Moniek schreef op woensdag 10 juni 2009, 13:59:


Ooh ja hoor. Meerdere paarden. Zelf goed voor een 1m50 (en toen nog vrij mager bespierd), maar zelfs enkele stevige, niet al te onderdanige, ruinen van 1m80 -1m90 moesten eraan geloven. Dag 1 lukte meestal aardig, maar vanaf dag 2 bleef hij ze najagen zonder stoppen.
En nu? Vriendelijk ... maar Kordaat. Uitvaren: Ja, blijven achter na jagen: Neen, niet meer.

Spirithorses schreef op woensdag 10 juni 2009, 14:13:


Dat denk ik wel, maar misschien gaat dat toch met een boel heisa gepaard. En ik zou niet willen dat het veulen daartussen belandt. Als mams klappen uit gaat delen dan moet het veulen daar niet tussen staan.
Verder is mams een nogal vredig typetje en niet zo heel strijdvaardig en haar zoon nogal een doordouwer. Dus ik weet niet of ik haar dat wel kan aandoen. Ze hebben wel tot de geboorte van het veulen samen gestaan en dat ging prima. Hij had wel respect voor haar. Dat is inderdaad de enige hoop op een goede afloop in deze zaak. Tenminste als hij echt zo een is die het gejaag in zijn hoofd heeft zitten, zoals Egon dat noemt.

Moniek

Moniek schreef op woensdag 10 juni 2009, 14:25:


Ja da's waar, die mama's kunnen nogal eens heel fel zijn tegen die kerels. Daar moet een veulen niet tussen lopen. Aan de andere kant is een twee maanden oud veulen ook wel weer snel, stevig en oplettend genoeg om zich uit de voeten te maken. Mar als het voor jou niet goed voelt om dat risico te nemen moet je het niet doen. Dan hoef je jezelf achetraf ook niks te verwijten als het niet goed gaat.

Groet, Pien

Moniek schreef op woensdag 10 juni 2009, 13:50:


Degeen die dat bij mij presteerde was 18 jaar, had hier 16 jaar probleemloos gewoond. Achteraf wrsch omdat hij zich al die jaren helemaal optrok aan mijn #1 Draupnir.
Na overlijden van Draupnir zat hij alles na. 1 van de liefste merries sprong van narigheid >2 meter over hek én heg. Ik heb nooit een andere pony/paard zo hoog zien springen...
Op dat moment besloot is dat hij eruit ging. Klaar.

Je kunt dus geen optie nemen op toekomstig gedrag. Daarom ook zijn vooringenomenheden wat dit betreft zo dom.
Misschien komt dat erg tegenstrijdig over van degeen die ook beweert dat gedrag letterlijk berekenbaar, inkaderbaar en oproepbaar is maar zo is het niet bedoeld. Het is berekenbaar dat bepaald gedrag een hogere mate van bepaalde (gewenste) respons veroorzaakt dan ander gedrag.

Het zal wel weer drammerigheid zijn volgens Piet, maar ik raad toch aan in de Oostvaardersplassen de koniks onderling te gaan bekijken. Een deel van het terrein is vrij toegankelijk, voor de echt grote kudde heb je een telescoop nodig. Ook daar zul je zien dat een kleine minderheid van de hengsten echte bullies zijn. Dat zijn ook degenen die drijven, die vechten, etc. Het zijn echter NIET de "leiders" noch degenen die voor de feitelijke voortplanting zorgen (dat is genetisch onderzocht en bewezen!!). Als je langer kijkt en beter oplet zul je zien dat er vrij onopvallende hengsten (en merries!) zijn, ook niet de "uitkijkers", die op een haast onmerkbare wenk nagevolgd worden zodat het lijkt alsof zij leiden. Maar leiden ze... of worden ze gewoon goed in 't snotje gehouden door velen omdat...?

Ik vraag me af of er onder paarden wel leiders zijn, zoals mensen het woord leider opvatten. Mensen willen altijd van alles van elkaar en van alles, voor zichzelf; paarden zijn zichzelf veel meer genoeg.
Wél zijn er familie- e.a. sociale verbanden, maar dat is niet perse hiërarchisch. Ook sociale functies hoeven niet aan het menselijk hiërarchisch denken te voldoen.

e m kraak schreef op woensdag 10 juni 2009, 14:58:


Veel hoop op een goede afloop (= een groep) geven jouw ervaringen niet.
Ik denk dat onze jonge hengst inderdaad niet het leidinggevende type is. Teveel blaaskaak inderdaad. De oudere ruin vind ik meer een "leider" alhoewel hij ook een "uitkijker" is en een vechter, maar dan meer als hij iets (merries) te verdedigen denkt te hebben tegen indringers van buitenaf..
"Leider" tussen "" omdat het een sociale functie is die wij als mensen hoog in een hierarchie zetten, maar dat hoeft bij paarden inderdaad niet het geval te zijn. Ik kan me goed indenken dat bij paarden geen "hoog, laag" bestaat, maar wel een aantal sociale functies, die over een aantal individuen verdeeld zijn.

Tja, de Oostvaardersplassen: jaren geleden ben ik er eens geweest en stond toen oog in oog met een hengst en zijn kudde. Ik ben toen toch maar niet tussen hem en zijn kudde gaan bewegen.
Er liepen inderdaad meerdere hengsten bij dit groepje, maar er was er toch duidelijk een die ik tussen mezelf en de kudde moest houden. Het was best opletten, maar heeeel mooi.
Ik zou er best vaker heen willen, maar ja, het is niet bepaald in onze achtertuin. We wonen in Noord-Brabant, 50 meter vanaf de grens met Belgie.

Moniek

Moniek schreef op dinsdag 9 juni 2009, 23:56:


Hoi Moniek,

Een hengst van 2 is nog een kleuter en leert van de ruin wat hij wel en niet mag speelsgewijs.
Totdat de hengst echt BALLEN krijgt en toch de baas wil zijn,hij krijgt dan echt praatjes en wordt feller.
Ik heb het meegemaakt met mijn twee ruinen ,merrie en een jonge hengst die bij elkaar in de groep opgroeide.
Geen familie maar het hengstje kwam als 4 maanden oud veulen in de groep.
De ruin heeft het heel lang getrokken totdat de hengst echt grof werd naar de ruin toe.
Hij is gecastreerd en heb nu 4 ruinen en twee merries inmiddels.
Ze hebben allen om hun plekje gevochten en dat ging er niet zachtzinnig aan toe maar eenmaal hun plek in de groep dan is het klaar!.
Met voertijd altijd even elkaar laten merken wie er waar hoort te staan maar dat gaat met aanwijzingen zeg maar en dat gaat niet gepaard met verwondingen ofzo.
Tussen de voedermomenten door zijn het de dikste vrienden ,merries onderling en ook de ruinen.
Ik kan uit niets merken dat een ruin zielig is omdat hij niets meer kan,hij is het gewoon kwijt en weet nog wel dat hij moet zorgen een plekje te houden in de groep om te overleven.
De merries daarintegen,...ja die zijn eigenlijk zieliger,zijn ze hengstig en draaien hun kont naar de ruin toe en die heeft zoiets van...kietel jezelf...wat heb ik daarmee te maken!!!

stumperd schreef op woensdag 10 juni 2009, 20:33:


Hou oud was je hengstje toen hij te grof werd naar de ruin toe?
Heb je ze nu alle zes in een enkele groep lopen?

Moniek

Moniek schreef op woensdag 10 juni 2009, 20:46:


Hoi Moniek,

Zie foto,ze zijn allemaal de hele dag en nacht bij elkaar en kennen allemaal hun plekje.
De hengst kreeg echt praatjes vanaf zijn tweede jaar en werd echt vervelend naar de ruinen en merrie toe.
De merrie moest niets van zijn spelletjes weten want dat was bijten,testen natrappen afdwingen etc.
De ruinen werden uitgelokt voor ''leuke spelletjes'' die uitliepen op grof geweld.

Als je ze nu allen bij elkaar ziet kan je het niet indenken.
Het probleem van wie de baas is houdt je altijd wel wanneer er regelmatig een uit de groep gehaald wordt en later terug geplaatst wordt zoals wel gebeurd bij groepen paarden van verschillende eigenaren die bijvoorbeeld een dag op pad gaan of verhuizen ofzo.
Dan zal telkens een ander proberen die plek in te pikken.
Dat kan je proberen te voorkomen door ze allemaal in een andere weide of uitloop te zetten en later allemaal weer op de vaste plek terrug.
Dat is het kuddegevoel.

stumperd schreef op woensdag 10 juni 2009, 21:21:


Mooie foto inderdaad. Zo'n vredig tafereeltje zie ik ook wel zitten. Fijn dat het bij jou lukt.
Probleem bij onze tweejarige is dus dat zijn gedrag van afgelopen winter naar een vijf maanden oud veulen doet vermoeden dat hij het jagen in zijn kop heeft. En het is maar zeer de vraag of castratie dat verhelpt.
Dus ik moet er nog eens diep over denken hoe we dit gaan aanpakken.
Castratie zou wel het risico opheffen dat hij zijn moeder en straks zijn zus gaat dekken.
Dat zou natuurlijk toch wel een probleem minder zijn.

Moniek

stumperd schreef op woensdag 10 juni 2009, 21:21:


Mooie foto inderdaad. Zo'n vredig tafereeltje zie ik ook wel zitten. Fijn dat het bij jou lukt.
Probleem bij onze tweejarige is dus dat zijn gedrag van afgelopen winter naar een vijf maanden oud veulen doet vermoeden dat hij het jagen in zijn kop heeft. En het is maar zeer de vraag of castratie dat verhelpt.
Dus ik moet er nog eens diep over denken hoe we dit gaan aanpakken.
Castratie zou wel het risico opheffen dat hij zijn moeder en straks zijn zus gaat dekken.
Dat zou natuurlijk toch wel een probleem minder zijn.

Moniek

stumperd schreef op woensdag 10 juni 2009, 21:21:


Mooie foto inderdaad. Zo'n vredig tafereeltje zie ik ook wel zitten. Fijn dat het bij jou lukt.
Probleem bij onze tweejarige is dus dat zijn gedrag van afgelopen winter naar een vijf maanden oud veulen doet vermoeden dat hij het jagen in zijn kop heeft. En het is maar zeer de vraag of castratie dat verhelpt.
Dus ik moet er nog eens diep over denken hoe we dit gaan aanpakken.
Castratie zou wel het risico opheffen dat hij zijn moeder en straks zijn zus gaat dekken.
Dat zou natuurlijk toch wel een probleem minder zijn.

Moniek