Ja, ik zit hier weer te mijmeren, Apache mijne kerel, die het bloed vanonder mijn nagels kon halen is nu alweer een jaar geleden gestorven. Koppig maar goudeerlijk
Ik gebruik nu "mensenwoorden", "paardenwoorden" ken ik niet...
En ik weet het, ons Indyke is héél lief en ons Couscouske is een vreed schoon arabiereke en Sela is juffrouw "cool" maar mijn Melleke, is mijn Melleke... Ik wist niet dat dit kon...
Als ik haar zie staan, smelt ik weg
En zij heeft mij ook gekozen, dat is het toppunt, zij plakt aan mij, een hele dominante merrie, van Gerd of andere mensen moet ze niet veel hebben. Waar heb ik dat nu aan verdiend? Zij komt mij altijd tegemoet, "steekt" haar hoofd zelf in haar touwhalster, is altijd lief en zacht.
Wanneer ik met haar ga rijden, of ze nu rustig is of zenuwachtig, 't kan mij allemaal niet bommen, 't is allemaal goed. Ik voel mij altijd goed bij haar.
Marianne
Warboel
