Zoe Veurman schreef op donderdag 18 september 2008, 16:30:

Hier (Antwerpen) is het ook 16 graden, en met een héél mooi najaarszonnetje.
Écht stralend weer.

En als we onze Belgische weergoden mogen geloven blijft het zo nog minstens tot dinsdag
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Cork schreef op vrijdag 19 september 2008, 9:07:


Dag Cork. Welkom op dit forum.

Je hebt absoluut gelijk dat je kritisch bent, en verschillende bronnen opzoekt en raadpleegt. En het verdient al helemaal een pluim dat je openlijk vragen stelt over wat je allemaal vindt.
Er is ook zoveel informatie - vaak tegengesteld - dat het niet makkelijk is het kaf van het koren te scheiden.

Ik wil je graag een kleine beschouwing van mijn ervaring delen.
Toen ik mijn eerste paard kocht, was ik ook een volslagen leek in paardenland. Mijn paard had hanetred, en daar wou ik toch wel meer van weten voor ik hem kocht. Zo ben ik toen ook op de site van Hoofcare terecht gekomen. Ik vond het allemaal héél nuttig, leerzaam en compleet.
3 jaar later wordt bij mijn paard spat vastgesteld. De voorgeschreven behandeling was aangepast beslag (de zogenaamde en beruchte spatijzers). Ik ben natuurlijk ook eens mijn licht gaan opsteken bij de Hoofcare site. Hun beschrijving en hun aangewezen aanpak was precies hetzelfde als wat de DA en mijn hoefsmid ook deden.
Het fatale resultaat heb ik hier neergezet. ( http://www.paardnatuurlijk.be/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=488 ).
De DA én de hoefsmid, maar ook Hoofcare (die op hun site over behandeling van spat schrijven) zijn toen voor mij volledig door de mand gevallen.
Ik hecht dus nog weinig geloof aan hun "professionele" informatie op hun site.
Pas later ontdekte ik nog meer "dubieuse" info over Hoofcare. Althans, dat is mijn mening, gebaseerd op het feit dat ik er mijn paard aan verloren heb.

Als je meer wilt weten over de achtergrond en motivatie van de makers van WWW.hoofcare.nl , dan moet je even op deze site kijken bij http://www.paardnatuurlijk.be/pers/index.htm dan klikken op 'Hoofcare'. Neem er gelijk ook de link 'Gevaren Natuurlijk Bekappen'. Er zal je plots één en ander héél duidelijk worden.

Heel veel succes gewenst bij je ontdekknigstocht tussen en met de paarden.
Bijf vooral schrijven over je belevenissen, ervaringen, ... en stel vragen zoveel als je kan. Het wordt er alleen maar boeiender op.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 22 september 2008, 14:56:

Papillon had ooit ook een ontsteking aan de pezen, en zijn benen waren toen ook dik gezwollen van het vocht. Tegelijk was hij ook heel gevoelig voor aanraking. Al mocht ik er wel aankomen.
Na een kwartiertje stappen trok die zwelling ook weg, zo'n beetje hetzelfde wat je bij stalbenen ook hebt. Het was ook deze periode van het jaar.
Misschien speelt de grote temperatuurschommelingen tussen dag en nacht wel mee.
Hij heeft toen ontstekingsremmers gekregen.
Misschien heb je hier wat aan.
In elk geval véél sterkte met je paardje. Prachtig dat je man mee achter jou staat.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 22 september 2008, 16:26:

Dat was bij Papillon ook niet zo. Het had te maken met de hoeveelheid vocht.
Vandaar dat ik aanvankelijk ook dacht dat hij gewoon stalbenen had. (Papillon stond gewoon in een traditionele stal ... shame on me )

Sterkte.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Cindy Helms schreef op dinsdag 23 september 2008, 12:20:

Ik rook al bijna 10 jaar niet meer. En ik rookte vééééééél (in mijn glorietijd tot +/- 3,5 pakjes per dag).

Wat waren mijn ingrediënten:
1. De wil tussen mijn oren die me overtuigde dat ik écht wel zónder kan (nie uit goesting, want die vertelde me dat ik het wel super lekker en gezellig vond)
2. Absoluut géén plan hoé ik het zou of wou aanpakken.

Hoe heb ik het alsnog aangepakt:
Zoals al gezegd, géén plan.
We waren met onze kindjes in Eurodisney Parijs. Daar stond ik 's ochtends op met een serieuze snotvalling. Neusgaten dicht, en geen smaak in mijn eten. Een sigaret smaakte bijgevolg ook niet écht.
Na het ontbijt stak ik een stokje op, uit gewoonte. Maar na 3 lurkjes aan de filter heb ik ze gewoon weer uitgeduwd.
In de loop van de dag, de kinderen zaten op het treintje in het Wild-West Park, stak ik er weer eentje op. Helaas, nog steeds geen gezellige smaak. Na enkele trekjes heb ik het stokje dan maar weer gedoofd.
De volgende dag ben ik opgestaan - nog steeds met een snipverkouden neus - met het idee van "hey, ik heb gisteren eigenlijk niet gerookt. Nou, dan vandaag ook niet."
De dag nadien vertrokken we terug naar huis. Als het gezin mee in de auto zit rookte ik zowiso al niet. De trip terug duurde ruim 4 uur.
Thuisgekomen had ik weer hetzelfde gevoel van, "vandaag nog niet gerookt. houden zo."
En zo verging het de dag daarop, en de volgende, en nog ééntje.
Ik heb nooit gezegd dat ik gestopt ben met roken, alleen dat ik er vandaag effe gewoon van afblijf.

mijn huisarts vertelde me dat de nicotine na amper 5 dagen al uit je bloed is. Maar de verslaving makkelijk een half jaar kan blijven hangen in je hersenen.

14 dagen na Eurodisney crashte mijn computer. Mijn vrouw was die avond gelukkig niet thuis. In een opwelling van onmacht pakte ik een sigaret uit de barkast (het was dàt of een baksteen door mijn pc-scherm). Ik ben op het terras gaan staan. Ah jaaa, anders zou mijn vrouw kunnen ruiken dat ik nog eens aan de stick zat.
Het regende pijpestelen. Daar stond ik met mijn shaffy, verzuipenend stoom af te laten.
"Allé, zie mij hier nu staan. Idioot. en beetje belachelijk, nie? Moet ge daar nu al zo groot voor geworden zijn?" flitste het door mijn hoofd.
'k Heb het peukje uitgeduwd in en plas, voetjes geveegd en terug naar binnen gegaan.
Sindsdien heb ik nooit nog en sigaret aangeraakt.

Simpel en doeltreffend.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"