Marije Huijsmans schreef op dinsdag 28 april 2009, 14:14:
Maar als je paard schrikt van iets bijvoorbeeld, zijn

Maar wat nu wanneer je paard achteruit de weg op loopt en je weet dat er gevaar is. Rustig blijven staan en voor je uit kijken is dan toch geen optie hoor.
Hij moet gewoon van de weg af!!! Geen discussie mogelijk...Whip!
Wat doet een leidend paard in zo'n geval? Een flinke mep uitdelen om de situatie op te lossen of de boel negeren??

Ik ben langzamerhand geneigd om het leidtouw op de achterhand in te gaan zetten maar hoe zit je dan met het vertrouwen. Niek heeft kennelijk geen idee dat hij zich in een gevaarlijke situatie bevindt op straat waar de auto's 70 km per uur mogen rijden.

Peet schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:30:


Hier had ik nog niet op gereageerd zag ik.

Het ligt eraan wat ik aan het doen ben.
Als de paarden het niet interresant genoeg vinden , dan zullen ze het wel voor de beloning doen , maar ze blijven wel nadenken hoe ze die kunnen krijgen.Meestal reageren ze echt heel stoer en met aandacht als ze mij enthousiast hebben gekregen , en willen ze alleen maar verder trainen.Niet te lang enthousiast zijn , nee werken!
Soms , vooral met schriktraining is het voorwerp veel interresanter dan mijn voertje , en nemen ze het niet aan , maar zijn bezig met die tuinstoel op hun rug , of met het krakende en wapperende stuk plastic in de wind om hun benen heen , of met de grand voulard waar ze mee zijn ingepakt.
Rust gebruik ik niet bewust als beloning.
Kriebel word wel als prettig ervaren , dus lijkt me ook belonend.

Is dit een beetje antwoord op je vraag?

Gr Esther

Ilma Meijer schreef op woensdag 29 april 2009, 9:54:


Het is maar 150 meter?
Ik zou er naast gaan lopen als dat wel goed gaat, en geen risico nemen...

Gr Esther

Ilma Meijer schreef op woensdag 29 april 2009, 9:54:


Indy heeft dit een keer bij mij geflikt. Mevrouw stopte ineens en ging gewoon stug achteruit, scheef met haar kont de weg op. Er was geen houden aan, daarom heb ik het gedrag versterkt, haar steeds verder achteruit laten lopen, ondertussen dreigend met het leidtouw haar kont van de weg afgedraaid, gezien de gevaarlijke situatie ook nog een mep op de kont gegeven. Toen ze een keer van de weg afgedraaid was, heb ik haar nog een heel stuk verder achteruit laten lopen. Toen ik haar liet stoppen en weer vooruit vroeg was ze duidelijk blij dat ze weer vooruit mocht lopen. Ze heeft het nooit weer gedaan.

Voor de duidelijkheid: Meppen is naar mijn overtuiging alleen gerechtvaardigd in een situatie dat er gevaar dreigt en het de enige mogelijkheid is er ongeschonden uit te komen.

Monique

Ilma Meijer schreef op woensdag 29 april 2009, 9:54:


Als je weet dat je paard daar angst voor heeft dan ga je ook niet meteen die straat met hem op. Dan doe je dat eerst ergens waar hij wel vertrouwen heeft en waar het heel rustig is en zo bouw je dat verder uit. Je kunt ook iemand vragen veel geluiden te maken of met een auto langsrijden. Je kunt ook niet van je paard verwachten dat hij in een keer geen angst meer moet hebben, dat moet je ook opbouwen en dan kun je dat idd doen door zijn angst te negeren en stapje voor stapje het op te bouwen.

Wil schreef op dinsdag 28 april 2009, 19:26:


Ha,ha Wil,....ik zit altijd NIET LACHEN !!!!!!.............pppppppprrrrrrrr,prrrr,alsof ik een paard ben die proest omdat die het naar zijn zin heeft, :)* ....en wat denk je ...gaat hij het ook doen


Groet Conny

van lennep schreef op woensdag 29 april 2009, 10:14:


Ik loop er altijd naast dat is het nou juist...