Ik word uit goede bedoelingen al beschuldigd er een drama van te maken en jij hebt het over pijn.
Laat me nog eventjes haar achtergrond vertellen.
Allereerst "Ze heeft nergens pijn!!"
Allegra heeft toen ze anderhalf was een auto ongeluk gehad waardoor haar bekken enorm scheef staat. Zó scheef als ik nog nooit bij een ander paard gezien heb. Dé reden dat ze niet op 3 voeten kan balanceren. Ze is uit Spanje meegenomen door goedwillende lieve mensen die haar 3,5 jaar in een kudde hebben laten lopen op Texel. Er moest een manier bedacht worden om haar te bekappen omdat de smid haar al een paar keer overgeslagen had ( en die kwam maar eens in de 13 weken meen ik) omdat ze voor hem te gevaarlijk werd. Haar trauma tegen voeten geven is daar ontstaan.(gék he?)

Door de noodkreet hier op het forum is ze rechtstreeks van Texel, dus zonder dat er iets meegedaan is bij mij terecht gekomen als 5 á 6 jarige.
Natuurlijk heb ik gecheckt of het allemaal we zo erg was. Voordat ik iets kon had ze mijn touw al stukgetrokken en eindigde op haar achterwerk bij het vaststaan.
Bij een voet geven lukte dat precies 1 seconde. Toen ik langer probeerde, haalde ze uit naar voren, kwam naar me toe en sloeg met haar gebogen voorbeen naar achter en eindigde ook daar op haar kont en als ze haar been niet gebogen had was ze constant, echt constant (!) aan het schrapen en dit was haar makkelijke voet zo bleek later
Ik denk dat de reactie van haar baasje Beda in mijn logje 'denken over paarden' (ff googlen) als je op Welkom hebt gedrukt zie je het, genoeg zegt.
Ik ben er trots op dat wat je ziet als een kalm paard, wat makkelijk haar voet geeft mijn werk is. Maar ik weet zeker dat de minste druk haar weer verandert in een furie. Ze moet leren dat er niks aan de hand is als ze straks uit de hand bekapt wordt. Daar is meer tijd voor nodig, die ik haar graag gun, maar éérst die voeten bekappen zonder stress. Dus ga ik ook niet aan de gang met een kapmes of beitel, maar doe ik het op mijn normale manier, desnoods volledig onder zeil.

Piet schreef op zondag 3 mei 2009, 21:49:


Okay, Piet. Omdat ik niet lief was, naar jouw mening, ben ik terug naar af gegaan.
(Maar ik vind wel dat je zeurt )
1) Je weet dat er snel iets aan de hoeven gedaan moet worden.
2) Je weet dat A. nog niet klaar is om gewoon bekapt te worden, of met stenen er onder weet ik veel.
3) Je weet dat je kan laten sederen.
4) Je bent bang dat ze omvalt.

Dat laatste lijkt me onzin. Ze heeft geleerd te leven met de poten die ze heeft, dat zal ze onder sedatie niet opeens anders gaan doen, dus waarschijnlijk valt ze niet om, maar nogmaals, een veearts kan dat het beste beoordelen, want die weet wat een sedatie precies doet.
Kortom, maak je niet zo'n zorgen, het komt wel goed.
Je zal wel door moeten werken, want na een half uur is het uitgewerkt. (Geintje.)

En we zullen vast wel horen dat het weer 1 groot succes was.

xx

Piet schreef op dinsdag 5 mei 2009, 17:27:


Hoi Piet,ik bedoel alleen de pijn in haar voeten als pijn!!!!!.

Als je op zulke hoeven met onwijze wanden moet lopen met scheuren erin doet dat ZEKER PIJN,dat hebben we allemaal geleerd hier bij hoefnatuurlijk.
Ook heb je schrijf je zelf de zolen nog niet kunnen bekijken en het zou mij niets verbazen als de steunsels over de zool gegroeid zijn of erger nog de stralen verdrukken.
Een paard wil dan echt niet op 3 benen staan warvan de scheuren ook nog eens uitzetten wanneer de tenen belast worden.

Ik snap dat je je aangevallen voelt maar ik dacht met je mee.

Groetjes Conny