Eindelijk had Chip weer een keer een goede dag.
Oke, mijn standaarden over wat een goede dag is, is nogal bijgesteld door alle problemen de afgelopen tijd. Chip heeft al 5 dagen niet staan "pompen" en was in redelijke conditie. Ik mocht dus weer wat stapoefeningen in de bak doen.
vol goede moed eerst wat oefeninen van level 2 doorgelezen, met wat ik zou gaan doen.
Helaas is level 2 veel draven, en dat kan nu eenmaal niet.
Maar de oefening backwards en over en zijwaarts op de cirkel kunnen natuurlijk wel.
Omdat het al een tijdje geleden was ben ik maar begonnen met alle level 1 versies van de 7 games. Later heb ik de sideways game en circlinggame zelfs even geprobeerd met de 22 foot leadrope om zijn hals. Ging redelijk vloeiend.
Een gelukje met een ongelukje is wel dat ik de afgelopen weken veel heb kunnen oefenen met het leiden en het rijden met een touwtje om zijn nek. Wat ik echt een gave oefening vind is het achterwaarts vanuit zone 3, de voorbereiding van backwards and over. Dat gaat nu echt super licht, ik hoef het touw niet eens meer te gebruiken, alleen mijn vinger bewegen is al genoeg. Hij volgt dan ook precies mijn bewegingen.
Ik wilde eigenlijk ook een cherokee-briddle introduceren, maar dar vond hij dus echt helemaal 3 keer niets. Hij begon helemaal te kwijlen en keek super ongelukkig. Ik heb het hem een paar minuutjes laten wennen, en dat ga ik nu denk ik elke keer eventjes doen. Tot hij zich er goed bij voelt.
Ik heb gisteren 3 kwartier wat rondgelopen in de bak en wat stuuroefeningen gedaan. Hij hoestte deze keer wel de hele tijd. Iets wat hij normaal eigenlijk nooit zo heftig deed. Zijn neusgaten waren weer normaal en zijn buik zag je niet meer samentrekken. Misschien is dat hoesten wel dat er nu door die homeopathische middelen het slijm toch een beetje los komt. Ik hoop het maar. Misschien was het toch bronchitis... Misschien is het toch niet chronisch...
Hoewel ik me heel goed realiseer dat Chip nog laaang niet gezond is. Ik heb toch weer een beetje hoop dat we misschien toch ooit weer samen een stapritje door het bos kunnen maken. Al is dat het enige wat hij ooit weer kan doen, dan ben ik helemaal gelukkig (en Chip ook, hoop ik).
Nou ja, dit verhaaltje wilde ik gewoon eventjes aan jullie kwijt
groetjes sandra
Warboel
