AMA schreef op donderdag 5 maart 2009, 12:49:
> van lennep schreef op dinsdag 3 maart 2009, 15:52:
>>
>> Thanks voor je verhaal!
>
> Sterkte!
>
> Anne Marie
Het zit een beetje in mij , ik kan me niet zomaar neerleggen bij iets. Dat is ook wel eens lastig in mijn werk...
Je hebt gelijk hoor! Vooral met dat , je mag niet gaan twijfelen!
Het leven zou een stuk makkelijker zijn zonder de woorden ;ja maar....
Ja maar............. zucht,[van moedeloosheid].................je weet nooit of je echt het onderste uit de kan hebt getrokken , er onstaan nieuwe therapieen , de ''alternatieve'' hoek is groot , de medische wetenschap staat niet stil , het paard word ouder , veranderd zelf , misschien slaat er nu wel iets aan ,..............hoop op verbetering na het lezen van verhalen over therapieen........etc.
De titel van het topic , beetje luguber nu...
Ik ben gisteren weer met Maike op stap geweest , had Michiel gewaarschuwd voor een brullend paard , die echt gek zou doen , nou bijna niets van dit alles.Gewoon te mak , niet zoals vorige week in Putten heerlijk de macho uithangen.
Ik was best een beetje teleurgesteld....je hebt een cadeau gekocht , waarvan je zeker weet dat de ander het leuk vind!Je hebt er best veel moeite voor gedaan , en dan....vind de ander het helemaal niet leuk! Zo voelt het een beetje...
Ik weet zo langzamerhand echt niet meer waarmee ik hem een plezier doe...ja misschien wel...nooit meer in de trailer ergens heen moeten en inderdaad zoals jij schreef , hem gewoon lekker aan laten sukkelen.
Thanks voor je hart onder de riem!!
Gr Esther
Warboel
