Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 9 november 2004, 22:47:


Geen wetenschappelijke info heb ik voor je, maar wel praktijkervaring. Kijk maar eens waar jonge paarden van een jaar al in de wei toe in staat zijn. Zonder enige training zijn ze in staat om zomaar even 10 min of langer te scheuren in de wei. Naast de genoemde anderhalfjarige draver train ik op dit moment een 2jarige. Die trekt bijna elke dag 12 km een uitrijkar van 125 kg, en dat doet heel gemakkelijk ook door diep zand en heuvels op. Moet je natuurlijk wel rustig opbouwen.
Ik ben met je eens dat er heel veel dravers m et 4, 5 jaar al aan het einde van hun carriere zijn. Maar dat komt door de druk die eigenaren er achter zetten om hun aankoop zo snel mogelijk return on investment te laten geven. En de training kost ook nog eens €650,= gemiddeld per maand.
Dan wordt er wel eens wat geforceerd. Daarnaast vermoed ik dat heel veel dravers problemen in de voeten hebben door het gebruik van hoefijzers.
Ik doe het voor hobby. Mijn paarden doen aan wedstrijden mee tot een jaar of 7 gemiddeld. En gaan dan gezond weg voor de fokkerij of recreatie.
Een uitrijsulky van ijzer weegt denk ik 60 kg, deels hout wat licher ca 50 kg.
Je kunt ze gebruikt kopen voor 100 tot 200 euro. Nieuw zou ik er een kopen met onafhankelijk geveerde wielen als je onregelmatig terrein gaat rijden. Voor een vlakke baan is dat niet nodig.
Groet
Hans

Denk dat bit of halster in weze niet zoveel uitmaakt... Het is meer het mentale aspect bij zowel paard als ruiter die bepaald of ie bij je blijft of niet.
Zo was ik laatst met iemand anders gaan rijden. Hij heeft een jong paard, we waren aan het draven op weg naar huis en dan kan mijn fjord opeens wel erg hard. Maargoed draf is draf, dus hij haalde alles uit de kast om maar zo hard mogelijk te gaan (in draf) Toen de merrie begon te galoperen omdat ze het niet bij kon houden bleef hij toch in draf. Vroeger was ie er dan geheid vandoor gegaan. Ook onder het mom...maar mij haal je niet in. Nu liet ie zich passeren en bleef in draf. Denk dat dat veel te maken heeft met respect en vertrouwen in mij, zodat ie niet meteen het eerste en beste instinct najaagd.
Helaas gaat het niet altijd zo, maar door grondwerk en veel oefenen op ORS (ook buiten) voel ik me erg veilig met mijn touwhalster. Eigenlijk hetzelfde gevoel als Frans heeft, dat je je veiliger voelt als je paard een touwhalster om heeft ipv dat ie een bit in zijn mond heeft.
Als je er eenmaal overheen bent dat je bit geen rem of stuur is dan gaat er een wereld voor je open

Groetjes Maaike