Onze beide dames hebben het goed naar hun zin. Lily wordt steeds gemakkelijker, Kim durft veel meer. We hebben ze voor het eerst op het weiland naast ons gezet. Ik met Lily voorop, Klaas volgde met Kim.
Kim bleef aanvankelijk met grote ogen bij het hek staan en wilde eerst niet meelopen met Klaas. Ze volgde langzaam toen ik met Lily een stukje vooruit ging. Klaas prees haar bij elke stap en kon met haar tenslotte zelfs Lily voorbij lopen. Wel een grappig gezicht, Klaas met een Shetlandertje dat als een olifantje pal achter hem aanloopt en met haar neus hoog in de lucht contact met het onderste stukje van zijn jas. Kim is op de een of andere manier dol op Klaas en Lily vindt het wel best zo. Ik was van het begin af aan van haar. Ik ben Klaas al aan het pesten dat we een karretje kunnen kopen, kan hij elke zondag broodjes halen bij de bakker. Hij vond het niet zo'n goed idee....
Gisteravond was Kim niet bij me weg te slaan toen ik aan het mest ruimen was op het weiland. Overal haar nieuwsgierige neus in en in de mestvork happen. Tenslotte stond ze op de mestvork en weigerde eraf te gaan. En dan te bedenken dat ze eerst doodsbenauwd was. Ik ben blij dat ze zo enthousiast geworden is.
Onze buurman houdt de dames goed in de gaten als we niet thuis zijn. Hij vertelde dat ze goed met elkaar op kunnen schieten: dat ze naast elkaar in de zon liggen, gezellig uit een bak hooi eten en elkaar geregeld kriebelen. Gelukkig maar, ik zou het erg vinden als ze elkaar niet uit konden staan.
Komend weekend gaat Kim ook mee op een kleine wandeling, kan ze de omgeving ook een beetje verkennen. Als ze wat vaster op drie benen staat, zal ik eens zien of ik haar mini-hoefjes wat kan inkorten. Ze zijn wat te lang, al is het nog niet heel erg.
Groeten,
Monique
Warboel
