Piet schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:49:


Mijn erf, blijkbaar. En dat is niet mijn verdienste maar een stom toeval. En vraag me ook niet waarom dat tot zulke goede hoeven leidt want ik weet het niet....
Met die Strasser-site waar je deze week mee aan kwam kan ik helemaal niets. Dat die hoeven niet voldoen aan hun meetlatjes lijkt me voorspelbaar, maar onderzoek is er niet gedaan.

Wat naar mijn mening veel meer aandacht en onderzoek verdient is die omgeving. Ons denkraam is nog lang niet groot genoeg wat dat aangaat, en ik durf te stellen dat paarden evenmin in een typisch prachtige Nederlandse wei thuis horen als in een isoleerbox - het is hun niche met vrijwel zekerheid niet. Dit op grond van gebleken constanten in gezondheidsstatus.
De begrazingen is een verhaal apart, vooral wat dispersie betreft (paarden leggen hun eigen "vette" weiden aan). Ook in dit verhaal is de Oostvaardersplassen resultaatmatig weer het meest interessant: de runderen daar doen het helemaal niet goed i.t.t. tot de paarden. Als dit al niet een enorm niche verschil tussen paarden en runderen duidt weet ik het niet meer....
Ik probeer idd wat verder dan de Nederlandse neus lang is te kijken en vindt daarom resultaten van Nieuw-Zeeland tot de Amerika's even interessant. Zo zijn Nederlandse paarden vrijwel allemaal (veel) te dik want men vindt dat mooi.
Wat het gemeen heeft is dat ik vind dat je naar oorzaken moet kijken wil je de kans lopen iets werkelijk te kunnen verbeteren. Het hele hoefsmederij- en bekapverhaal is daarentegen gericht op gevolgen. Het millimetergepruts even onzinnig als het be-ijzeren. Iets waar een nieuwe "vakgroep" zich probeert mee te profileren.

Arabesk schreef op vrijdag 3 juli 2009, 14:05:


In de parellipaardenwinkel natuurlijk, naast de witlofwortels.

Frans Veldman schreef op zaterdag 4 juli 2009, 14:31:


En deze redenatie is veel te simpel. Er zijn grassoorten die het op voedselarm substraat goed doen en er zijn grassoorten welke een voedselrijke voedingsbodem vereisen, met uiteraard van alles daar tussen in.
Bijvoorbeeld Pijpestrootje, een grassoort die tot grote ergernis van natuurfreaks vergrassing van hei en duin veroorzaakt, vind je nooit in de wei en toch is dat bepaald geen klein ondermaats zielig grasje.


Frans, er bestaat geen algemene grasplant!

Waar je wel gelijk in hebt, is dat je van gras met een hogere voedingswaarde minder hoeft te voeren. Echter daar hebben onze paarden, die als soort uit een voedselarme natuurlijke niche afkomstig zijn, nu net geen belang bij om hun 14 eet-uren per etmaal vol te maken.

Er is nog meer. Je hebt gelijk dat gras uit verschralende milieus relatief risicovol is. Dit precies om de reden die je aangeeft: de planten krijgen relatief, voor hun species, te weinig voedsel.
Dit staat echter niet gelijk aan vegetatie uit een relatief stabiel maar minder voedselrijk milieu.

Nog maar een keer - het automatisch knippen ging niet goed.

Frans Veldman schreef op zaterdag 4 juli 2009, 14:31:


Helemaal mee eens. Geen enkel probleem mee!


En deze redenatie is veel te simplistisch. Er zijn grassoorten die het op voedselarm substraat goed doen en er zijn grassoorten welke een voedselrijke voedingsbodem vereisen, met uiteraard van alles daar tussen in.
Bijvoorbeeld Pijpestrootje, een grassoort die tot grote ergernis van natuurfreaks vergrassing van hei en duin veroorzaakt, vind je nooit in de wei en toch is dat bepaald geen klein ondermaats zielig grasje.


Frans, er bestaat geen algemene grasplant!

Waar je wel gelijk in hebt, is dat je van gras met een grotere voedingswaarde minder hoeft te voeren. Echter daar hebben onze paarden, die als soort uit een voedselarme natuurlijke niche afkomstig zijn, nu net geen belang bij om hun 14 eet-uren per etmaal mee vol te maken.

Er is nog meer. Je hebt gelijk dat gras uit verschralende milieus relatief risicovol is. Dit precies om de reden die je aangeeft: de planten krijgen relatief, voor hun species, te weinig voedsel.
Dit staat echter niet gelijk aan vegetatie uit een relatief stabiel maar minder voedselrijk milieu.

Frans Veldman schreef op zaterdag 4 juli 2009, 23:26:


Dan is dit eindelijk eens fatsoenlijk onder woorden gebracht. Het zweeft al jaren in onduidelijkheid naar mijn idee. Het is waar wij het al die oneens over schenen te zijn.


Oligotrofe milieus zijn in NL zeer zeldzaam geworden. We hebben het dus sowieso over middelmatig tot zeer voedselrijke milieus, dat geldt in NL óók de natuurparken! Vandaar dat die koniks er ook niet zelden als Thelwell-poonies bij lopen.

De natuurbeheerders halen dit soort begrippen ook vaak door elkaar - zo zorgt begrazing wel voor diversificatie maar perse NIET voor verschraling. Alleen afvoeren van vegetatie doet dat.
Hooi uit mesotrofe milieus (dus van plantensoorten die middelmatig voedselrijke milieus prefereren) moet echter in NL nog best wel haalbaar zijn. Dit steekt vooral op een stukje kennis en vooral wil. Zoveel meer grond kost dat niet, want het gaat om biomassa aan celluloseproductie en die kan best groot zijn als alles wat een plantengemeenschap nodig heeft optimaal is. Het verschil in productie zit vooral in een minder aantal maaigangen per jaar, maar het met stikstofovermaat uit het substraat (grond wil ik het niet noemen) gestampte agraproductie is toch al niet voor paarden geschikt dus valt buiten vergelijking.