Mariss schreef op dinsdag 11 november 2008, 11:35:


Ooh en nog een vraagje, je schreef "beweging helpt ook tegen dikke benen" ---> nou dat valt nog tegen. Als bij mijn paard zijn benen dik zijn door de suikers vraag ik me ten eerste altijd af of ik wel moet gaan rijden. Want zeker als maar 1 been dik is twijfel ik toch telkens weer of er geen andere oorzaak ( overbelasting ) is. En ik kan me ook voorstellen dat zo'n dik been minder kracht heeft ( soms echt zo dik dat hij zijn kogel bijna niet kan buigen ). Plus dat mijn paard zich ook niet echt lekker voelt als hij zo'n dik been heeft.

En als ik dan ga rijden, helpt de beweging wel wat, maar na het rijden is zeker zijn been / benen niet helemaal dun. Dat duurt gewoon 3 dagen !!! Ook als hij dag en nacht op de wei staat.

Mariss schreef op dinsdag 11 november 2008, 11:35:


Waarom krijgt de ene mens wel ouderdomsdiabetes en de andere niet?

Genetische aanleg speelt een grote rol. Sommige paardenrassen "hebben het in de genen", maar ook binnen een ras vind je een verscheidenheid aan aanleg.

Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag 11 november 2008, 11:41:


dat is dan waarschijnlijk doordat dat 'ras' op zich
een mengelmoes is van vanalles, zowel koudbloed,
pony als meer heetbloedige types
die genetische reaktie op suikers moet toch wel ergens terug te voeren zijn
tot een door externe omstandigheden gewijzigd verteringssysteem

een heel schrale omgeving met weinig snel beschikbare suikers
maar toch een florerend paard (of ander dier)
bekijk bv de shet en de fjord,
in hun thuisomgeving perfekt in het vlees
maar in de weiden van de lage landen + het algemeen voedersysteem
héél snel té dik en doorgaans de eerste klanten voor bevangenheid
en andere spijsverteringsgerelateerde aandoeningen

en anders is het écht een mutatie-gebrek
wat ook weer genetische geintroduceerd wordt door bloedmenging binnen
wat heet rassen (doorgaans niet meer dan stamboeken)

Peter Donck schreef op dinsdag 11 november 2008, 14:30:


Kortom er is niets aan die suikergevoeligheid te veranderen ?

Mariss schreef op woensdag 12 november 2008, 10:45:


Jazeker wel! Aan genetische aanleg kun je helaas weinig doen. Maar er wel degelijk een aantal maatregelen die je kunt nemen om de suikergevoeligheid te verminderen. Dat geldt overigens voor zowel mensen als paarden.

1) Overgewicht. Hoe meer gewicht, hoe minder goed het lichaam suiker kan verwerken. Laten we het simplistisch voorstellen als dat de hoeveelheid insuline (nodig om suiker te verwerken) een maximale capaciteit heeft, en dat de insuline werkt per kilo lichaamsgewicht. Met andere woorden, halveer je het lichaamsgewicht, dan heb je ineens twee keer zoveel insuline beschikbaar, en kun je twee keer zoveel suiker verwerken.
Het is precies deze reden waarom men diabeten probeert te laten afvallen. Veel mensen die insuline moeten spuiten hoeven dat niet meer zodra ze van hun overgewicht af zijn, of kunnen op zijn minst de dosis verlagen.
Ook bij paarden geldt dat problemen als insulineresistentie en overgevoeligheid voor suiker fors verminderen wanneer het paard zijn overgewicht kwijt raakt.
Hou in gedachten dat bijna alle paarden in Nederland te dik zijn; wat "men" als normaal beschouwt is feitelijk te dik. Een paard met een overgevoeligheid voor suiker kan je beter wat aan de magere kan houden van wat normaal wordt gevonden.

2) Beweging. We weten dat de hele dag op je luie kont zitten slecht is voor de koolhydraatstofwisseling. Diabetici die erg actief zijn hebben minder insuline nodig dan diabetici die alleen maar TV kijken. Ook bij paarden geldt dat beweging de suikerproblemen vermindert. Bij beweging verbruik je glucose, en alle glucose die is verbruikt zal het lichaam niet verder belasten.
Er zijn behalve rijden nog veel manieren waarop je kunt zorgen dat je paard meer beweging krijgt. Zie ook (plug mode aan) ons boek "Paard Natuurlijk" voor handige tips hoe de huisvesting van je paard kunt veranderen zodat hij vanzelf meer beweging krijgt/neemt. (plug mode uit).

3) Voeding. Hoe minder koolhydraten het paard krijgt, hoe meer hij eventuele suikers kan verbruiken. Alle insuline die wordt verbruikt om het zetmeel uit granen te verwerken is daara opgebruikt, en kan niet meer worden gebruikt om suikers uit het gras te verwerken.

4) Magnesium. Een overschot aan magnesium maakt de cellen gevoeliger voor insuline, zodat er minder insuline nodig is om een bepaalde hoeveelheid suiker te verwerken. Menselijke diabetici krijgen van hun arts om die reden ook steeds vaker magnesium voorgeschreven. Bij paarden werkt het ook overtuigend. Over magnesium hebben we een apart artikel geschreven op deze website.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."