Sandra van Bommel schreef op woensdag 3 juni 2009, 13:46:
> Beetje oneerbiedige titel, maar goed... voor degenen die het
> interesseert en tips hebben gegeven, toch even een update.
>
> Haar headshaken... het probleem waarover ik schreef, bleek
> deels te wijten aan allergie en voor een nog groter deel
> psychisch, wat ik al had verwacht.
>
>
> Piet... ik heb dus besloten om met haar te gaan clickeren. Toch nog. Gezien ik haar dan kan leren om op kleine signalen te leren en meer te accepteren zonder haar meteen het leven zuur te maken en omdat positieve bekrachtiging voor haar wel eens zeer waardevol kan zijn na een leven lang negatieve bekrachtiging. Bovendien kent ze mij inmiddels wel en raakt ze stilaan gewend aan de maffe dingen die ik nu alweer verzin.
> Ik heb er wel wat ervaring in, maar niet heel erg veel, dus heb meteen materiaal besteld. Ben wel al heel voorzichtig begonnen en nadat ze haar angst voor de clicker had overwonnen en het principe doorkreeg, kreeg ik al meteen een stapje achterwaarts op een klein gebaar, met oortjes naar voren. Daar ga ik dus werk van maken.
>
Goed... ben nu dus bezig met het clickeren en zoals ik eerder schreef, kan ik haar nu met vingerwijzing achteruit sturen, zonder dat ze flipt. Dat is al heel wat.
Commotie om haar heen is nog steeds een issue, maar daar werk ik aan.
Valt me echter op dat momenteel haar reactie feller is dan voorheen als ik voor haar sta en dan naar achteren loop (opzij van haar)
Haar reactie: achteruit lopen, oren in de nek, wit van de ogen laten zien, in de lucht happen, dreigen, harde nek.
Hoewel er mensen zijn die hierin dominantie zien, zie ik het persoonlijk als wantrouwen/angst en de gevoelde noodzaak van het paard om zich te verdedigen.
Ze heeft nogal wat bagage dus er zal wel een oorsprong van zijn.
Momenteel los ik het op door naderen en terugtrekken, af en toe stukje lopen, opnieuw, letten op lichaamshouding (ontspannen, niet bedreigend), maar niet ophouden bij dreiging van haar kant, maar gewoon terugtrekken en naderen totdat ze ontspand. Dan belonen en stoppen.
Vraag me ff af waar die opleving van felheid in reactie vandaan komt...
kan me een paar dingen voorstellen:
-sommige beweren dat voedselbeloning een rol speelt. Persoonlijk zie ik dat iets minder, want ze is verder niet onbeleeft naar mij toe, en vlgs mij is dit ook geen dominantie. Maar ik kan het fout hebben.
Piet???
- Ik zet haar niet vast, waardoor ze ruim de kans krijgt om te vertellen wat haar dwars zit. Bij de vorige eigenaars zag je verzet bij het zadelen, maar ze stond te kort vast om echt iets te doen.
Maakt ze nu van de gelegenheid gebruik om haar zorgen/angst duidelijk te maken?
-Tijdelijke toename omdat ze zich thuis begint te voelen en wil weten waar zij en ik staan?
-FF verward door een andere benadering dan wat ze is gewend?
????
Roep maar.
Andere vraag....
Is de manier waarop ik ermee omga de goede? Dus rustig blijven maar wel ermee werken (dus niet meteen stoppen als ze dreigt/flipt, maar terugtrekken en naderen en ontspanning vragen. En die ontspanning belonen..?
Warboel
