Belofte maakt schuld. Ooit beloofde ik aan mijn echtgenoot dat als we ooit een eigen goede weide hadden, dat we dan een veulen zouden kweken.
Ik zat in de veronderstelling dat dit een ijdele droom was. Maar soms worden dromen werkelijkheid.
Echtgenoot lief herinnerde me aan mijn belofte en Pavana werd gedekt ondanks mijn twijfels. De dracht verliep voorbeeldig.
Ze was uitgeteld voor 12 april als je de boekskes mocht geloven. Dus de week voor Pasen de caravan met voortent van mijn schoonzus in de wei gezet, recht tegenover de stal. Kwestie van niet voor verrassingen te komen staan.
Pasen kwam en ging voorbij, net als mijn 2 weken verlof. Daar ging mijn mooie planning.
Vorige week woensdag kwam mijn (ex)smid langs, een man met veel ervaring en die vertelde: "nog een dag of 3-4. 't Kan vroeger, 't kan later, maar 't zou me verbazen moet het er op 1 mei niet zijn."
Vorige week donderdag begon ze ijverig te kegelen en deed zeer vreemd in de wei. Begon giftig te worden op onze ruin. Die dat niet gewoon was. At de hele voormiddag niet en stond de hele tijd rond te draaien.
Ik heb ze dan maar apart gezet. En nu bleven we slapen, met de wekker om de 2u. Zo had men ons dat verteld.
Zondagnacht. Ik werd wakker om 0.50u. De wekker liep normaal om 1u af. Het regende. Opgestaan, en Pavana lag in de stal! Voor de allereerste keer, want meestal liggen ze gewoon buiten. Voor de rest niks speciaals, maar ik werd prompt nerveus. Effe terug naar bed, maar het raam van de caravan open want ik vertrouwde het niet.
0.10u: plots hoorde ik haar kreunen, je kon het echt niet missen, maar manlief snurkte rustig verder. Ik terug naar buiten en kijken.
SHIT help, 't is begonnen! Manlief wakker geschud, hengstenhouder opgebeld die op enkele minuten rijden woont (hij heeft het erin gestoken, hij moet het er ook maar uithalen!), en ma en pa.
De 2 voetjes staken er intussen uit en het snuitje ook al. Eén voetje stak duidelijk mis. Pavana perste een aantal keer maar je zag dat het niet ging.
Manlief zei: zo moet het niet hé? Nee, inderdaad, maar zelf als leek actie ondernemen is uiteraard ook niet vanzelfsprekend.
Na nog enkele weeën zonder effect hebben we moed gevat en hebben we voorzichtig tijdens een wee de voetjes beetgepakt boven de kootjes en voorzichtig richting hielen van de merrie getrokken. Er verschoof iets, het voetje kwam naast het andere te liggen en Pavana ontspande. Intussen waren ma en pa gearriveerd en hun leek het nu ook beter te zijn.
Een minuut later arriveerde de hengstenhouden, maar toen moesten enkel de achterbeentjes er nog uit. Dat ging gelijk niks, 't was al aan't spartelen.
Om 1.25u deed hij (ja een hengstje) een poging om recht te staan.
Hengsthouder zei: binnen 'n half uurke tot uurke staat 'm recht. En ge moet u niet ongerust maken, hij gaat een aantal keren vallen maar das niks. Tegen morgenvroeg moet 'm goed aan het drinken zijn. Binnen een dag of 2-3 kunt ge ze buiten laten.
1.30u: hij staat recht, wiebelt nauwelijks, valt niet om en begint rond te stappen. Jeetje, nie te geloven dat er zo'n veulen uit zo'n opening kan.
En ineens flots, de placenta ligt er ook.
1.45u: hij drinkt. Eerst aarzelend, dan met volle overgave.
We laten ze gerust en gaan een glaasje drinken.
2.15u: hij gaat slapen. Pavana wat eten gegeven en in tegenstelling tot anders eet ze het nu echt wel snel op.
3.25u: nog eens kijken: hihi, staartje netjes omhoog, hij verliest al pek.
Alles lijkt oké, en we gaan napraten en foto's kijken in de caravan. Van slapen komt niks meer in huis.
10.30u:
DA komt langs. Placenta lijkt volledig te zijn. Pavana is in haar vagina wel gescheurd aan beide kanten. Aan één kant krijg je er bijna je hele hand in.
Goed ontsmetten en 3X/dag temperatuur nemen.
Veulenprikje.
Het veulen stapt flink rond en drinkt zowat continu. De biest is aleszins binnen. Lichtbruine platte mest: de pek is er blijkbaar uit.
22.00u: Pavana doet erg vreemd: rollen, kreunen.
DA terug gebeld.
niks specifieks te vinden, behalve een hogere pols van rond de 60 en ze is licht gedehydrateerd: de huidplooi blijft even staan.
Preventief antibiotica, buscopan en ontstekingsremmer.
Volgende dag: geen mest te zien, geen urine te ruiken, wel temperaturen tot 38,7.
DA terug, voor de zekerheid baarmoeder gespoeld. Er komen wat kleine vlokjes mee. Terug antibiotica, ontstekingsremmer, + ocytocine (IM) die ik 's avonds en de ochtend erop ook mocht geven.
Intussen plast het veulen raar: heel vaak en met druppeltjes ipv een straal. En geen mest meer gezien... We moeten afwachten van de DA. Hij blijft alert en (erg) actief. Maar als het plassen zich binnen enkele dagen niet herstelt is er kans dat hij naar de kliniek moet. Maar dat is nog te vroeg.
Hemeltjelief, nu weet ik waarom ik zo huiverachtig was om een eigen veulen te kweken.
Langs de andere kant: hij is zo mooi en schattig en een lust voor het oog om 'm te zien rennen, te zien schrikken van een duif.
(tja, om de één of andere reden hebben we niet naar de hengstenhouder geluisterd en ze 's morgens buiten gelaten
)
Daarstaks een sms'js van pa: ik vind dat de plasstraal steviger wordt.
HOERA! Dat is al goed nieuws!
Pavana geen koorts meer.
We zijn nu al wat minder ongerust, en durven toch wel genieten.
Oh ja... De naam????
We hebben hem QADISH genoemd.
Groetjes (van een toch wel trotse) Lena
P.S Foto's volgen
Warboel
