Inge Teblick schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:22:



Ja , waarschijnlijk wel .Maar ik zie clickeren niet als watjesmethode , als er iets streng en consequent is , dan is het wel clickeren!...vind ik...
Maar mag ik het dan als volgt samenvatten ; Als je maar goed genoeg clickerd , dan volgt leiderschap vanzelf?! Naast het clickeren heb je dus geen dominatiespelletjes nodig om je ''leiderschap'' te bevestigen?!
En leiderschap heb je nodig , ook als je clickerd?!
Dit is eigenlijk een aardige omschrijving van de eigenlijke vraag....


Wat er allemaal precies gebeurd is heb ik niet gezien , alleen maar gehoord van de verhalen van Erik.
Waar ik een glim van heb opgevangen is de laatste 10 minuten.
Ik zag een paard met zijn hoofd laag met Erik meelopen , weinig geinterreseert in de omgeving waar ze voor de 2de keer kwam.
Is dit de verdienste van Erik? of is dit de verdienste van de dominantiespelletjes? De trainer zei het eerste.
Ik weet dat de trainer van Erik zun ''handen vol'' heeft gehad met Namkje , en dat die twee flink hebben lopen stoeien met elkaar.
Dit in de loswerkbak.

Erik heeft hier ook even ''losgewerkt'' , en Namkje was niet vooruit te branden.Na eerst jouw plaats is mijn plaats , ging het een stuk beter , maar geen seconde een ontspannen bekkie , zakkend hoofd , of hoofd naar binnen gedraaid.
Er is nog veel werk aan de winkel!
Bedankt voor je bijdrage Inge.

Gr Esther

Michiel schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:28:


Het was een driedaagse training , waarvan Namkje de laatste twee dagen heeft meegedaan. En het was niet om Namkje iets te leren , maar om Erik wat te leren.
Dat ze overbluft is , ben ik volkomen met je eens!


Nee...want Namkje gaat dan niet aan de kant. Wel als je het haar vraagt hoor , dan stapt ze zo even aan de kant.
Erik moest niet bang zijn , en met veel bombarie resoluut naar haar achterhand lopen. Namkje Moest wijken!


Gr Esther

Peet schreef op dinsdag 28 april 2009, 14:12:


He gat , dat krijg je dus als je niet volledig bent.
Als ik iets wil van de paarden , dan roep ik ze.
Of bij naam , of ''kijk eens!'' met een omhooggehouden halster met touw en dan komen ze altijd.
Ja dat vind ik prettig.
Het paard moet ook altijd zelf zijn hoofd in het halster steken , want dan weet ze zelf wat de consequenties zijn en kan ik nooit beginnen tegen de zin in van het paard.
Op deze manier heb ik er altijd twee of drie bij me gehad die graag wat wilden gaan doen.

Als ik gewoon naar buiten kom , en de paarden verwachten niets [ ze hebben hun natje en droogje al gekregen] , dan komen ze even kijken , 9 van de 10 keer ,of er iets te halen valt , of dat ze mij ergens toe kunnen aanzetten , kriebelen of waterballet.
Als ik gewoon de wei inloop zonder iets , dan kijken ze even op , soms komen ze even langs , en soms blijven ze dan gewoon doorgrazen.
Dus dat is wel vergelijkbaar met jouw situatie Peet.

Als ik nu naar buiten kom , staan ze bij het hek te hinneken , dat ik ze in de wei moet laten!
Maar ze moeten nog even wachten , want ben nog niet uitgelezen!!

Gr Esther