Cindy Helms schreef op zondag 7 september 2008, 22:15:
> Coralie schreef op zondag 7 september 2008, 20:00:
>
>> Cindy Helms schreef op zondag 7 september 2008, 15:22:
> Niet altijd een even makkelijke, maar eens je de knop gevonden
> heb, wel een gouden combinatie, niet? Ik wil nu zelfs geen
> tammer paard meer, ik wordt al lastig al ik al eens een keertje
> 'benen' moet geven
Hela, hela, durft gij te zeggen dat ik een gevleugeld exemplaar ben met een probleem in mijn koppie
Maar ge hebt wel gelijk. Denken, denken, denken, vanalle doemscenario's heb ik al in mijn hoofd gehad en wat brengt dat op? Niks, alleen meer spanning van mij uit zodat ik zelfs al op de wei kwam met een zenuwachtig gevoel omdat ik ging rijden, tja
da helpt ni hè.
Erg raar, maar op de Poedertoren heb ik dat gevoel niet, het zal de rust van de omgeving zijn
Ik zou Soraya voor geen geld van de wereld willen missen, incl. haar kuren, ze is voor mij een paard waar ik graag mee bezig ben, waar ik graag op rijd en ik kan van haar nog heel veel leren.
Voor mij ook geen slome mannen want daar word ik nu echt een stresskieke van. Pit mag er gerust inzitten, mijn pony was zo'n crossmonster zonder rem waar de handelaar niet vanaf geraakte totdat ik kwam, ik was meteen verkocht. In het begin was ik ook niet altijd scheutig als hij met mij wegsjeesde en zeker niet toen hij begon te steigeren (en hij ging echt wel recht met klauwende benen, ik heb veel bekijks gehad op de manege toen
). Maar op den duur zat ik hem uit te lachen wanneer hij dat deed, hij maakte zichzelf alleen maar moe want het deed me echt niks. Dat komt nog wel bij Soraya, daar ben ik van overtuigd.
Warboel
