stumperd schreef op donderdag 4 september 2008, 21:31:
> Wil schreef op woensdag 3 september 2008, 0:47:
> 
>> clarissa ruijgrok schreef op woensdag 3 september 2008, 0:41: 

> Net zoals met andere sporten zoals bowlen heb je mensen die
 > iets willen leren of veranderen maar ook altijd figuren die
 > stug bij hun eigen ding blijven.
 > Ja allerhande mensen.  
Beetje op  inhakend:
Vanmiddag een hele  middag Dolce Far Niente, geen zin om ook  maar  iets  te  moeten.
Shiny  aan een lang leidtouw  geknoopt  en samen 2 uur  door een  groene  Nederlands-Vlaamse grensjungle gesloft.
Hij liep  voor- dan weer  achter  me- te snacken van allerlei  soorten gras, brandnetels, pispotjes en riet. Lange paardenbloemenbladeren eigenlijk  niet. Gewoon zijn eigen weg laten kiezen  en dan  proberen te  bedenken  waarom juist  die  kant  op, of  juist  niet.
Mijn paard  blijkt gek op  riet, liever  riet  dan  een jonge  opgeschoten wilg, eerst de bruine  pluimen  en dan de  dunne  takkken met  de  lange  bladeren, van de  dikke takken  blad  voor  blad  aftrekkend, maar mais  staan latend,  want wat de  boer niet  kent  dat  freet ie  niet. Maar  toch letterlijk een geweldig  eetkunstenaar , de  vroeg afgevallen populieren bladeren zorgvuldig buiten zijn mond houdend, door zolang  op  het lange gras  te kauwen dat  ze hun grip  verloren  en een tweede, laatste landing  maakten.
Duidelijk in zijn  voorliefde   voor  de  open  ruimte, zoveel mogelijk uit de buurt van de  bosrand  of de  hoge mais en onverwachte  wendingen. Zomaar  20  meter  verder  gaan zonder  een hap, dan  een vierkante  meter  kaalvretend. Waarom? is het daar lekkerder? Ik  zie  geen verschil, overal hetzelfde  gras, riet, winde en brandnetels,  hij zal  het  wel  weten.....
Piet
Training is  a  mechanical  skill