> trainen ALLEEN nog maar de achterhand. Met zijgangen en overgangen, subtiel en groot. In het bos, in de bak, in de paddock, in de duinen, op straat. En dan zie je dat oprichting en aanleuning een natuurkundig verschijnsel zijn en niet afdwingbaar. Want hoe harder dat sterke achterstel werkt, des te losser en vrijer wordt de voorkant.
Hoi Christel,
Ik heb een stuk weggehaald omdat ik niet kon reageren .
Prachtig,duidelijk uitgelegd...ik wilde gister al reageren maar kon tussen de dingen door de tijd niet vinden.
Hoop dat veel mensen het lezen en de ogen openen en meer en langer van hun paard willen gaan genieten.
Wat mij ook opviel was dat het mode was een jong paard te hebben ongeveer 20 jaar geleden.
Mijn beesie was toen rond de 20 en in hun ogen een veteraan!!.
Men vroeg zich af wanneer ik een ander paard zou kopen.
Ook toen ik 18 werd dacht men dat ik mijn grote Welsch k in zou ruilen voor een heus paard.
Ik meet 1.58 m. en ben met haar gewoon tussen de paarden gestart.
Nee,dat wereldje heb ik nooit kunnen en willen begrijpen.
Hoeveel mooie talentvolle jonge paarden er niet in paar jaar tijd kapot zijn gereden...je wilt het niet weten.
Bolspat aan achterbenen en andere toen onverklaarbare kreupelheden.
Als een paard niet aan de teugel wilde staan werd het dier met het hoofd tegen de wand gezet en dan moest ie wel ,tot er een paard zo heftig reageerde dat het achteruit ging en stijgerde,ruiter eraf met rugletsel.
Paard was onbetrouwbaar en werd afgevoerd.
Er waren nog mensen die het wilde proberen goed te krijgen maar de ruiter was zo pisnijdig dat ze niet af wilde gaan en had geen pardon.
Elk ander paard daarna was hommeles tot ze naar andere manege ging en we niets meer hoorde.
Ach..van die dingen...
Groetjes conny
Warboel
