Wat kan een paard je op de proef stellen zeg.
Vandaag Niek weer uit de wei gehaald met de nodig moeite....maar het gaat al steeds beter. Echter de volgende hindernis moet al weer genomen worden.
Van het terrein afkomen en gezellig met de baas een wandeling maken is toch léuk of niet soms.....
Rechtsaf ging de laatste dagen prima. Vandaag maar weer eens een andere richting pakken dus voor de broodnodige afwisseling. Maar Niek dacht daar dus heel anders over....gelijk in de remmen. Niet vooruit te branden...
Ok, proberen we het anders. Ik draai Niek om ga dus rechtsaf en hij loopt direkt mee....na een meter of 10 weer 180 graden draaien, hij loopt netjes mee tot exact dezelfde plek en gaat weer op de rem.
Uiteindelijk ben ik letterlijk voor hem door de knieën gegaan en ja hoor, daar komt meneer. Belonen en weer verder denk je dan....nee, eerst weer door de knieën met hetzelfde resultaat, dit zo'n keer of 6 volgehouden en ondertussen waren we de uitgang al een eindje voorbij. En ja hoor, hè hè meneer loopt eindelijk met mij mee.
In het bos ging het goed, heuvel op heuvel af hier en daar een boomstammetje overstappen en weer richting huis. Aan de bosrand kreeg meneer al weer in de gaten dat we richting huis gingen, wilde gaan versnellen maar ik dacht nu ff niet. Bochtje naar rechts gemaakt en weer terug het bos in. Vol in de remmen maar weer dacht Niek. Ik weer 2 keer door de knieën waarna hij toch maar mee liep. Onderweg probeerde hij het nog een keer maar ik zette door. IK bepaal wanneer je om mag draaien. Toen hij goed mee liep ben ik omgedraait en naar huis gewandeld. Bij de ingang moest hij nog een eindje van mij doorlopen en dat deed hij ook nog....Yes. Omgedraait en beloond. Einde oefening.
Pfffoeh, ik heb moeten vechten tegen mijn eigen ongeduld en onderweg mijn uiterste best moeten doen om het wandeltempo te blijven bepalen. Ik ben benieuwd hoelang dit gaat duren voordat het soepel gaat verlopen maar ik heb geduld, veeeel geduld..................................nodig
Warboel
