Indy is op 28 maart dit jaar overleden - het voelt gek genoeg als een eeuwigheid. Ik hoor haar soms nog wel, of ik meen haar uit mijn ooghoeken te zien. Het gemis zal altijd blijven, maar het is niet meer zo verschrikkelijk fel. De knoop in mijn maag is er niet meer. De hoefafdrukken die lange tijd nog op het weiland zichtbaar waren, zijn inmiddels dichtgegroeid met gras.
Afgelopen nacht heb ik gedroomd dat een mij onbekend iemand haar longeerde en mij verzekerde dat het goed met haar ging en dat ze weer goed kon lopen. Ik zag een man met de rug naar me toe staan, ik stond half achter hem en hij liet Indy rondjes draven en galopperen. Ze was niet mank, ze liep fier met de oortjes naar voren, een glimmend trots paard, toonbeeld van gezondheid......
Lily en Kim horen nu bij ons alsof ze er altijd al geweest zijn, al kijk ik nog steeds waar Indy uithangt als beide voor het hek staan. Kim verliest elke dag handen vol haar, Lily weet eindelijk haar naam. Ik denk dat de kinderen die op haar reden haar steeds een andere naam gaven. Bij het uitmesten van het weiland lopen beide dames steeds met me mee, van mesthoopje naar mesthoopje. Kim heeft veel vertrouwen gekregen en loopt nu aan een los touwtje mee. Ze gaat graag mee wandelen, Klaas heeft er ook veel plezier in iets met haar te doen.
Lily haar voorhoeven heb ik voor het eerst bekapt. Ik heb ontzettend veel oud stinkend hoorn weg kunnen krabben. Haar linker voorhoef ziet er goed uit, haar rechter voorhoef is aan de buitenkant 1 cm te hoog. Ik denk dat de hoefsmid die haar nog snel even bekapt heeft bij de verkoper niet meer bij haar kon doen. Lily is nog wel bang, maar is heel erg bereid mee te werken. Rechts voor rasp ik nu elke dag een beetje bij, ze legt geen gewicht op de hoeven als ik ze in mijn handen heb, en houdt ze steeds langer omhoog. De achterhoeven mag ik aanraken, echter optillen vindt ze heel erg. Dat hoeft ook niet, die hoeven zien er goed uit, wat te lang is, is inmiddels afgebroken en ziet er niet erg uit.
Lily en Kim hebben van hun vorige woonplaats luizen meegebracht, inmiddels heb ik ze twee keer gewassen. De beestjes zijn gelukkig weg.
Afgelopen zondag ben ik 2,5 uur met Lily op pad geweest. Klaas heeft op Kim gepast, maar dat viel ook erg mee. Eerst rende ze hinnikend wat heen en weer en ging toen rustig eten. Ik heb ook een stukje gereden en trof toen een tractor die het pad versperde. Luid ronkend pompte het geval water uit de sloot in een tank. Lily liep er zomaar langs. Toen een klein vernijnig blaffend hondje verscheen stopte ze om hem te kunnen bekijken, maar niets aan de hand. Even later reed de tractor achter ons aan, maar Lily geeft nergens om. Ze heeft wel eens dat ze bijvoorbeeld van een donkere plek tussen bomen schrikt. Ze springt even in de lucht, kijkt wat dat nu is en loopt vervolgens door. We hebben ons die 2,5 uur prima vermaakt en elkaar goed leren kennen. Lily kent bijna alles, ze heeft op deze tour voor het eerst skelters en schapen gezien. De skelters nodigden uit tot achterna lopen en vervolgens klemlopen, tot grote schrik van de brutale jongens, die Lily van dichtbij tot wel erg groot vonden. De schapen vond ze vreemd, toen ze begonnen te rennen, had Lily zoiets van, ok..... ik ga naar huis, ik weet niet wat ik daarvan moet denken. Ik heb haar verteld wat dat voor dingen zijn en haar gevraagd door te lopen, geen probleem. Een verademing dat ze zo gemakkelijk is. Ze laat zich steeds subtieler leiden, achteruit gaat alleen op "back". Wat jammer dat ze bij haar zoveel druk gebruikt hebben.
Ik ga nu ook wat meer met haar doen, meer wandelen, meer longeren om haar ook te laten draven en galopperen. We begrijpen elkaar nu goed, ze gaat met veel plezier met me mee. Lily is trouwens aardig wat aangekomen, ik denk dat ze bij de vorige eigenaar heel wat moest doen elke dag en niet al te veel te eten kreeg. De heupen en de ruggegraat waren duidelijk zichtbaar en voelbaar. Ik wil niet dat ze straks problemen krijgt omdat ze te dik is.
Lily en Kim raken steeds beter op elkaar ingespeeld. Lily is duidelijk de baas en bestemd wat er gedaan wordt. Kim volgt graag. Vanmorgen liep Lily steeds heen en weer. Bleek dat Kim voor de toegang naar het weiland lag te slapen, Lily wist zich geen raad en ging maar bij de keukendeur staan. Toen Kim tenslotte omhoog ging, rende Lily als een razende naar het weiland, bleef daar even staan en kwam weer terug. Ja, nu wilde ze niet meer daar heen.
Ik heb wat wilgetakken in de bak gelegd, omdat Kim graag overal aan knabbelt, spaart de omheining. Gisteren hadden ze beide dezelfde tak te pakken en knabbelden steeds dichter naar elkaar toe. Lily stond het niet aan ineens oog in oog te staan met Kim, Kim had de brutaliteit haar in de neus te happen en vervolgens bokkend te verdwijnen. Lily keek boos, liet zich niet lokken en knabbelde verder. Kim bokte nog een paar keer, zag dat Lily niet mee ging doen en ging naar de lege hooibak om haar hoofd te schuren. Mevrouw schuurt even fijn, doet haar hoofd omhoog en heeft de hele bak aan het halster hangen. Ik verwachtte paniek - Kim bleef echter staan, keek me aan en pruttelde met grote ogen. Lily snapte er niets van en bleef op afstand kijken en pruttelen. Kim bevrijdt, vervolgens een wantrouwende Lily die eerst even aan Kim en vervolgens aan de bak moest snuffelen.
Ik ben blij dat we deze twee donderstenen hebben gevonden!
Groeten,
Monique
Warboel
