van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:29:
> >
> Ander voorbeeld wat Erik deed stijgeren ; Namkje mag aan mij
> vragen , wil je me daar kriebelen. Het is aan mij om wel of
> precies weet wat ze lekker vindt!
> Dat is toch alleen maar goed voor onze relatie?!
> En als ik geen zin heb , dan stuur ik haar weg , of doe ik
> helemaal niets.
Jeetje Esther,
Dit zijn noe presies momenten waarop ik altijd denk ,...ik begin nooit aan al die toestanden,ik volg mijn hart met mijn paardjes!!.
Als een paard je uitnodigd om te spelen of te rossen/kroelen,mag je dankbaar !! zijn dat het bij je wil zijn.
Al die onzin van mensen die allerlij foefjes bedenken van wie de baas is of mag zijn.
Waarom hebben we een paard of pony of een hond??????.
Veel te veel mensen hebben zo'n prachtdier om te laten zien dat ze het de baas kunnen zijn.
Erop zitten en het verkloten vind ik net zo erg als ernaast lopen en het geestelijk te verkloten zeg maar.
Ook op deze manier kun je een dier totaal uit zijn balans halen.
Als iemand het op de juiste manier doet en omdat hij of zij er een doel mee heeft PRIMA.
Maar we moeten opletten dat ook dit geen modebeeld wordt waardoor kinderen en volwassenen hun dier totaal van zich vervreemden en er zelfs gevaarlijke situaties kunnen ontstaan.
Als zo'n dier het verkeerd begrijpt heb je een probleem en moet je het maar weer zien op te lossen.
Hoeveel mensen hebben de laatste tijd hun paard niet door een bak gejaagd,vierkant of rond om een join-up te proberen ???!.
Hoeveel mensen worden er per jaar flink gebeten door hun eigen hond omdat die de leiderschapspelletjes spuugzat wordt en kort wordt gehouden met wandelen?.
Eenmaal thuis mogen ze weer even dollen met de baas en hun een beet in zijn/haar neus!.
Esther,ga toch lekker knollenknuffelen en laat je lekker uitnodigen voor een spel,doen de paarden onderling ook.
Als je eenmaal bezig bent kun je beetje balletje afpakken en aangeven bijvoorbeeld.
Als het spel interessant genoeg is zijn ze niet meer bij je weg te slaan.
Kijk dan ook hoe ze elkaar als ze het zat zijn afwijzen en het is goed en BEGREPEN.
Ik heb al meer dan 30 jaar paardenkennis,wil mij daar niet verheven over voelen ofzo hoor maar luister naar je hart en volg je gevoel.
Wanneer je wilt gaan wandelen met je paard en het wil niet mee,niet omkijken maar doorlopen,als het toch niet lukt ben je er zelf nog niet klaar voor en het paard ruikt en ziet en voelt de onzekerheid.
Wanneer er iemand met je mee gaat die totaal niet bang is en het van je overneemt zal die persoon het wel lukken ...in je achterhoofd denk je vaak...oh jee als er maar niets gebeurd want je wil het niet kwijtraken en bent verandwoordelijk.
Je gevoel zegt ja we gaan en je gedachte denkt onbewust..oh jee als het maar lukt.
Je hebt mensen met dieren en dierenmensen,dat is het verschil in omgang!!
Maar je kunt het altijd leren als je je maar in een paard zijn belevenswereld kunt indenken.
Groetjes Conny
>
> Moek ook gewoon doen he....
>
> Gr Esther
Hoi Esther,
Warboel
