Inge Teblick schreef op dinsdag 3 maart 2009, 9:51:
> Ik ook altijd touw onder hoofd. Gewoon omdat dat het simpelste
> is. 
> En een làng touw, want als een paard voor me wegschiet dan doe 

> niks te maken met hoe mijn paard mij ziet (of hoort te zien).
 > Het is niet omdat ik dicht tegen z'n achterhand loop, in
 > "veulenpositie", dat hij niet moet gaan waar ik wil,
 > potverdrie. 
Wonderlijk hoe ingepompte zaken verhinderen om er  zelfs  maar nuchter  over  na te  denken.
Hij  moet er zelfs niet eens  van doorgaan en  toch  gebeurt het, potverdrie.
Ook  ik werk altijd met een touw van  een dikke  drie  meter, nu  kan  dat van jou  best  nog langer zijn, maar als je  tegen  zijn  achterhand  loopt kun je  een paard niet leiden, je kunt hem  niet eens  laten weten welke kant je op  wilt, je leidt niet maar volgt.
Bovendien  heb je  dan  al de helft  van de lengte  verbruikt. Dat betekent  dat er dan  wel heel weinig tijd en lengte overblijft  om achter je  paard om te stappen  en  zo zijn hoofd  rond  te  vragen.
Hoe je  het dan  ook  wend of  keert, het  zal een flinke ruk aan dat hoofd geven  om een paard wat snelheid gewonnen heeft te laten omkeren. Ik  zeg niet dat het niet werkt, maar vind  het  verre  van optimaal.
Terwijl als je  paard schuin achter  je  loopt met  het  touw aan  de ring opzij en je  merkt dat hij er vandoor  gaat door  langs je  te  stuiven, alles wat je  hoeft te doen is  je hand  om  te  pakken  en  naar buiten  te  stappen om hem te buigen en  terwijl je daarna naar de achterhand stapt heb je  zonder  rukken, vloeiend,  je  paard  rond je. Geen twee geschrokken ogen  die  je  aanstaren, maar rustig vragen om  te stoppen en daarvoor  te  belonen.
Zelfs  al gaat hij  er niet vandoor, maar  loopt ie  in een trainingsfase hinderlijk  voor je uit  te scheuren  aan het  leidtouw is rond je  vragen voor  niet Clickeraars of 
Parellinaars een manier  om om te vertellen dat dat niet precies is wat je  wilt  zien.