Anja Seijn schreef op woensdag 6 mei 2009, 23:35:


uw krollen uitgevallen zijn door met tevéél vrouwen naar bed te gaan !

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 6 mei 2009, 23:48:


Ga gelijk mijn eigen vent eens uithoren ... die is ook wat dunnetjes op het hoofd aan het worden!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 6 mei 2009, 23:35:


Dat is het ook. Dit hele verhaal, alle referenties, vallen onder "trace conditioning" voor eenieder die het "serieus" na wil pluizen.

e m kraak schreef op donderdag 7 mei 2009, 0:18:


je kan niet zonder conditionering, zit nu éénmaal verweven in het leerproces !Waar het mij om gaat is dat zelfs "de zogenaamde grote jongens " steeds naar de ijzerwinkel teruggrijpen om effe de puntjes op de I te zetten !!! Heb nog nooit die behoefte ervaren .Ilias zijn vorig leven ken ik maar met flarden !Lucero en Aram echter zijn groene onbeschreven blaadjes . Conditionering van de ruiter naar het paard toe !Deze vraag betekend deze houding dus dat antwoord hangt gewoon af van de intelligentie van de combinatie !Maar het is wel steeds de mens die initieerd/vraagt en het paard dat al of niet correct antwoord en net bij dat NIET correct antwoorden komt héél de reutemeteutijzerwinkel naar boven . Andere "gevaarlijk" stellling ! Zelfs bij zéér ervaren ruiters zie ik de spoor gebruikt worden als aandrijfmiddel en niet zozéér als hulp bij de beenhulpen !Hoe zou dat nu komen hé ?

Arabesk schreef op woensdag 6 mei 2009, 23:28:


ohhh....vindt Arno juist beetje zo'n typetje!!!vooral toen Klaus nog lang haar had!!

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 6 mei 2009, 16:58:


Een goede vraag voor mij zou zijn, hoe om te gaan met het karakter van Luna? En Esther's Tekla heeft waarschijnlijk het zelfde, we hebben wat wandelingen samen gemaakt. Luna is een paard dat niet tegen druk kan, ze wordt daar opstandig van en blokkeert.

In de kudde gaat ze haar eigen gang, is nooit agressief en geliefd bij andere paarden, ze houd van rust. Haar stops los ik nu op aan een doorhangend touw en verhinder grazen op dat moment. En zorg verder natuurlijk dat ze het leuk heeft op een wandeling. Subtiel trainen dus, zonder daarbij een lichte druk op het touw te hebben. Geheel met doorhangend touw voorwaarts vragen, ze zet zichzelf dan zo onder druk dat ze schraapt met haar voorbenen en haar hals in bochten wringt. Uiteindelijk beslist ze door te lopen. De eerste honderd meter duurt het even, daarna gaat ze makkelijk mee. Ik ben benieuwt hoe Hempling omgaat met een paard dat niet tegen druk kan?

Groet, Michiel