trudy de bakker schreef op maandag, 18 oktober 2004, 10:54:

Mooi voorbeeldje gisteren in het bos.
Ik kwam een ruiter tegen met paard en ijzers. We raakten aan de praat over van alles en nog wat, en ik kon het toch niet laten om over de hoefijzers te beginnen, of beter; over mijn hoefschoenen. Geluk, ik had iemand voor me met klein beetje interesse. Oh, bevallen die dingen wel? Dus ja ik kon heel positief wezen en antwoord geven op mijn vragen. Zij had die beroemde kennis weer die nl. een beetje geinteresseerd was. Je kent ze wel, nooit zelf interesse, altijd die kennis.
Zij vertelde dat zij veel buiten reed in het bos en ineens bedacht ik mij wat. Buiten in de winter op ijzers is bijna niet te doen vanwege de klonters, dus ik vertelde dat het in de winter juist zo ideaal is met hoefschoenen te rijden. Gripvast, geen klonters, geen problemen bij ijsvlakte onder sneeuw, enz. Toen was ook zij kennelijk redelijk overtuigd, want ineens zegt ze dat het wel een heel mooi alternatief zou zijn voor in de winter, want inderdaad, die stomme ijzers beperkten het buitenrijden dan drastisch. Ze zou eens serieus gaan zitten nadenken.

. Dat voelt goed. Alleen al dat ze er over na gaan denken.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op maandag, 18 oktober 2004, 12:02:

Denk van wel.
Kijk die kleine smurf van mij is mij ook te sterk af hoor. En ik ben dus niet goed in leiding geven, dus gaat ze gewoon haar eigen weg. Dat ligt dus geheel aan mij, niet aan mijn pony. En zo zijn er heeeeeellllll veel voorbeelden, vooral bij (oud) manegepaarden inderdaad.
Hoevaak hoor je mensen niet zeggen, mijn paard test eerst nieuwe ruiters uit.

Groeten,
Ingrid