Frans schreef in
Nr:16242 :
"Mij maakt het niet uit hoor, of iemand goed met een bit rijdt of goed met een halster rijdt.
Het enige waar ik niet tegen kan is het vooroordeel dat een bit meer controle zou geven dan een halster.
Het wordt helemaal te dol als mensen beweren dat het rijden met een halster meer risico's met zich meebrengt dan rijden met een bit."
Dat was ik met hem eens tot ik, n.a.v. eerdere discussie hier, de website
http://www.bitlessbridle.com/index.phtml opzocht van dierenarts Cook, FRCVS., PhD., Professor of Surgery Emeritus of Tufts University, de bedenker van dit ding. Naast dat hij dat bitless apparaat bedacht heeft, is hij als op paarden gespecialiseerd
DA dusdanig lang aantoonbaar bezig geweest met onderzoek naar luchtweg- en spijsverteringseffecten van bitgebruik dat ik dat onmogelijk kan afdoen met "PR voor zijn produkt". Diverse links naar zijn artikelen heb ik hier eerder al geplaatst - als iemand met zulk een reputatie te verliezen publiceert, in serieuze veterinaire tijdschriften, zonder te worden afgeschoten... neem ik als relatieve leek aan dat zijn bevindingen correct zijn.
Daarom is mijn conclusie doorgeslagen naar het voorkomen van bitgebruik. Enige tijd heb ik nog gedacht, voorzichtigheidshalve, dat een bit nog nuttig kon zijn als zeer tijdelijk medium in een leerproces maar ook daar ben ik vanaf gestapt - ik zie geen enkele noodzaak meer voor het gebruik van bitten.
ALLES kan worden aangeleerd zonder gebruik te maken van bitten. Een enorm voordeel van de "dierlievende" leer-aanpak d.m.v. bewust operant conditioneren is dat je er veel zekerder van kunt zijn dat je paard ook daadwerkelijk begrijpt wat je wil. Daarom is het ook nog eens veiliger!
De werking van het bitless-model van Dhr. Cook leek mij het slimst van alles dat ik tot dusver gezien heb, en had eerder al aangegeven daar wat mee aan het knutselen te gaan. Ik heb ondertussen 2 varianten gemaakt, en een niet beschreven moeilijkheid (die alleen geldt voor langharige ponies) is daarbij aan het licht gekomen: de haren gaan overal tussen in de weg zitten
Groeten, Egon
Warboel
