Piet schreef op zondag, 10 oktober 2004, 22:21:


aanvulling
Let wel, ik heb het hier over dat het niet moeilijk is een paard te leren begrijpen, dat er iets van hem verwacht wordt voordat het een beloning krijgt , in dit geval dus het uitvoeren van een opdracht. Het wil helemaal niet zeggen dat de vorm van training nu altijd zo gemakkelijk is. Het vereist concentratie en een scherpe timing, het is bij het ontbreken daarvan oh zo gemakkelijk om een paard iets te leren wat je niet bedoeld had. Voorbeeld daarvan zou kunnen zijn het in en uit schachten van Shiny. Egon's veronderstelling dat ik dat per ongeluk een paar keer bekrachtigd heb, hoeft nl helemaal niet zover naast de waarheid te zijn en is gemakkelijk te verklaren. Wat overigens nog eens zou bevestigen dat je met de clicker ontzettend sterk gereedschap in handen hebt.
Er is een prachtig spelletje om mensen te laten meemaken wat een paard voelt bij de training en hoe belangrijk timing is.. Je spreekt af wie voor paard speelt, de overige aanwezigen zoeken een doel: bv een emmer die 20 meter verder staat moet omgekeerd worden en het paard moet er op gaan zitten. Een aanwezige dierenarts verklaarde zich zeker wel slimmer als een paard, maar had tot haar schrik ontzettend veel moeite met eerst een rondje lopen voor ze naar de emmer kon.
Ze dacht op een gegeven moment ook dat ze alleen een klik hoorde als ze een voor een haar armen optilde. :) Wat Egon stelde is precies hetzelfde. Shiny doet 2 dingen tegelijk , 1 gevraagd iets en 1 ongevraagd iets en denkt dat het zo hoort omdat hij click, of in mijn geval Yes hoort.

Piet

Nick Altena schreef op maandag, 11 oktober 2004, 14:19:


sorry nick, dat ik even wat zeg, hoewel jouw reactie gericht is aan Inge. Volgens mij zit er een verschil in in wat Inge en jij beweren. Volgens mij gaat het over dingen aan leren, niet over zaken die je paard al kent. Als je een paard achteruit vraagt of zegt en hij weet daaraan te gehoorzamen is er geen sprake van dat hij andere bewegingen zal gaan proberen. Het is bij het aanleren dat hij een vervangende beweging kan maken omdat hij niet snapt wat je aangeeft en dus de meest nabijliggende oefeningen zal proberen.
Ik kan me voorstellen dat er soms nogal wat ruis zit in menselijke aanwijzingen.Vooral omdat je je aanwijzingen zo klein mogelijk probeert te maken. Om van die ruis een voorbeeld te geven :soms als ik kalm vraag, tilt hij een been op ipv zijn hoofd naar beneden te houden, dit ligt dan geheel aan mijn lichaamstaal. Ik heb dan niet alleen mijn hoofd gebogen, maar per ongeluk ook mijn wijsvinger naar de grond gehouden.....
Piet