Steffi Hermans schreef op zondag 3 mei 2009, 19:20:


Dit gedrag zie je wel vaker bij jonge hengstjes. Meestal gaat het vanzelf weer over, vaak ook heeft bijten op zeer jonge leeftijd te maken met het krijgen van tanden. Schoppen zie je vaak als reaktie op aanraking aan de achterkant. Niet blijven aaien als-ie loopt te schoppen he, want dan belon je dat.

Wat ook helpt: hand op het kontje of tegen de hals en effe kordaat van je weg duwen, je van hem weg draaien en hem verder even negeren. Voorál niet kroelen, kriebelen als hij loopt te schoppen of te bijten want dan beloon je dat gedrag alleen maar.

En belonen als-ie je niet bijt natuurlijk.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag 3 mei 2009, 21:25:


Bij Bandido is het ook vanzelf over gegaan. Natuurlijk niet aangemoedigd of beloond en hem af en toe even weggestuurd. Had ook nog een flostouw (voor honden) voor hem gekocht om aan te bieden om dan daar maar in te bijten Hij maakte daar niet echt gebruik van, maar wie weet.

Sieta schreef op zondag 3 mei 2009, 22:18:


Zou ik dus niet doen. Zo leer je hem dat hij ergens in mag bijten. Of dat nou een touw of een mouw is. Als-ie 'straks' hengst is krijg je dat stereoptiepe dat hengsten altijd overal in willen bijten ('tja, tis nou eenmaal een hengst he"). Elk paard, ook een hengst, mag best leren dat er niet gebeten mag worden. Dat doettie maar met z'n vriendjes. Mijn twee hengsten bijten niet, ik tolereer dat ook beslist niet van ze. Zouden ze het wel proberen dan mogen ze een paar meter in z'n achteruit.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag 3 mei 2009, 22:27:

Tja, ik heb er hier ook mee gezeten met onze 3 hengstjes. Moon (arabier, 2 ondertussen) bijt Anna nooit meer, mij heel soms als ik hem niet in het oog houd. Anna kan er mee kroelen en alles doen en wordt nooit gehapt, ik kan hem aaien en verzorgen maar echt kroelen dan bijt hij terug dus dat doe ik niet.
De minishetjes: Django heeft 1 keer gebeten toen we hem net hadden naar een van de kinderen, die begon spontaan te gillen waar hij dan weer van schrok en heeft het nooit meer gedaan.
Fons vraagt en waarschuwt, hij begint met snuffelen, dan neus fronsend tegen je aan, dan met lippen vasthouden en als je dan verder kroelt of niet "pas op" of zo zegt dan heb je in zijn ogen toestemming gegeven om verder te gaan.
Elkaar en mijn ruin bijten ze wel, maar daar heb ik weinig last van .

Geduld en consequent zijn en hem niet de kans geven dus. Duidelijk grenzen aangeven op een rustige manier. Alhoewel de onbedoelde schriktherapie bij Django ook hele goed hielp .

Bijten is nog zo erg niet, ik vind dreigend op je af komen en met de voorbenen maaien en steigeren enger hoor! Maar ook dat stadium zijn we voorlopig voorbij hier.

Dit was een vraag die bij mij ook begon op te komen. (kwestie van er op tijd bij te zijn)
Hij is nog wel maar een week oud, maar begint ook te knabbelen, bijten kan je dat nog niet noemen. Zeker als we mamma aan 't verzorgen zijn (gescheurd bij bevalling en dus 3x/dag wonde verzorgen).
Als je hem negeert doet hij lustig verder, ik heb hem al enkele keren zachtjes weggeduwd, maar ook dan komt hij terug. Hij is volgens mij vooral nieuwsgierig en het lijkt me ook een manier om de "wereld" te leren kennen.

Groetjes, Lena