stumperd schreef op dinsdag 2 september 2008, 19:26:


Geen idee eigenaars van asiel zijn Belgische mensen, die zijn misschien wat duurder? hahaha

Ilse Bartholomeeusen schreef op woensdag 3 september 2008, 11:50:


Wie weet,misschien dat daar de dierenartskosten weer duurder zijn.
Misschien kun je hond uit Nederland adopteren voor minder ha,ha

Wil schreef op zondag 31 augustus 2008, 12:57:

Ha! Snij je nou net een stokpaardje van mij aan! Zat ik laatst ook met iemand over te discutiëren... Ben het helemaal met je eens! Problemen in land zelf aanpakken. De asiels zitten hier al vol zat met de 'eigen' afdankers!!!

Het is allemaal lief bedoeld maar zo pak je het eigenlijke probleem niet aan.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 2 september 2008, 10:35:


Dat vind ik eigenlijk ook. Als je een paard zoekt wat je hopelijk 30 jaar bij je thuis gaat hebben, mag je toch best kieskeurig zijn? Als je dan echt vindt wat je zoekt in Spanje , tja dan zet je die toch gewoon in de trailer, en twee dagen later ben je er mee thuis..
Al bij al moeten er gewoon veel minder paarden gefokt worden, overal in Europa. Om het met Eddy zijn woorden te zeggen, minder 'afdankertjes' veroorzaken

Groetjes
Elke

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 9 september 2008, 0:45:


Tuurlijk is het goed bedoeld, zeker weten! Alleen wat die onvoorspelbare karakters betreft, en ook nog het feit dat de meesten niet opgevoed dus zowel dier- als mens a-sociaal zijn.... als ze in onwetende handen terecht komen is de ellende niet te overzien. De goeden natuurlijk niet te na gesproken...
Ik zie hier gewoon té veel ellende!
Eergisteren reden wij in deze omgeving. Ineens liep er een klein zwart hondje over de weg. Soort herdershondje, gitzwart. Naderbij gekomen zagen we dat het een herderpup was, we denken rond de 3 maanden of zo...
Wát het diertje meegemaakt heeft kun je naar raden!
Ondanks alle vleierij en lieve woordjes kwamen wij geeneens in z'n buurt!
Wel nieuwsgierig en ook oplettend... maar je kon hem geeneens aanraken, laat staan pakken!
Jammer. Hadden we hem wel te pakken kunnen krijgen hadden we hem ook beslist naar het asiel gebracht. Daar is hij in ieder geval veilig en krijgt verzorging.

Jammer voor hem. Gewoon mislukt!

ElkeW schreef op dinsdag 9 september 2008, 13:20:


Ik vind dat dus ook. Een paard koop je eenmaal, voor de rest van zijn of haar leven.
Dus moet de combinatie klikken. Nu heb ik Chaser niet zelf geïmporteerd, dit was al gedaan. Chaser kwam alleen te koop omdat zijn eigenaar naar Texas ging verhuizen.
Ik heb dus geluk gehad denk ik...
Had Chaser in de USA gestaan.... had het ook zo geklikt. Dus zou ik hem eveneens gekocht hebben. Dan had ik dus ervoor gezorgd dat ie in Nederland kwam.
(Catcher is in Nederland gefokt, hij was dus geen import.)

Daar denk ik dus nu anders over.... ik zou eerlijk gezegd niet weten wat ik zou doen als een paard zo'n reis zou moeten maken...
Ik vraag me ook af of vliegen nu wel zo'n ingrijpende ervaring is....
2500 km in een vrachtwagen lijkt me ook geen pretje en dat duurt ook minstens 3 dagen...

Beide paarden achterlaten in Nederland is voor mij geen optie geweest, nooit.

Groetjes,

Wil.

Wil schreef op dinsdag 9 september 2008, 17:07:


Dag Wil,

Lang geleden hadden we het eens over je verhuis naar het zuiden. Valt het mee daar?
Hoe is dat voor de paarden gegaan? Zijn ze al wat aangepast aan de nieuwe omgeving?

Het paard wat bij mijn eigen verhuis moeite had met de totaal andere omstandigheden hier heeft een maand of zes nodig gehad om weer vast te been te worden, en is nu anderhalf jaar later, net als de andere twee, een prima downhill racer Dat is allemaal vanzelf goed gekomen.
Ik heb me met de winter in het vooruitzicht wel een paar hoefschoenen aangeschaft. Als we nu weer zo'n verzopen herfst en winter gaan krijgen, is het contrast tussen de weide en de splitpaden er buiten te groot voor zijn hoeven. De eerste test beviel alvast

Groetjes,
Elke

ElkeW schreef op dinsdag 9 september 2008, 20:23:


Hi Elke, dank voor je belangstelling!
Het valt, na maanden 'ontheemd' te zijn geweest, zeker mee!
Dit is een heerlijk land! De paarden zijn moe geweest, en hebben vanaf november eigenlijk weinig tot niets meer gedaan. Toevallig vorige week, met beleid, de draad weer opgepakt. En dat gaat heel goed. Meer als een uurtje stappen of zo zit er nu niet in, maar dat komt wel weer. Ja, ze worden vanzelf wel downhill racers, vermits ze het terrein kennen.
Ook hier lopen ze beiden op hoefschoenen, alleen voor.
Omdat we nog zeker 5 kilometer keien en grevel moeten gaan voordat we bij de duinen, dus zandpaden, komen.

Met de huidige wandelingen kunnen beiden ook weer aan de hoefschoenen wennen.

Haha... ik verheug me op de herfst en winter. Weliswaar kortere dagen, maar ook een stuk koeler. Zo 20 graden, zonnetje erbij... da's pas heerlijk paardrijden!
Vandaag was het zeker zo'n 35 graden in de zon )

Groetjes,

Wil.