn; zeker geen bevangenheid.
Na half jaar toch ring en vergroeiing hoef. Foto's laten maken; toch bevangen geweest was nu conclusie.
In menseizoen (zomer) stond ze op ijzers. Echter altijd problemen met brokkelen en scheuren, in winter nergens last van. Daarom besloten in 2002 zonder ijzers te gaan doen. Ging helemaal fout. Minimaal eens per maand was ze stokstijf kreupel. Soms gebeurde het in een draf. Liep ze keurig in draf de wei op, en tijdens het lopen naar het eind van de wei, kon ze bijna haar ene hoef niet meer voor de andere zetten. Ze kreeg minimaal gras, kort, onbemest. Kon ze nauwelijks van leven eigenlijk en toch kwam het steeds terug. Stempel chronisch bevangen. Echter nooit aangetoond. Niet door verbrede witte lijn (die volgens ene DA en hoefsmid erger verbreed is dan volgens de andere), geen ringen of vergroeiingen, op foto's niets te zien, niets warme hoeven, niets, behalve dat ze niet kon lopen. Geen spierpijn deze keer, dat wisten ze nu weer zeker. Het werd alleen steeds erger en de tussenpozen werden steeds korter. Toen toch maar besloten op hoefijzers te zetten. Ondanks heel slecht beslagen toen, liep ze van het een op het andere moment goed. Toen ze weer kreupel werd lag het aan het beslag volgens andere hoefsmid. Opnieuw beslagen, echter nu weer brokkelhoeven. Vorig jaar augustus was ik het zo beu, ijzers eraf en toen weer ja hoor, Bingo net als voordat ze op ijzers ging. Stokstijf kreupel op iedere bodem. Volgens de ene gewoon gevoeligheid, volgens de ander bevangen. Maar nu at ze wel, hoeven wisselend van temperatuur van koud tot warm. Heb nog alternatieve onderzoeken laten uitvoeren, maar er kwam geen bevangenheid uit. Maar wat het wel is geweest dan ... niemand zal dit ooit weten. Ook nu is ze soms wat gevoeliger ineens en ook nu zonder duidelijke oorzaak. Ene dag gaat ze als een speer over het grind, volgende dag loopt ze wat meer te hinken.

Eh was niet kort he???
Ik kan het ook nooit, iets kort omschrijven. En het is al veel korter als het eerste verhaaltje waarmee ik vanochtend begon (hihi).

Groeten,
ingrid