Ik reageer straks op Wil, dank je wel al vast voor het uitgebreide antwoord.
Maar nu eerst voor de andere die menen dat ze weten hoe slecht ik voor mijn paarden zorg.
Paarden genoeg hier en er is maar 1 met echt problemen aan de voeten en dat is mijn bevangen merrie.
De rest heeft een leven compleet afgestemt op zijn of haar behoeftes met daarbij gecombineert mijn behoeftes.
Ik steek mijn hoofd daar niet voor in het zand, iets wat ik van een aantal andere hier niet kan zeggen.
Ook het lijstje wat Herman opnoemt is leuk maar met die paarden heb ik net zo weinig te maken als jullie, ik heb mijn verantwoording af te leggen tegen mijn eigen paarden en tot op de dag van vandaag kan ik ze echt in de ogen aankijken zonder mij schuldig te voelen om de dingen die ik ze aan doe.

Ik lees op dit forum verhalen dat 's nachts op stal heel slecht is maar dat sommige dit wel moeten van de stalhouder, waar sta je dan met je principes die o zo belangrijk zijn????
Had ik niet zelf de zeggenschap over mijn paarden en hoe ze gehouden worden dan had ik dus geen paarden.
Hardvoer is o zo slecht maar als een paard het niet meer red op alleen hooi en gras, ga je ze toch ook wel bijvoeren???
Of laat je ze dan maar verhongeren want in de natuur gaat dat ook zo??

Volgens vele is het weglaten van het bit de oplossing voor een hoop paarden, ik denk juist dat het verbeteren van de instructies voor verlichting kan zorgen voor deze paarden, vooral als ik zie wat de kwaliteit is van sommige bitloze ruiters die bij mij dus eht niet op een paard mogen komen zitten.

Mijn partner is een gediplomeerde smid, traditioneel opgeleid, hij heeft verschillende klanten die doen aan zelf bekappen en waar hij alleen maar voor controle komt en indien nodig bijscholing verzorgt, de wereld (mijn wereld) is veel minder zwart/wit dan dat sommige het hier denken.

Het is niet jullie tegen ons of wij tegen de rest, in mijn optiek is het wij allemaal want we willen allemaal het beste voor ons paard alleen verschillen het idee wat het beste is nog weleens.

Jullie denken dat ik hier ben om te stoken, denk dat maar lekker ondertussen ook al een hoop info gelezen waarmee ik daadwerkelijk mee aan het werk ga of overweeg te gaan toepassen.
Waarom zou je dan zeggen: ik ben nu 28 jaar, heb al een hoop kennis opgedaan in de tijd dat ik rondhuppel tussen de paarden (dat is ookal 28 jaar ondertussen), maar ik weet ook dat ik nooit uitgeleert ben en dat er voor mij ook een hoop onbewandelde wegen zijn waarvan ik het bestaan nog niet weet.
Is het dan fout dat ik ook over het onbekende graag meer wil leren, zie ik het fout dat ik hier een hoop info kan krijgen die ik bij mijn paardenburen waarschijnlijk nooit te horen zou krijgen?

Ik vraag me weleens af hoeveel mensen hier dingen schrijven die in de praktijk toch even allemaal iets anders verlopen?
Dat is niet erg maar wees dan ook zo eerlijk om er voor uit te komen.
Als ik jullie alleen maar op de hoogte had gehouden over het reilen en zeilen in mijn kudde en de rest maar even vergeet was ik in jullie optiek waarschijnlijk een grote held geweest maar ik steek mijn kop niet in het zand en kom er eerlijk vooruit.

Realist schreef op woensdag 10 september 2008, 15:01:


Hoi Realist,eerlijkheid duurt het langst!!.
Hier kent niemand elkaar echt en we moeten ervoor zorgen dat er discussies blijven bestaan,anders valt er niets meer te lezen en te leren.
Of iedereen hier de waarheid verteld kom je nooit achter en ja je moet maar af gaan op hetgeen hier verteld wordt.

Bij de hoefnatuurlijk site wordt niet veel nieuws geschreven vergeleken bij de paardnatuurlijk site.
Blijven leren van elkaars ervaringen.

Het grappige is dat jij 28 jaar oud bet en ik 44 bijna,zowat het dubbele,toen ik begon met paardrijden was het beetje elite sport maar dat was jaren 70.
Nu is het weer elite sport geworden en er is ondertussen heeeeel veel veranderd.
Ten voordele en ten nadele.

Vroeger was het gewoon ,hoofdstel met bit ,zadel zonder shabrak en gaan.
De paarden werden niet '' aan de teugel '' gereden want dat was totaal niet bekend in het wereldje(ik bedoel dus achter de loodlijn)!.

Veel paarden stonden bij de boer en de kinderen kwamen 1x per week in de landelijke klub lessen.
Veel buitenritten gemaakt.

Daarintegen stonden manegepaarden in die tijd nog aan een ketting met band om hun nek met gewicht aan ketting.

Er waren niet zoveel maneges als nu en een blad als in de strengen had toen pas uitvoeringen in het zwart/wit.

Je kunt je haast niet voorstellen hoe het toen was als je het niet hebt meegemaakt.

Weinig verkeer op de wegen(zelfs in zuid-holland).

Je paard ging alleen op ijzers als hij niet zonder kon,dus bij military,springsport en brokkelhoeven.
Je had toen haast geen wedstrijden in een zandbak,werd gewoon in weiland gehouden.

Omdat de paarden toen traditioneel bekapt werden met hoge hielen en geen stralen die de grond raakten werden er al snel ijzers ondergeslagen .

Het maakte in die tijd ook niet uit hoe je paard of pony eruitzag.
De boerenkinderen kwamen wel eens met boerenpaarden die normaal de ploeg trokken.

Ik kan mij nog herinneren dat de eerste luxe pony's kwamen,hit genoemd.
Dat waren tussenmaatse pony/parden rond de 145.m.

Soms verlang ik weer terug naar die tijd dat we met heel de vereniging de hele dag met vrachtwagen en paardjes op pad gingen,parade reden en daarna het bos in.

Wat is er veel veranderd!!het was zo knus en gezellig.
Er zijn natuurlijk heel veel dingen verbeterd en dat kan alleen door ervaring te delen .

Groet Conny

@ Realist, ik moet je wel nageven dat ik het dapper vind dat je hier blijft komen en in discussie gaat. Als je op bokt zou zitten, zou je het makkelijker hebben, daar deelt negentig procent jouw mening.

Herman schreef op woensdag 10 september 2008, 9:25:


Herman, je haalt een goed punt naar boven. Ik geloof er niet in dat énkel ijzers (correctief) ertoe kunnen leiden dat een paard ingeslapen wordt. Enerzijds heb je een paard, een eigenaar, een probleem, een diagnosestelling, een voorgeschreven behandeling, de eisen van een eigenaar waar een paard aan moet voldoen, de band tussen eigenaar-dier, de volhardendheid van de eigenaar, het inzicht en het besef van de eigenaar en de wil om het anders te gaan doen in de toekomst van de eigenaar.
Mijn eigen merrie had op haar 30 zeer ernstige hko.htm">hoefkatrol met verkalkingen in de buigpees. Zij mocht onmiddelijk "op pensioen" van me, ook al wilde zij nog veel meer. Nog twee jaar heeft zij in het weiland rondgelopen met haar kameraad en was het niet dat zij van ouderdom plots vertrokken is, dan had zij hier nog steeds mogen rondlopen. Maar voor vele onder "de anderen" is dat niet genoeg om ereen paard voor op na te houden.
T'mag zijn wat het wil, maar mijn paarden blijven hier tot het bittere einde, tenzij ze afzien, of ik er nu nog mee kan rijden of niet.

Wil schreef op woensdag 10 september 2008, 0:21:
KNIP

Wil, je beschrijft het prachtig en ik sluit me voluit en van harte bij je aan, en ik heb het zelf ook al eens eerder vermeld: wat is een jaar op een heel paardenleven???!!! En het is zo ontzettend de moeite waard om je paard - na dat jaar van afzien en lijden, en dat is zwaar, natuurlijk is dat zwaar - vooruit te zien gaan, het helingsproces van de hoeven mee te maken en te kunnen stimuleren met nb, en daarna een blij en super gezond paard te hebben dat kan rennen en draven en gallopperen op allerlei harde ondergronden, dat is fantastisch. Als je eenmaal begonnen bent met nb en de mooie resutaten in je handen ziet en je paard er met sprongen op vooruitgaat, dan wil je NOOIT MEER IJZERS.
Groeten vanonder het Indonesische zonnetje!
anna

Anna van Rheeden schreef op zondag 14 september 2008, 5:10:


Dank je Anna! Eergisteren weer eens een zadel erop gelegd en zelf erop geklauterd. Vanaf november vorig jaar niets meer gedaan, behalve de 13-jarige Jules die er even op gereden heeft. Hij moet weer aan het gebruik van hoefschoenen wennen dus ik heb zo'n 1/2 uurtje (max) met hem gewalkt.
Heerlijk gewoon om te voelen hoe tredzeker en vrolijk hij loopt.
Oortjes naar voren, alles is nieuw voor hem he? Hele andere omgeving....
Gewoon fijn.

Groetjes,

Wil.