e m kraak schreef op donderdag 25 juni 2009, 11:28:


Als jij er zo over denkt fijn. heb er geen probleem mee hoor. Vind dit wel geinig hahaha

marjolijn schreef op donderdag 25 juni 2009, 11:36:


right. En ik geen bijrijdsters. Veel gezeik om niks.

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 25 juni 2009, 13:26:


Vind het allemaal erg pijnlijk, vind jullie reacties super.
Voel me niet alleen staan, en dat is toch wel een supergevoel...
En nee, niemand meer op mijn wei.
Zeker geen pensionklanten, geen pennymeisjes meer (spaar me) en andere tradi personen standaard uitgerust met megaoogkleppen.

@ Eddy: je zegt alleen nog adoptie wanneer paard van jou wordt. In het geval van Carmen zou ze van mij kunnen worden (moest ze inderdaad bij ons komen) na een bepaalde tijd als alles ok blijkt te zijn en ook te blijven.
heb je slechte ervaringen?
Waar moet ik voor oppassen misschien? alles gaat onder contact gebeuren.

update: Sioux is weg.
Zonder even te melden.
Ik was op de wei met mijn man , nog laatste werk aan het dak van de stal aan het doen, dat is vervangen nu - was kapot van de hagelstorm-.
En daar waren ze, in groten getale (met 4 of 5).
Heb de eer aan mezelf gehouden en succes gewenst.
Player heeft ook de eer aan zichzelf gehouden en het hele gebeuren genegeerd. Superpaard die Player
Op naar haar maatje dat zal blijven till death do them part

Piet schreef op donderdag 25 juni 2009, 11:42:



De neuzen van de pensionklanten waarvan de paarden bij mij staan, staan gelukkig wel allemaal in dezelfde richting. Het is ook maar wat je voor afspraken met elkaar maakt. Er is hier niemand die met bit rijdt, of met een zweep, sporen of een paard op ijzers wil. Een paard in z'n eentje is hier ook not-done, laat staan stalopsluiting. Iedereen hier is overtuigd van dezelfde filosofie. Dus het kán wel!

Groet, Pien