Britt Claeys schreef op donderdag 14 mei 2009, 17:03:


Met je mening rond vertrouwen ben ik het helemaal eens en wat de training betreft héél zeker ook. Wat ik daaraan wil toevoegen is dat het bereiken van een professenal level idd alleen door training en ervaring mogelijk is. Daarbij speelt misschien een talent en vroeg genoeg met de sport starten mee een rol. Ook bij deze getalenteerde beoefenaars kan zich een onverwacht accident voordoen al zal dat risico veel lager liggen omdat ze meer kunnen opvangen. Alle anderen lopen een verhoogd risico en daar ben ik me eens te meer bewust van geworden en vooral als je teveel zelfvertrouwen krijgt dat misschien niet in evenredigheid is met je kunnen. -:)

amar schreef op vrijdag 15 mei 2009, 1:04:


Dat laatste is op mezelf bedoelt zenne Britt, ik denk aan mijn misvormd kopke! grtjes
Hoe staat het trouwens op de wei? Alles beetje genormaliseerd?

ElkeW schreef op donderdag 14 mei 2009, 19:49:


ja als ik met diene laatste int bos wordt gesignaleerd, lacht iedereen me uit denk ik. Maar zo erg is dat dan niet eigenlijk want dan hoor ik het toch niet haha!

amar schreef op vrijdag 15 mei 2009, 1:04:


Oei, professionals, dat is het overgrote deel ni hè
Een ongeluk ligt altijd in een klein hoekje hè, te paard, te auto, te fiets of te voet. Daarmee wil ik ni zeggen dat je nooit bescherming moet hebben of dat je roekeloos moet zijn maar ik weeg af. Als ik in mijn piste rij, zet ik mijn tok ni op. Als ik op straat ga, hangt het van allerlei factoren af. Denk ik dat er een grotere kans is dat ik beton ga eten, dan zet ik mijn tok op, gewoon uit voorzorg.
Genietend op je paard zitten, je paard kennen, voelen en mss kunnen voorspellen kan al heel wat voorkomen.
Te veel zelfvertrouwen is nooit goed, ooit van je dan wel eens door de mand