stumperd schreef op dinsdag 28 april 2009, 11:01:


Een beetje wel , maar hier wilden ze helemaal niets meer van ons weten!
Normaal gesproken komen ze altijd , of ik nou met een halster aan kom zetten , of met een emmer bethadinesopje , of met de kruiwagen , of met helemaal niets , ze komen altijd!
Na het dominatiespelletje zijn ze gewoon 2 dagen bij ons uit de buurt gebleven!

''vroeger'' , voordat er oc in mijn leven kwam , liep ik altijd naar de paarden toe , en deed ze het halster om. Ze liepen toen ook niet weg , maar lieten zich braaf halsteren.

Ik heb het gevoel alsof ik ze helemaal in elkaar getrimt heb , zo reageerden ze.
Nu is het bijna weer normaal. Ik schrijf bijna , want ik heb nog steeds het idee dat ze meer op hun hoede zijn.

Jemig , wat heb ik gedaan?![meer in de zin van wat heb ik gedaan waardoor de paarden vinden dat ze zo heftig moeten reageren! ] Maar hoe ga ik het ooit voor elkaar krijgen dat ik wel kilometers met een dame alleen kan wandelen , als ze mij niet als leider beschouwen , en niet het vertrouwen hebben in mij.

Gr Esther

Piet schreef op dinsdag 28 april 2009, 11:51:


Dat vind ik ook Piet!!!!!!!!!!!!

Maaaarrrrrrr.......Tot nu toe kan ik binnen het oc gebeuren blijkbaar Namkje en Tekla niet het vertrouwen geven waardoor ze met me mee lopen naar weet ik veel waarheen.Terwijl ze in een totaal vreemde omgeving , kliniek , trainingscentrum , zich makkelijk en redelijk rustig laten leiden.
Namkje liep heel goed met me mee in Emmeloord , soms had ze even wat kijktijd nodig , en dat kreeg ze ook , maar ze was wonderbaarlijk kalm!Wel hoofd er flink op , en gespitste oren , tuurlijk wel , maar gewoon respect voor mijn ruimte houden , mij niet voorbij vliegen , en weinig staken.

Ik train zoals Conrad het mij geleerd heeft , dus wandelen , letten op lichaamshouding van het paard en daarop anticiperen , althans dat is mijn uitgangspunt.
Komt het hoofd omhoog? voor het staken omdraaien , wachten tot hoofd weer laag is , en er eventueel gebriest is , weer omdraaien en kijken of je nu verder komt.
Rustpunten inlassen , maar die graasplekken maken hun drukker dan dat ze waren...elke keer weer, wat ik ook doe.[ naar de grond staren , om me heen kijken , erbij gaan zitten , meelopen ]
Daar nemen ze de leiding over volgens de trainer van Erik.

Gr Esther