heidy smid schreef op maandag 29 juni 2009, 7:58:


Ik heb u gemaild - op mailadres zoals hier op PN staat.
Zéér geinteresseerd in Duits hooi!
Hier aan de NL kant lijkt het alsof de loonwerkers iets afgesproken hebben waar we geen belang bij hebben.

Piet schreef op woensdag 1 juli 2009, 19:28:


Zover ik weet gaan daar geen koniks aan dood.


Ik had even niet aan die variant gedacht. Dat is uiteraard ook een mogelijkheid. Maar toch... de oorspronkelijke Bourtange-groep ontwikkelde een soort ski-hoeven, de hengst hadden we Dikke Deur genoemd... maar geen bevangenheden geconstateerd daar!


Daarmee ga je volkomen voorbij aan mijn stelling dat hoe beter de omgeving is voor hoeven, hoe minder je aan hoeven hoeft te klooien. Van die stelling uit beweer ik: als je weinig of niets aan hoeven te doen hebt, is de kans dat de omgeving voor die hoeven prima is erg groot. En daaruit volgend: nageltjes knippen als sluitpost op omgeving. Toch geen rocketscience?

Of ben je mijn demonstratie tegen de schijnnauwkeurigheid van het op-de-millimeter-hoevengeklooi vergeten?


Dit is iets dat ik nooit en te nimmer heb beweerd.

Groninger Landschap heeft wel mijn stelling dat de hoeven bewijzen dat bepaalde terreinen ongeschikt zijn nu overgenomen. Eerst probeerden ze het met andere koniks, de eigenwijsjes, maar met resultaat als tevoren (dus aan de ponies kan het niet liggen want die 2e lichting was speciaal op "geschikte hoeven" geselecteerd door het beheer). Die hadden ook wel netter hoeven toen ze net ingeschaard waren.
Om nog even op Peter in te haken: het beheer kan die hoeven geen pest schelen, maar ze krijgen er klachten over van toeristen (die eigenlijk, eigenlijk ook niet welkom zijn want de territoriumdriften van beheerders zijn oneindig ).

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:13:


Dat komt misschien ook voor een groot deel omdat de ruiter "sector" niet zo goed in wetenschap en het daarmee zichzelf verdedigen is.
Er bestaat onderzoek, al kan ik dat zo gauw niet citeren - weet heel zeker dat het er is - dat aangeeft dat juist ruiterpaden en zelfs vrije toegankelijkheid bevorderlijk zijn voor de ecologie van "natuur"gebieden.
In algemeenheid is dat nou ook weer niet zo moeilijk te bedenken; het voegt immers gradiënten toe en dus per definitie ecologische verrijking.

Er zijn, mede op grond van daarvan, ondertussen alweer terreinen opengesteld (ik meen op de Veluwe...).

Er ander hard argument tegen afsluiting voor ruiterij is dat de beheerder maar uit moet leggen waarom permanente betreding door paarden (begrazing) dan wél wenselijk is....

Piet schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:49:


Mijn erf, blijkbaar. En dat is niet mijn verdienste maar een stom toeval. En vraag me ook niet waarom dat tot zulke goede hoeven leidt want ik weet het niet....
Met die Strasser-site waar je deze week mee aan kwam kan ik helemaal niets. Dat die hoeven niet voldoen aan hun meetlatjes lijkt me voorspelbaar, maar onderzoek is er niet gedaan.

Wat naar mijn mening veel meer aandacht en onderzoek verdient is die omgeving. Ons denkraam is nog lang niet groot genoeg wat dat aangaat, en ik durf te stellen dat paarden evenmin in een typisch prachtige Nederlandse wei thuis horen als in een isoleerbox - het is hun niche met vrijwel zekerheid niet. Dit op grond van gebleken constanten in gezondheidsstatus.
De begrazingen is een verhaal apart, vooral wat dispersie betreft (paarden leggen hun eigen "vette" weiden aan). Ook in dit verhaal is de Oostvaardersplassen resultaatmatig weer het meest interessant: de runderen daar doen het helemaal niet goed i.t.t. tot de paarden. Als dit al niet een enorm niche verschil tussen paarden en runderen duidt weet ik het niet meer....
Ik probeer idd wat verder dan de Nederlandse neus lang is te kijken en vindt daarom resultaten van Nieuw-Zeeland tot de Amerika's even interessant. Zo zijn Nederlandse paarden vrijwel allemaal (veel) te dik want men vindt dat mooi.
Wat het gemeen heeft is dat ik vind dat je naar oorzaken moet kijken wil je de kans lopen iets werkelijk te kunnen verbeteren. Het hele hoefsmederij- en bekapverhaal is daarentegen gericht op gevolgen. Het millimetergepruts even onzinnig als het be-ijzeren. Iets waar een nieuwe "vakgroep" zich probeert mee te profileren.

Arabesk schreef op vrijdag 3 juli 2009, 14:05:


In de parellipaardenwinkel natuurlijk, naast de witlofwortels.

Frans Veldman schreef op zaterdag 4 juli 2009, 14:31:


En deze redenatie is veel te simpel. Er zijn grassoorten die het op voedselarm substraat goed doen en er zijn grassoorten welke een voedselrijke voedingsbodem vereisen, met uiteraard van alles daar tussen in.
Bijvoorbeeld Pijpestrootje, een grassoort die tot grote ergernis van natuurfreaks vergrassing van hei en duin veroorzaakt, vind je nooit in de wei en toch is dat bepaald geen klein ondermaats zielig grasje.


Frans, er bestaat geen algemene grasplant!

Waar je wel gelijk in hebt, is dat je van gras met een hogere voedingswaarde minder hoeft te voeren. Echter daar hebben onze paarden, die als soort uit een voedselarme natuurlijke niche afkomstig zijn, nu net geen belang bij om hun 14 eet-uren per etmaal vol te maken.

Er is nog meer. Je hebt gelijk dat gras uit verschralende milieus relatief risicovol is. Dit precies om de reden die je aangeeft: de planten krijgen relatief, voor hun species, te weinig voedsel.
Dit staat echter niet gelijk aan vegetatie uit een relatief stabiel maar minder voedselrijk milieu.

Nog maar een keer - het automatisch knippen ging niet goed.

Frans Veldman schreef op zaterdag 4 juli 2009, 14:31:


Helemaal mee eens. Geen enkel probleem mee!


En deze redenatie is veel te simplistisch. Er zijn grassoorten die het op voedselarm substraat goed doen en er zijn grassoorten welke een voedselrijke voedingsbodem vereisen, met uiteraard van alles daar tussen in.
Bijvoorbeeld Pijpestrootje, een grassoort die tot grote ergernis van natuurfreaks vergrassing van hei en duin veroorzaakt, vind je nooit in de wei en toch is dat bepaald geen klein ondermaats zielig grasje.


Frans, er bestaat geen algemene grasplant!

Waar je wel gelijk in hebt, is dat je van gras met een grotere voedingswaarde minder hoeft te voeren. Echter daar hebben onze paarden, die als soort uit een voedselarme natuurlijke niche afkomstig zijn, nu net geen belang bij om hun 14 eet-uren per etmaal mee vol te maken.

Er is nog meer. Je hebt gelijk dat gras uit verschralende milieus relatief risicovol is. Dit precies om de reden die je aangeeft: de planten krijgen relatief, voor hun species, te weinig voedsel.
Dit staat echter niet gelijk aan vegetatie uit een relatief stabiel maar minder voedselrijk milieu.

Frans Veldman schreef op zaterdag 4 juli 2009, 23:26:


Dan is dit eindelijk eens fatsoenlijk onder woorden gebracht. Het zweeft al jaren in onduidelijkheid naar mijn idee. Het is waar wij het al die oneens over schenen te zijn.


Oligotrofe milieus zijn in NL zeer zeldzaam geworden. We hebben het dus sowieso over middelmatig tot zeer voedselrijke milieus, dat geldt in NL óók de natuurparken! Vandaar dat die koniks er ook niet zelden als Thelwell-poonies bij lopen.

De natuurbeheerders halen dit soort begrippen ook vaak door elkaar - zo zorgt begrazing wel voor diversificatie maar perse NIET voor verschraling. Alleen afvoeren van vegetatie doet dat.
Hooi uit mesotrofe milieus (dus van plantensoorten die middelmatig voedselrijke milieus prefereren) moet echter in NL nog best wel haalbaar zijn. Dit steekt vooral op een stukje kennis en vooral wil. Zoveel meer grond kost dat niet, want het gaat om biomassa aan celluloseproductie en die kan best groot zijn als alles wat een plantengemeenschap nodig heeft optimaal is. Het verschil in productie zit vooral in een minder aantal maaigangen per jaar, maar het met stikstofovermaat uit het substraat (grond wil ik het niet noemen) gestampte agraproductie is toch al niet voor paarden geschikt dus valt buiten vergelijking.