Arina Bezemer schreef op vrijdag 8 mei 2009, 22:59:


Ze is zoveel mogelijk begeleid gevallen, dat ging niet echt hard , maar ook helaas niet echt zacht. Een hond gaat liggen, een paard blijft tot het uiterste op haar benen staan. Zal wel met 'vluchtdier' te maken hebben denk ik .

Piet schreef op vrijdag 8 mei 2009, 18:03:


Heel goed dat ze nu mooi bekapte hoefjes heeft,kan je weer rustig verder met haar zonder telkens een rotgevoel te krijgen !!.
Succes en ben benieuwd hoe ze er op loopt.

Groet Conny

Piet schreef op zaterdag 9 mei 2009, 7:24:


Oh... dat is rot om te zien he??? Idem als ze bijkomen uit een narcose.... de 1 staat meteen en blijft staan.... een ander dondert vele malen om.
Ik denk idd. dat het 'vluchtdier' op z'n benen wil blijven staan, overlevingsinstinct.
Wij hadden het hier met een Haflinger vlak na castratie.
Geprobeerd om hem zo lang mogelijk op de grond te houden, en ook de ogen afgedekt met m'n hand. Maar op een gegeven moment hou je het niet meer en dan komt ie zwalkend overeind. Ondersteund, ging allemaal nog goed...
Totdat die ging vechten tegen die doedelzakwereld... vreselijk.
Ze gaan dan gewoon lopen, al zwalkend. Je houdt er helemaal niets aan.
De DA hier was het duidelijk gewend. Die zei: gewoon laten gaan, dan is het t snelste uit z'n bloed. En idd.... toen we het gewoon lieten gaan... werd ie rustig en bleef tenminste staan. Vier benen wijd en helemaal onzeker... maar bleef wel staan tenminste! Tis misschien maar een half uurtje, en er was genoeg ruimte op het gras voor hem... maar oh, wat vond ik het doodeng!
Nee, ze gaan ook echt niet uit zichzelf liggen....

Groet,

Wil.