Wil schreef op maandag 20 april 2009, 20:17:


Helaas, het is nog steeds niet echt opgelost. Ze staakt vooral in de bak, daar heeft ze gewoon een hekel aan. Dit komt waarschijnlijk door de manier waarop ze is ingereden en daarna is bereden. We hadden meerdere bijrijders en daar kan ze dus absoluut niet tegen. Die reden haar met sporen e.d.. Maar goed het is ook onze eigen schuld. We kregen haar toen ze 2,5 was (geërfd). We hadden alleen helemaal geen ervaring. Ik zat op de manege (was 8 ongeveer) en me moeder had vroeger paardgereden, maar dat was het dan ook. Het inrijden hebben we laten doen.
Ze is veel geslagen met de zweep. Maar hierdoor loopt ze helemaal niet meer en sluit zich af. Nu rijd ik bitloos en staat ze 24/7 buiten. Hierdoor gaat het allemaal wat beter, maar nog lang niet perfect. Met buitenrijden gaat het (meestal) wel goed. Alleen soms de heenweg staken.
Wat iemand anders ook al zei: Met trailerladen doet ze hetzelfde. Staken en afsluiten. Hierdoor is jarenlang gedacht dat ze gewoon 'geen zin had' en dat soort dingen. Nu weet ik eigenlijk wel zeker dat het angst en denk dat ik het nu wel kan oplossen.
Maar goed, een echte oplossing heb ik dus nog niet gevonden... Ze is wel ontzettend lief, dus dat maakt veel goed.

Piet schreef op dinsdag 21 april 2009, 11:15:


Kan der niets grappig aan vinden ,beetje meelijkwekkend wel .Paard laat héél duidelijk zien dat de mens voor haar op dat moment niets aan haar te zeggen heeft ,ongeacht welke kant het lichaam ook opdraait Piet .Dus de begeleider zijn lichaam en houding speelt hier hélémaal geen rol ,het paard zegt gewoon : Ga alleen wandelen ,ik heb geen zin ! Een houding die ik niet tolereer want van niet mee willen ,komt : Niet willen stoppen of niet naar rechts willen ,links willen enzovoorts .......................................

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 21 april 2009, 15:31:


Eddy, en wat doe JIJ er dan aan?

Wil schreef op zondag 19 april 2009, 1:37:


Parelli omschrijft deze karakters als:

[quote] Characteristics of "Left Brained" (LB) Introverts include bored, disinterested, unmotivated, sulls up (stops and won't go forward in defiance), lazy and stubborn and may have a tendency to buck. LB Introverts simply win out by being non-responsive until you give up.

LB horses are not afraid of people, they are self confident, brave, are relatively insensitive, playful, mouthy, exuberant and dominant. At minimum, these horses can be pushy and disobedient, and at worst they are aggressive. Keep in mind, these horses can be dangerous when they don't like or trust people.

LB horses need you to become a lot more interesting. They need things to do. They are usually quite playful and are easily bored by riders who are fixated on perfecting a maneuver, and that's what makes them act up. Because they are so confident they are fast learners.

Introverted horses tend to appears withdrawn and "slow" and need things to happen very slowly. These horses are so often misread as quiet and stubborn, but in the RB Introvert's case, he has crawled into his shell while the LB Introvert has shut you out, much like the teenager who pretends he can't hear you. These horses need you to be able to do nothing, sometimes for quite a while before they become confident enough to come out, or curious enough to want to engage. [einde quote]

En ik heb er ook zoëen. Het heeft me in het verleden ZOVEEL frustratie opgeleverd dat ik niets meer met haar wilde doen. Dankzij het starten met level 1, gevolgd door level 2, leren over de verschillende horsenality's, wat zijn hun drijfveren, hun beweegredenen, waarom doen ze zoals ze doen en vooral.. wat kan je als MENS doen om met ze te kunnen communiceren heb ik haar ingang gevonden.

Nu rijden we zelfs in de bak (wat vroeger onmogelijk was! Over staken gesproken), we langeteugelen a'la Piet Bakker, we zijn vorig jaar zelfs op trainingsweek geweest naar Wim Vonck!

Voor alles is een oplossing Wil, maar een snel recept heb ik niet voor je.
Studeren, leren, verdiepen, observeren, spelen, het duurt eventjes, maar dan heb je ook wat.

Goodluck!

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 21 april 2009, 15:31:


jaaa, de bekende stuurlui..daar heb je wat an.
Jij gaat in op haar boodschap, hè Eddy? Dat is nou net niet wat je moet doen.
Gewoon de vraag aanhouden, tot ze weer meekomt.
Ze loopt wel degelijk mee, maar nog in haar tempo. Tegenwoordig gaat ze een stuk overtuigder mee. Dit is een oud filmpje.
Lichaamstaal speelt wel degelijk een rol, dat is het meest belangrijk.

Hóe tolereer jij dan niet, Eddy? Klap erop?

Wil schreef op maandag 20 april 2009, 21:43:


Ik blijf aan Apache denken...

Marianne

Anja Seijn schreef op maandag 20 april 2009, 23:15:


Ja, dat kan Anja. Bij ons is Indy beledigd wanneer onze dochter met een ander paardje rijdt. Ze is dan echt diep beledigd en draait daarna steeds van haar weg met een heel zuur gezicht, gekrenkt tot in 't diepste van haar ziel
En dat terwijl mijn man en ik veel meer met Indy bezig zijn dan Eva, en Eva een héél kordaat type is en Indy bij haar tot op de millimeter moet luisteren. Maar Indy ziet dat anders, Eva is van haar!

Marianne

Marianne

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 21 april 2009, 10:02:


Juist, dat is het: de humor ervan inzien en bij jezelf een knopje omdraaien!
Met Apache ben ik op een moment "subtiel" gaan trainen. Na een paar weken deed Apache alles. Ik ging er te voet mee wandelen, hij ging overal mee, sprong zelfs over een gracht... wow... ongelooflijk.

`Tja, de volgende dag zag je hem denken... hm...ze krijgt het weer...
Na een half uur stond hij buiten, nog een kwartier later en we waren 30 m verder. En ik nog hlemaal in de ban van het "subtiel trainen", dus eerst moet het paard een stap zetten en dan pas jij...

Er was geen beweging meer in te krijgen. En toen veranderde hij helemaal in een rots. Gelukkig stond hij al met zijn neus in de goede richting, dus terug naar zijn merries.
OK, dan toch maar clickeren, dat deed hij toch zo graag... Niks dus, geen zin vandaag...

Ogen gingen nu helemaal dicht! Water en bloed heb ik gezweet...

Ik heb hem dan helemaal alleen laten staan, midden in de dreef, en ben thuis hulp gaan halen!
Kwam terug met Eva en jawel, Apache stond daar nog midden op de weg met zijn ogen dicht...
Eva was iets minder subtiel en Apache tjokte dan maar mee naar huis.

Ik heb hem toen helemaal mentaal losgelaten, dus helemaal géén druk, niet fysisch, niet psychisch. Hij moest helemaal niks meer voor mij doen, mocht gewoon fretten en ruzie maken met Couscous en Indy beschermen.

Ik was degene die in een crisis zat maar meneer niet

Na een tijdje vond hij me toch interessant zeker! Luisterde naar een handgebaar, liep met me mee naar buiten, en kon ik er zonder problemen alleen mee gaan rijden... ???? Wanneer hij achter Couscous liep te treiteren moest ik alleen maar zijn naam roepen vanuit de open deur en hij stopte???

Waarom???

Marianne

Moniek schreef op dinsdag 21 april 2009, 16:16:


Wat ik dagelijks doe , paardrijden