Wil schreef op maandag 20 april 2009, 14:09:


Als ik dit zo lees herken ik gelijk mijn haflinger merrie er in. Die is precies zo!

Groetjes, Zoë

Moniek schreef op maandag 20 april 2009, 16:04:


Oeps... ik denk dat we elkaar verkeerd begrijpen of ik die indruk heb gewekt.
Zij geven dat paardje absoluut niet gratis weg!
Ik heb alleen gezegd dat ik er geen geld voor ga betalen. Da's iets anders!

Als ik tegen hun zeg: ik wil het proberen met dit paardje, hoop ik dat ik weet waar ik aan begin en zal daar ook naar handelen.
Maar dan nog..... komt er een tijd dat ik misschien heb geleerd om met die karaktertrekken om te gaan.... maar dat wil niet zeggen dat iedereen het daarna dan ook kan. Sterker nog... ik krijg steeds meer de indruk dat dit een dier is voor 1, hooguit 2 personen.... Het gaat slechter als zich meer mensen melden die er graag op willen rijden!

Je kunt wel zeggen niet op afstamming te willen schuiven... maar het inteeltpercentage is vrij hoog... iemand heeft dat nagekeken.
Die afglijdende route is al begonnen.... toen de fokker het dier verkocht.... aan iemand die er weliswaar mee kon rijden maar ook zat te schreeuwen..... en het dier weer heeft doorverkocht aan mensen die echt heel lief zijn... maar hier ook niet mee om kunnen gaan. Ze is als fokmerrie gebruikt en heeft 7 of 9 veulens op deze wereld gezet.

Het is gewoon het probleem verschuiven. Deze mensen wilden een simpel, liefst wat ouder, paardje erbij, voor lekker buiten op te rijden. Voor vakantiegangers die weleens willen rijden, en als vervanging voor hun oudste merrie.
En dat is het dus niet. Ik veroordeel niet..... echt niet. Maar het is logisch dat mensen die niet zoveel ervaring hebben, echt radeloos zijn (ook heel verdrietig!) en niet weten hoe ze hiermee om moeten gaan.
Op dit moment krijgen ze haar niet eens meer uit de paddock, en de merrie hebben ze nu al ruim 1 jaar.
Ik vind het heel triest, voor zowel de mensen als het dier.... echt een groot probleem.

En persoonlijk denk ik dat er maar heel weinig mensen in staat zijn om met dit dier de juiste weg te vinden.

Enfin.. we wachten hier gewoon af wat er gaat gebeuren...

Zoe Veurman schreef op maandag 20 april 2009, 17:02:


En hoe heb jij de stakerij opgelost indertijd?
Of heb jij dit probleem nog steeds?

Ben ik wel benieuwd naar....

Groetjes,

Wil.

Wil schreef op maandag 20 april 2009, 20:17:


Ik vind dit de moeite waard om wat te schrijven. ( haha de tak zonder blaadjes en snoeppies!) Ik heb een Raudreki kloon echt een inteelt in alle lijnen.
Deze paarden moet je geloven, ze zijn veel slimmer dan alle trainers met hun grote bek bij mekaar.
Voedsel ( ingewikkeld snoeppies geven?) moet ingewikkeld, maar niet om ze iets aan te leren, nee voedsel gebruik je om ze te motiveren naar een doel.
Willen ze grazen, ok ga je grazen sta het ze toe als je speelt met ze, doe zelf lekker net zo sloom en ongeinteresseerd. Deze paarden zijn zo slim dat ze willen dat het ze iets oplevert en ze zijn vooral geinteresseerd in eten maar ook in hun positie ze willen comfort. Misschien een maffe vergelijking, maar in de kudde en je bent nummer 6 in de rangorde, dan wil je eigenlijk wel dat die nummer zeven jij dus nummer 7 blijft. Dan laat jij je toch niet van je veilige plekkie verdrijven!!!
Wat ik doe is het paard in zijn waarde laten en maak gebruik van fretuh. Maar maak het ook spannend, zeiltjes, doorgangen , tonnen, en overal is wel een snoeppie te vinden. Het eten wordt een doel. Staken, prima geen enkel probleem. Ga zelf ook lekker staken en beloon het gegarandeerd dat het paard geinteresseerd raakt in je. Komen ze in beweging lekker de andere kant oplopen en consequent nog minder vragen dan ze laten zien. Verdorie dan willen ze wel!

Wil schreef op maandag 20 april 2009, 14:09:


Nouououw.. nou moet ik toch even reageren hoor! Jeetje ik herken het zo! Dat klinkt echt precies als Sieta! Zoals vroeger dan. Voortgekomen uit de fase ervoor, waarbij ze heel veel heftig protest had en er geprobeerd is om dat eruit te slaan. Haar kon je ook helemaal total loss slaan, ze gaat er nog bij op de grond zitten ook (ja helaas, dat is in het verleden ook gebeurd, niet door mij uiteraard). En daarna, doet ze nóg minder. Zelfs angst leek er niet te zijn, ze ging zelfs op rust staan. Deed haar ogen dicht. Zo, ik ben er niet meer... doe maar met me wat je wil...

Met trailerladen en alleen naar buiten moeten heb ik daar nog veel mee te maken gehad. Zonder dat ik iets raars deed, dit was gewoon haar eerste reactie. Niet omdat ze zo relaxed was, maar omdat ze het juist doodeng vond en alleen het feit dat ze wist wat ze moest doen al over haar grens ging.

Hoe ik het heb opgelost (na héél veel geprobeerd te hebben wat allemaal niet werkte) is.. volhouden
Niet boos worden uiteraard.. niet geïrriteerd of gefrustreerd raken (best moeilijk, haha). Laat je niet raken door het gedrag, ze staan je niet expres te pesten. Geen touwgezwiep, stemverheffen, enzovoorts. Echt, wees de niet omver te blazen leider, de rust zelve
Druk op het halster en wachten kun je vergeten, dan sta je er tot je een ons weegt.
Maar, absoluut niet stil laten staan! Laat haar er niet in verzinken, ze komt er niet meer uit.
Blijf haar verzetten, linksom, rechtsom, achterwaarts (maar dan dus wel de gewenste kant op). Hou heel veel rekening met je timing zodra er een neiging naar voren is, ook als het in eerste instantie nog wat langzaam is, laat het touw helemaal los. Probeer haar niet naar voren te trekken als ze eenmaal loopt en je het eigenlijk nog wat te langzaam vindt, maak gróót onderscheid in bewegen en stilstaan. Alles naar voren is goed.
Hangt een beetje van het paard af, maar bij sommigen werkt het om het vóór te zijn als je aanvoelt dat ze willen gaan stilstaan, bij die van mij juist niet, zodra ik daarop reageerde stond ze alleen maar sneller stil. Bleef ik gewoon doorlopen zonder ook maar naar haar te kijken, liep ze door.

Hou het écht kort in het begin. Je wil kwaliteit, geen kwantiteit. Ik heb wel doelen gesteld, tot die boom, minimaal de laatste paar passen zonder staken, en dan belonen. Misschien merken ze het, maar ik word er daadkrachtiger van en dat hielp. Óf ze moest ineens zo'n lang stuk zonder staken goed lopen, dat ik vóór dat ze kon gaan denken aan stilstaan, zelf al omdraaide, bijvoorbeeld.

Ik heb geprobeerd om het met clickeren te verbeteren, en het heeft ongetwijfeld met mijn onkunde te maken, maar dat werd een leuk spelletje. Zodra de beloning werd aangenomen, BOEM, stil. Oké dus als ik éérst stilsta, en dan ga lopen, word ik beloond. Dat werd een ongewenste reeks
Pas later toen het meelopen wat meer bevestigd was en ze zich niet meer afsloot, kon ik daar echt wat mee. Zoals belonen als ze ondanks dat het paard voor haar stil ging staan, gewoon doorliep (dat was probleem 2). En dat resulteerde toen dus ook niet meer in na de beloning stilstaan, maar dan bleef ze ook gewoon doorlopen.

Met alleen van huis weg gaan staakt ze nog steeds het eerste stuk dat ze weg moet van stal. Maar zich afsluiten doet ze niet meer en ze is gewoon weer mee te vragen. Alsof ze elke keer even zegt, ik wil liever niet in mijn eentje.. Als ik gewoon relaxed (maar wel consequent) reageer zoals altijd gaat zij ook gewoon mee. Na een paar honderd meter is het voorbij en eenmaal in het bos is ze heerlijk meewerkend.
Nu was ik aan het oefenen om na het alleen weggaan, op de terugweg de stal voorbij te lopen, dat was helemaal weer moeilijk natuurlijk

Als deze merrie echt geen angst heeft om alleen weg te gaan, moet het na het behandelen van dat staken echt geen probleem meer opleveren lijkt mij..