Michiel schreef op vrijdag 13 februari 2009, 21:54:


Volg je hart, Michiel, dan komt het vanzelf goed. Laat alle trainingsschema's los en kijk van dag tot dag.
Van alle Parelli's, Hempfling's e.v.a. heb ik één rode draad kunnen ontdekken, kijk naar het paard, zij geeft je het antwoord. Ik beslis vaak wat ik met Jeen ga doen op het moment dat ik hem uit de wei haal. Ik kijk naar hem en de ene keer gaan we los werken, de andere keer aan de lange teugel, dan weer onder het zadel of gewoon lekker buiten wandelen. Ik moet je zeggen dat het me uitstekend bevalt, geen druk "dit moet ik trainen of dat moet ik doen", ik moet namelijk helemaal niets en alles wat we wel doen is goed. Vaak krijg je een ineens een kadootje, dan doet hij iets wat je eigenlijk niet gevraagd hebt, maar wel super is om daar op door te gaan. Je moet het alleen wel willen zien en je niet vasthouden aan voorgenomen trainingen.

Michiel schreef op zondag 15 februari 2009, 22:19:

Voor mijn beleving, Michiel: Ben je iedere dag bezig met een uitgestippeld plan?
Ik ben het namelijk niet eens met de stelling, een week niet trainen, is een verloren week ...
Misschien het heilige "moeten" los laten?

Michiel schreef op zondag 15 februari 2009, 23:14:


Volgens mij de enige juiste methode, go with the flow! Sinds ik helemaal zelfstandig met paarden om ga, ben ik qua "training" 50 stappen in zijn achteruit gegaan ... eerst kreeg ik 2 x per week rijles op de traditionele manier. Nu? Nu krijg ik les op een NH manier, een uurtje per week, en bepaal ik lekker wat ik wil. De ene keer is dat rijden en dan niet alleen maar stomme rondjes, maar ook oefeningen voor het rechtrichten, buigingen vragen, nageeflijkheid voelen etc. De andere keer is het grondwerk, vind ik namelijk heel leuk. Ook doe ik soms helemaal niets tijdens dat uurtje en ben dan druk in gesprek over van alles en nog wat (weidebeheer, voeding, gedrag etc.). Rijtechnisch ben ik er wellicht niet zo op vooruit gegaan, alhoewel ik nu met meer zelfvertrouwen en gevoel op mijn paard ga zitten. Een jaar geleden deed ik het bijna in mijn broek van onzekerheid en nu, nu doe ik alles waar ik zin in heb, maar kijk wel heel goed naar Jeen en probeer in te schatten wat we kunnen doen. Het is niet altijd rozegeur en manenschijn, maar trainingsschema's en het gestress om doelen te halen ... pffff ... dat heb ik in mijn vroegere werk teveel meegemaakt. Ik heb maar één credo: het moet vooral leuk zijn, zowel voor mij als voor mijn paard! De rest is compleet onbelangrijk en dus niet interessant!
Hoop dat je eruit komt, maar weet zeker als je eens diep bij jezelf te raden gaat je allang je antwoord binnen handbereik hebt! Succes hè!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 16 februari 2009, 0:04:


Helemaal met je eens!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 16 februari 2009, 0:33:


Lulkoek! Iets leuk vinden wil nog niet zeggen dat je niet spannend vindt!
Maar ik doe niets omdat het moet of omdat ik één of ander debiel schema'tje van mezelf moet volgen.
Je moet de dingen doen omdat je ze wilt doen, niet omdat de hele roedel vindt dat jij dat moet doen. Grondwerk vind ik heel interessant en heel leuk om te doen. Rijtechnisch stel ik (nog) niet zoveel voor (dat noemen ze in Nederland: bescheidenheid), maar klim inmiddels wel overal op en zie wel wat er van komt ... ik ga ook naar buiten, terwijl mijn paard in iedere struik groene monsters meent te moeten zien. Ik blijf rustig en ben niet zo met dat schrikkerige bezig, dus wordt het keer op keer een stuk minder! Simpel probleempje, vraagt om een nog veel simpeler oplossing!
Maar ik doe het omdat ik het leuk vind en niets van het "think, plan and do" gebeuren in mijn hoofd wil hebben. Dan ga je teveel in scenario's denken en dan weet je dan weet je niet meer wat te doen als dat scenario net eventjes anders loopt dan zogenaamd gepland! Been there, done that!
Dus, niks geen theekrans, niks geen adviezen, maar zeker geen schijterd!

De afgelopen week is mijn kudde behoorlijk uitgebreid, namelijk van 3 naar 5!
We hebben voor Bliksem, onze shet, van bekenden een superleuke voskleurige shetmerrie van 10 jaar overgenomen, Catootje (eigenlijk heet ze: Melissa van de Hemelshoeve, maar wordt al jaren Catootje genoemd want dan vonden hun kinderen zo'n leuke naam). Super leuke, wel opgevoede shet! Bliksem laat de paarden voor wat het is en kiest voor zijn eigen soort, is dus niet meer weg te slaan bij Catootje.
Gisteren heb ik Goke, een 15-jarige Friese dame opgehaald. Ik was al een tijdje naar een wat ouder leerpaard op zoek en heb haar dus gevonden. Een zeer elegante dame die Jeen en Pepper komt versterken. Heb bewust gekozen voor een merrie, omdat ik graag op termijn de ervaring van een veulentje wil hebben. Als het weer een beetje vrolijker is, zal ik wat foto's posten zodat jullie mijn uitbreiding kunnen bewonderen.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 16 februari 2009, 1:07:


Eventjes de punten op de "i":
Spannende dingen kunnen wel degelijk heel leuk zijn.
Onbezonnen dingen kunnen gevaarlijk zijn.
Groot verschil tussen die twee hoor!

Ik doe ook alsof hoor, maar tttttt ... niet verder vertellen!

Frans Veldman schreef op maandag 16 februari 2009, 21:34:


Vreemd gevoel?! Ik vind het soms gewoon sneu voor het dier. Wat mensen zichzelf aan doen, daar lig ik niet zo wakker van, er is genoeg over bekend dus iedereen weet dat het schadelijk is. Vaak ook taboe onder het mom "ziekte". Ik vind het moeilijk te geloven dat er zoveel zieke mensen zijn waardoor ze lijden aan overgewicht, vooral als ik die zelfde zware mensen meer kauwbewegingen zie maken dan een paard! Jammer dat ze ondanks goede bedoelingen niet bedenken dat hun gewicht ook voor het paard niet al te fijn is en wellicht kan leiden tot klachten bij het dier ...

Nils Vellinga schreef op zondag 15 februari 2009, 12:09:


Hahaha ... na zo'n poetsbeurt kunnen ze zo op de foto voor Phryso. Niet de hoefjes zwart poetsen hoor, dat vind ik zo truttig

SimoneS schreef op dinsdag 17 februari 2009, 23:17:


Ik ben bang dat er weinig gaat helpen. Enige wat zou kunnen helpen is als Lola die rooie eens goed op zijn donder zou geven. Maar als zij zich laat people'n in haar eigen huis, haar terrein, dan ben je verloren! Die rooie weet het en is zo slim te wachten tot hij zijn slag kan slaan. Mijn advies: geen kattenluik, de kat laat je gewoon naar buiten en als zij naar binnen wilt en er is niemand, dan heeft ze pech gehad. Je zult best een plekje hebben waar ze kan schuilen. Ik heb al jaren 5 katten en geen kattenluik, gaat prima. Ik moet wel zeggen dat ik in de gelukkige positie ben dat ik vanuit huis werk dus ben 24/7 aanwezig. Tja, een hond heeft een baas, katten hebben personeel!