Anja Seijn schreef op maandag 16 maart 2009, 21:16:
> van lennep schreef op maandag 16 maart 2009, 9:19:
>
>> Anja Seijn schreef op zondag 15 maart 2009, 20:44:
> gedaan!) en roep nu: hij is gelukkig en ik ben getrouwd.
> Geintje hoor, ben blij met de man, we zijn 24 uur per dag
> samen, werken samen, leven samen en scheppen paardenpoep samen.
> Ik krijg hem niet op een paard. Hoe is het jou gelukt?
Erik heeft vroeger zelf ook gereden , en toen we hier kwamen wonen was het ook de bedoeling dat we twee rijpaarden zouden gaan krijgen , en ooit samen zouden gaan rijden.
Doordat hij mij heeft zien werken , en ik heel soms gedrag van paarden kan voorzien of kan uitleggen , is zijn nieuwschierigheid een beetje geprikkeld.
Hij ziet nu soms ook dingen , en begint langzamerhand te snappen dat dat een wisselwerking is tussen mens en paard , en niet zomaar iets.
Hij is doodgegooit met het beroemde zinnetje van Chris Irwin , paarden liegen nooit .Hij begint dit eindelijk een beetje door te krijgen.
Ik heb niet stiekum pilletjes in zijn koffie gedaan , hij heeft nu [eindelijk!!] zelf het besluit genomen.
Ik ben erg benieuwd of hij bepaalde patronen los kan gaan laten. Hij pakt bv Namkje nog steeds strak onder de kin aan het touw vast. En hij geeft de paarden nog steeds een pets op de kont als ze hem de kont toedraaien , om te laten zien dat ze daar gekrabbeld willen worden...
Als ze niet willen Anja , dan lukt het ook niet.
Gr Esther
Warboel
