Daan Natuurlijk schreef op woensdag 3 september 2008, 15:06:


Het protest van elk paard, eigenlijk. Ook met het continu in diezelfde hoek sturen leerde je hem natuurlijk dat het geen zin had om iets aan te geven. Ik denk niet dat hij pijn had (dan zou hij gedurende het hele rijden wel protesteren, of specifiek bij het in galop gaan bijvoorbeeld) maar dat hij zijn werk niet leuk vond, en dat lijkt me logisch, want hij moest 5 keer per week dezelfde rondjes in diezelfde bak lopen. Geen wonder dat hij er iets op ging verzinnen om er onder uit te komen en ja, als je daar eenmaal succes mee hebt, blijf je dat herhalen natuurlijk. Totdat de consequentie van dat gedrag vervelender is dan gewoon je uurtje rondjes rijden afmaken.
Ik ken een heleboel manegepaarden die allerlei truukjes hadden die ze nooit meer vertoond hebben sinds ze een particuliere eigenaar hebben

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 3 september 2008, 12:16:


ONE REIN STOP

Spirithorses schreef op woensdag 3 september 2008, 9:32:


Ah, goeie vraag!! Ik zou al nooit een wedstrijdruiter geworden zijn, maar de meer ontspannen rijstijl, toendertijd een ontspannen sfeer... het cowboy-achtige, wat ik diep in m'n hart toch wel ben.... heeft me van dressuur op Western gebracht...
De sport is leuk, mooi gereden reiningproeven vind ik nog steeds kicken.
Cutting of working cowhorse kan ik van genieten....
Maar ik ben en blijf een zwerver. Altijd al geweest, Het allerliefst, met welk paard dan ook, wil ik gewoon het liefst urenlange trektochten door de natuur.
Wat ik zocht was dus type pleasurepaard..... en gangenpaarden, zoals IJslanders, spraken me vreselijk aan. Dat pleasurepaard had ik gevonden, een appaloosa, Goer-zoon. Schitterend paard met gouden karakter. Helaas werd hij klinisch afgekeurd op een krampbeen.... en ging terug naar de eigenaar.

Wat toen? Tsja... toen belde m'n vriendin op (waarvan ik notabene ooit een Quartermerrie gekocht had) en zei dat ze het perfecte paard voor mij wist te staan.... en dat was een Walker. Maar wél western getraind...
In mijn ogen moest dat de perfecte combinatie zijn toch??
Gangenpaard, dus zeer comfortabele lange buitenritten.... en toch reining etc. kunnen doen? Dat wilde ik weleens zien!!
Nou..... ik zag 'm staan...... en hij was het gewoon! Ken je dat? Klinkt als KLIK!!!

Ik wist nagenoeg niets van TWH's.... en ook niet veel van gangenpaarden.
Er was ook niemand die het mij kon leren.... ik heb het van Chaser geleerd.

Chaser heeft ook ranchervaring en kan idd. cutting. Hij zal nooit zo snel als een Quarter kunnen zijn, maar deed het wel. Trail kan hij heel goed, spins minder... en stoppen zoals een Quarter kan... no way!! Dat wordt een stuiterparade...
Nu, op zijn 18de, haal ik al helemaal dat soort stuntwerk niet meer met hem uit!
Net zomin als de prachtigste steigerparade's waar ie altijd zo dol op was.
Hij kent ook uitstekend neckreining... en anders had ik het hem wel geleerd.
Dat is toch mijn rijstijl wel geworden. Het westernzadel is geleidelijk aan vervangen door lichtgewicht Endurance, maar wel western stijl...
Heb wel een horn, maar geen knop... )

Dus... wat ben ik nu eigenlijk? Ik vind mezelf een regelrechte bos- en bergklosser geworden! Al had ik een top Quarterhorse gehad om te rijden... had ik toch nooit in het wedstrijdcircuit terecht gekomen... wel om onderlinge wedstrijden te speaken, dat heb ik zat gedaan. Wedstrijden, vanwege het heilige moeten... is nooit mijn ding geweest.
En na al die jaren hier op PN/HN rondstruinen... voel ik me er helemaal niet meer in thuis.

Zo is dat dus gekomen.....

Groet,

Wil.

Spirithorses schreef op woensdag 3 september 2008, 9:41:


Ja, Quarters zijn zo.... hittepetittjes als Peppy Sambal's daargelaten.... )
Inderdaad..... ze hebben iets van: oh... moet ik me druk maken of zo?? Waarvoor?
IS er iets dan?
Buiten dat de wil to please you.... ze willen erg graag meewerken.
Ik blijf ook altijd van Quarters houden.

Groet,

Wil.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 3 september 2008, 11:13:


Ow..... OK. Dan heb ik me gruwelijk vergist!

Sorry ook aan Nick dan, die had dus gelijk.

Als dit zijn trainingsmethoden zijn.... ben ik het er niet mee eens.
Jammer, want het filmpje was heel leuk om te zien!
Helaas de zoveelste dan die door de mand gevallen is...

Wil.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 3 september 2008, 12:16:


Soms weet je de reden niet... kan aangeleerd (en dus vaak beloond) gedrag zijn...

Na mijn eigen rodeorit, met een échte bokker, en dat is dus neus tussen de voorhoeven en kont steil omhoog, bedank ik voor de 'eer'!
Deze paarden zijn vaak onvoorspelbaar en exploderen zonder enige aanwijsbare reden.
Helaas werd ik pisnijdig en i.p.v. eraf te springen ben ik zeker 1,5 rijbakrondje blijven zitten. Het paard bokte al die tijd stevig door. Ik kreeg met geen enkele mogelijkheid het hoofd weer omhoog gewerkt!

Omdat er een Australian Stocksaddle op lag werd ik door de 'vleugeltjes' gered en niet met mach 9 gelanceerd. Nou ja... gered??

Ik had zeker een whiplash door de klappen die mijn rug en nek opgelopen hadden... en het heeft mij 1/2 jaar fysiotherapie (pijnlijk en nutteloos) gekost....
Uiteindelijk heeft Gerry van Ossaanen mij, na nog weer ruim een half jaar en vele gymnastische oefeningen.... weer recht en soepel gekregen....
Ik ben er zo erg aan toe geweest dat ik niet eens meer op normale wijze op mijn eigen paard kon stijgen.....

Sorry, dat heb ik voor geen enkel paard meer over. Dan rij ik maar niet.
Dus: geen oplossing van mijn zijde. Ik ga die strijd nooit meer aan.
Dit paard had m.i. geen enkele reden om zo te exploderen...
Het was trouwens de appaloosa-merrie die op vier benen kreupel was door de rotstraal en die ik van de slacht gered had.
Het was de eerste- en tevens de laatste keer dat ik op haar gezeten heb.

Indertijd was mijn oplossing haar door te geven aan een goede vriend, die uitsluitend met haar zou gaan fokken. Ze loopt in alle vrijheid in een kudde.
Denk niet dat er nog iemand ooit op zal rijden.

Er IS een reden waarom een paard iemand eraf bokt. Altijd.
Van mijn merrie wist ik heel zeker dat zij stevig mishandeld is geweest.

Maar goed.....

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 3 september 2008, 12:33:


Ja, dat zou mogelijk kunnen zijn..... Paard zou eerst weer moeten leren wat het is om paard te zijn! Of dat nu zo eerlijk is tegenover dit dier?

Vicky Verreycken schreef op woensdag 3 september 2008, 12:42:


Sorry Vicky.... dat was in mijn geval niet de issue.... Ik kan je verzekeren dat die kleine signalen er niet altijd zijn! Buiten dat was ik net opgestegen... we hadden dus nog helemaal geen pas verzet! De dame begon meteen te bokken... en goed ook. Zij wilde helemaal niet bereden worden!

Zij is niet het enigste paard waarbij ik dat heb moeten constateren.
Soms hebben paarden geleerd, b.v. in een onzekere situatie, te exploderen...
En slaan zonder enige reden gewoon op tilt. Draaien door.
En dat zijn levensgevaarlijke paarden. Ze bestaan.

Waarmee ik dus niet wil zeggen dat er geen reden zou zijn voor zo'n gedrag.
Er is altijd ergens, ooit, een oorzaak DE aanleiding geweest voor zulk gedrag...

De merrie waar ik over vertel... was op stal het allerliefste paard van de wereld.
Op het slaperige af als je met haar bezig was... Totdat ik op haar stapte....
Ik ben echt niet gewaarschuwd hoor!

Dat er iets met dit dier gebeurd is... was wél duidelijk. Je kon haar namelijk nooit te pakken krijgen als ze vrij in het land liep. Ze liet je niet eens dichterbij komen, laat staat aanraken.... voer hielp niet..... Je kon haar alleen in een paddock drijven.... en dan kon je haar pakken. Eenmaal aan een touw.... was ze weer het liefste paard van de wereld...
Ik kan nog steeds geen chocola maken van zo'n karakter....

Wil schreef op woensdag 3 september 2008, 0:59:

Sieta schreef op woensdag 3 september 2008, 11:29:

Haha Franca ik doe met je mee,ghostriders yeehaw!

linda lou schreef op donderdag 4 september 2008, 9:04:


Wat doe je het eerste bericht nou toch anders dan het tweede?
Heb je Frans al eens gemaild?
Piet
Training is a mechanical skill

Wil schreef op woensdag 3 september 2008, 1:20: