Piet schreef op dinsdag 28 april 2009, 11:51:


Ik begrijp je wel, maar je maakt leiderschap nu tot een negatief iets, Piet.
Leiderschap hoeft niet altijd persé negatief te zijn. Leiderschap is niet alleen 'ik-ben-de-baas-en-jij-moet-doen-wat-ik-zeg". Leiderschap is óók:

"Kom maar bij mij, bij mij is het veilig en ik zorg voor je als jij het allemaal even niet meer weet".

Daarnet nog een prachtig voorbeeld hiervan meegemaakt met mijn eigen BD die zonder praam, zonder verdoving, haar baarmoeder liet spoelen. Niet één onvertogen woord maar een paard dat het weliswaar zeer onprettig vond maar het liet gebeuren. Omdat ík zei dat dit nou even moet en dat het goed is zo.

Ook dat is leiderschap, Piet. en ja, dat moet je verdienen!

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 28 april 2009, 23:18:


Goddank, Pien, ik dacht dat het aan mij lag!

van lennep schreef :

Is dit wellicht een goed voorbeeld, Esther? Zonder je aan te vallen, maar hieruit blijkt voor mij dat je behoorlijk onduidelijk naar je paarden toe bent.
De ene keer een kriebel, de andere keer mogen ze gras eten, dan weer niet, dan zeg je 'mooi', dan wel een voertje, dan weer niet. Zoals het jou uitkomt. Een paard houdt van duidelijkheid en patroontjes. Voor hen is dit hartstikke onduidelijk dat is willekeur en daar heeft een paard geen boodschap aan, als je het mij vraagt.

Groet, Pien

Anja Seijn schreef op dinsdag 28 april 2009, 23:38:

:


Nee, maar op het moment dat ik het wel aan ze vraag wil ook dat ze opschuiven. Gewoon zonder te z**ken die stap op zij doen zodat ik er effe langs kan.

Spirithorses schreef op dinsdag 28 april 2009, 23:27:



Ik heb het over 'dat dominante leiderschap' waarbij het woord "dominant" er niet voor niets tussen is gezet.
Ik ken mensen die zó bang zijn van het idee dat hun paard niet onderdanig zal zijn, dat elk vertoon van eigen initiatief in de kiem gesmoord wordt. Juist vanuit het gebrek aan natuurlijk leiderschap.
Als ik mijn paard ken en ik weet dat hij wanneer hij zijn kont naar me toedraait ie daar gekrabt wil worden zie ik geen enkele reden om dat niet eens te doen. Al weegt ie 1200 kilo.
Het gaat om de verstandhouding -letterlijk-

"Kom maar bij mij, bij mij is het veilig en ik zorg voor je als jij het allemaal even niet meer weet". is één aspect van leiderschap. Een ander is óok werkelijk leiding geven. Als dat in bedreigende situaties is dan mag dat van mij ook zo hard als nodig is, maar da's nog wat anders dan een paard geestelijk knevelen, zodat het simpelweg bang van je is.
Maar goed, da's weer het andere uiterste.
Leider zijn zie ik als een automatisch iets wat voortkomt uit het feit dat jij je paarden hebt opgevoed en niet andersom én op alle niveau's.
Esther heeft ontzettend brave, vriendelijke paarden die 'functioneel' zijn opgevoed. Ze kunnen wat er gevraagd werd. Ze kan er uitstekend mee leven. Als ze wat meer wil, zal ze nog een beetje verder op moeten voeden.
Dat het nu wringt is omdat een andere trainer via Erik 'de opvoeding' heeft overgenomen.
Kinderen gaan op een gegeven moment naar school, wil dat zeggen dat je als ouder je leiderschap kwijt bent? Mijn zoon was ook vreselijk boos op mijn vrouw dat ze hem zomaar in die klas had achtergelaten. Ze kon een poosje geen goed meer doen. Maar da's allemaal goedgekomen. Zoals ik zei "shit happens"

Piet schreef op woensdag 29 april 2009, 7:58:


OK, dan zijn we het toch eens
Greetz!

Inge Teblick schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:22:



Ja , waarschijnlijk wel .Maar ik zie clickeren niet als watjesmethode , als er iets streng en consequent is , dan is het wel clickeren!...vind ik...
Maar mag ik het dan als volgt samenvatten ; Als je maar goed genoeg clickerd , dan volgt leiderschap vanzelf?! Naast het clickeren heb je dus geen dominatiespelletjes nodig om je ''leiderschap'' te bevestigen?!
En leiderschap heb je nodig , ook als je clickerd?!
Dit is eigenlijk een aardige omschrijving van de eigenlijke vraag....


Wat er allemaal precies gebeurd is heb ik niet gezien , alleen maar gehoord van de verhalen van Erik.
Waar ik een glim van heb opgevangen is de laatste 10 minuten.
Ik zag een paard met zijn hoofd laag met Erik meelopen , weinig geinterreseert in de omgeving waar ze voor de 2de keer kwam.
Is dit de verdienste van Erik? of is dit de verdienste van de dominantiespelletjes? De trainer zei het eerste.
Ik weet dat de trainer van Erik zun ''handen vol'' heeft gehad met Namkje , en dat die twee flink hebben lopen stoeien met elkaar.
Dit in de loswerkbak.

Erik heeft hier ook even ''losgewerkt'' , en Namkje was niet vooruit te branden.Na eerst jouw plaats is mijn plaats , ging het een stuk beter , maar geen seconde een ontspannen bekkie , zakkend hoofd , of hoofd naar binnen gedraaid.
Er is nog veel werk aan de winkel!
Bedankt voor je bijdrage Inge.

Gr Esther

Michiel schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:28:


Het was een driedaagse training , waarvan Namkje de laatste twee dagen heeft meegedaan. En het was niet om Namkje iets te leren , maar om Erik wat te leren.
Dat ze overbluft is , ben ik volkomen met je eens!


Nee...want Namkje gaat dan niet aan de kant. Wel als je het haar vraagt hoor , dan stapt ze zo even aan de kant.
Erik moest niet bang zijn , en met veel bombarie resoluut naar haar achterhand lopen. Namkje Moest wijken!


Gr Esther

Peet schreef op dinsdag 28 april 2009, 14:12:


He gat , dat krijg je dus als je niet volledig bent.
Als ik iets wil van de paarden , dan roep ik ze.
Of bij naam , of ''kijk eens!'' met een omhooggehouden halster met touw en dan komen ze altijd.
Ja dat vind ik prettig.
Het paard moet ook altijd zelf zijn hoofd in het halster steken , want dan weet ze zelf wat de consequenties zijn en kan ik nooit beginnen tegen de zin in van het paard.
Op deze manier heb ik er altijd twee of drie bij me gehad die graag wat wilden gaan doen.

Als ik gewoon naar buiten kom , en de paarden verwachten niets [ ze hebben hun natje en droogje al gekregen] , dan komen ze even kijken , 9 van de 10 keer ,of er iets te halen valt , of dat ze mij ergens toe kunnen aanzetten , kriebelen of waterballet.
Als ik gewoon de wei inloop zonder iets , dan kijken ze even op , soms komen ze even langs , en soms blijven ze dan gewoon doorgrazen.
Dus dat is wel vergelijkbaar met jouw situatie Peet.

Als ik nu naar buiten kom , staan ze bij het hek te hinneken , dat ik ze in de wei moet laten!
Maar ze moeten nog even wachten , want ben nog niet uitgelezen!!

Gr Esther