van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 12:56:


Pssst.... ik stapte eergisteren op Catcher. Het waaide stevig dus zijn ze dan wat drukker als normaal. Juultje erbij, (die notabene het zadel verkeerd om had gelegd!!!) die ik ook in de gaten moest houden... want zó ervaren is ze nu eenmaal nog niet.
Natuurlijk voel ik dan een beetje spanning.... en denk echt wél: ow shit... hoop niet dat er gekke dingen gebeuren. Dat is spanning die uit mijzelf komt.
Kan ik me druk ommaken..... maar ik doe als volgt: neutrale houding, zelfverzekerd: dit gaat helemaal lukken - leuk he??

En ik ga nog zitten neuriën ook onderweg.
Dus ging het natuurlijk goed. Soms moet je gewoon iets meer op je dieren vertrouwen, ook al voel je het zelf misschien niet zo.
Wat ik me afvraag bij jou verhaal.... je schrijft dat je nog steeds niet kilometers kunt wandelen met die paarden. Is het niet zo dat je een negatief zelfbeeld hebt en dat uitstraalt naar je dieren?

Ow, en troost je... Chaser draait al 10 jaar z'n kont naar me toe en smeert 'm.
) Ik heb me er vroeger wel druk over gemaakt, en soms wel balen ook.
Dit is kennelijk iets uit z'n verleden en het ligt gewoon niet aan mij.
Hij is nu eenmaal zo, en dat moet ik accepteren.
Je hebt snel de neiging om een schuldvraag maar bij jezelf te leggen, maar IS dat ook wel zo?
En soms moet je idd. wat meer de nadruk leggen op: en nu gaan we dít doen.... en niets anders!
Ik denk altijd maar: ze hebben 23 uur per dag de tijd om hun eigen ding te doen, en als jij daar bent... mogen ze best iets voor jou doen als dat gevraagd wordt.

Groetjes,

Wil.

van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:29:


Als jullie 'rangorde' bevestigd is... en daar wordt nooit misbruik van gemaakt door Namkje, heb jij gelijk. Is dat nog niet zo.... mag je nooit accepteren dat ze naar jou toekomt om zomaar even op de kont gekriebeld te worden.
Van Chaser, die het trouwens nooit vraagt, zou ik dit wél accepteren, van Catcher dus nog niet! Het gevaar is nu nog te groot dat hij daar wel misbruik van gaat maken en te pas en te onpas z'n kont richting mij draait.
Dat ga ik niet accepteren.

Groet,

Wil

van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 12:56:


Esther, ik brul maar wat ... maar wat mij te binnen schiet is dat misschien jouw paarden jouw twijfels voelen? Je bent blij dat Erik met de paarden aan de slag is gegaan, maar ben je het ook eens met hoe hij dat doet? Of twijfel je aan je eigen methodes?
Welk boek ik ook lees en van wie dan ook, overal duikt het fenomeen "paarden zijn spiegels" op. Ze zijn hoog sensibel, pikken stemmingen op, lezen de mens beter dan de mens het paard ... Kortom, zouden jouw paarden jouw twijfels niet oppikken en meer iets hebben "als zij het ook niet weet, moeten we het maar niet doen?"
Wat er van waar is, weet ik niet, maar vooral Friezen zijn zéér gevoelig. Dit wordt nogal eens vergeten omdat ze onder het hoofdstukje "aarde-paarden" vallen, maar vergis je niet ...
Nogmaals, ik brul maar wat, maar kwam bij me op enne ... dat "gelegenheidsdominante" dat herken ik bij mijn beide Friezen! Volgens mij is dat gewoon in het ras gebakken (ik noem ze ook wel een LEO - lomp en onhandig). Kijken, schrikken en soms vergeten met wie en waar ze zijn ... hoort er volgens mij gewoon bij, maar echt overlopen doen ze je niet, maar het liefst springen ze in je armen (niet echt hè voordat mensen denken dat het paard niet zijn ruimte kent, bij wijze van spreken dus!)