Michiel schreef op donderdag 2 oktober 2008, 13:17:
> Monique Meijer schreef op woensdag 1 oktober 2008, 16:32:
>
>> Ik zal dan mijn gelijk moeten halen via de rechter. En in dat
Wat zou jij doen als je elke keer maar weer als je met je nieuwe paard iets wilt doen, kinderen op sleeptouw hebt die van alles en nog wat uitspoken. Die meefietsen, na 5 km bleren dat ze niet meer kunnen en naar huis gebracht willen worden. Een ander kind trapt steeds z'n broertje van de fiets af de sloot in. Het maar toestaan? Dan ben je alleen nog maar bezig met kinderen rondjes te lopen op de rug van je paard. En dan komen ze als kroning ook langs als het hun uitkomt, vooral graag als je er niet bent.
Ik heb het gewoon gehad Michiel en ik hou het bij het draadje en de str....t. Vooral het laatste is erg effectief gebleken, tref je indirect ook de ouders mee, die er dan wel voor gaan zorgen dat zoon/dochterlief bij ons wegblijft.
Er is maar een meisje bij ons in de straat die begrijpt dat wij niet de hele dag kinderen over de vloer willen en dat je niet met een paard om kan gaan alsof het speelgoed is. Zij is 12 en komt af en toe vragen of ze Indy mag borstelen. Haar breng ik stukje bij beetje bij waarom Indy geen hoefijzers heeft, waarom een paard niet in een stal opgesloten moet worden, waarom geen bit, e.d.. Zij neemt alles dankbaar op en heeft al enkele keren een aanvaring gehad met dressuurmiepjes op de manege waar zij rijdt. Ze gaat echter gewoon door en vindt alles erg interessant. Ik heb haar ook geleerd hoe je een hoef op moet tillen en uit moet krabben, dat mocht op de manege niet, want dat was te gevaarlijk.
Ik vind kinderbezoek leuk, maar dan wel normaal bezoek en niet gestoord. Het zoontje van een kennis van ons heeft een poesje verzopen omdat hij wilde zien hoe een poesje doodgaat. Prachtig he? Die hoef ik dus niet op m'n erf. Reactie van de ouders: Ach, waarom heb je dat nou gedaan en een aai over de bol.
Monique
Warboel
