Ook van hieruit heel veel sterkte toegewenst.
Je eerste paardje, je maatje, moeten afgeven doet veel pijn. Die krop in je maag en die gevoelloosheid zijn normaal denk ik, je leeft op automatische piloot en daarbij komt nog bij dat jij je helemaal niet hebt kunnen voorbereiden. Voor hem wel een voordeel, pijn zal hij niet gehad hebben en dat is een groot geschenk.
Na verloop van tijd zal je het wel kunnen plaatsen en met een glimlach zonder tranen aan hem kunnen denken.
Het is nu nog een magere troost dat hij een fijn leven bij je gehad heeft maar hij is je er ongetwijfeld dankbaar voor en welke troost is er beter dan dat?
Nogmaals sterkte.

Herman schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:30:


Ja seg, met dat lang haar van u op die foto's zijde gij maar angstaanjagend zenne, ni moeilijk dak gas gaf
Terraske komt er nog wel van, geen probleem, zalig die vakantie hè

Piet schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:53:


Tuurlijk da, ligt al klaar.

Liesje_Olli schreef op vrijdag 3 juli 2009, 17:36:


Geweekte bietenpulp, dan plakt het in het eten ipv aan hem zelf

De broer van de, helaas te vroeg gestorven, vorige baas van de manege waar ik vroeger stond zei me dit eens. Pistewerk beperkt hij (hoewel hij dit ook belangrijk vindt voor bepaalde dingen), maar wandelen dat hij doet met zijn paarden, alle dagen, kilometers lang. Regelmatig trekt hij er met de van op uit om dan samen met zijn zoon of vriendin de rest van België onveilig te maken te paard. Niet zomaar wat wandelen, hij traint zijn paarden buiten zowel dressuurmatig als springgericht.

Nu ben ik al enkele dagen met Eddy de bossen in getrokken en ik ben best fier op Soraya. Ze is zo braaf!
Vandaag bijv. deed Eddy Soraya weg naar Jan Seykens (nogmaals bedankt dat ik mocht komen trouwens!) zodat Piet zijn thermografische camera kon loslaten op haar. Weer een andere omgeving, andere paarden die niet veraf stonden en dan effe rijden daar voor de foto's. Ze heeft geen voetje verkeerd gezet, een jaar geleden stonden we wel ergens anders. Ok, ze vond de omgeving best interessant en keek wat rond, de ritselende blaadjes aan de kant waren een beetje raar maar ze liep op de snelheid dat ik wou, dat is meer dan ik had verwacht!

Daarna met Eddy de bossen nog ingedoken. Die heuveltjes zijn speelterrein, joepiedepoepie!!! Voor één van de heuvels zei hij me: eerst handgalop, dan iets sneller en naar boven in rengalop. Voor die rengalop ook nog effe: verschiet ni hè! En ja, Indy vertrok als een pijl uit een boog. Ikke daarachter, zalig, het vertrouwen hebben om je paard los te laten, het te laten gaan en weten dat je haar direct kan terugnemen als je wilt. Ook hier stonden we een jaar geleden belange nog ni, ik heb gemerkt dat mijn vertrouwen in haar een pak groter is dan ik dacht.
Dan dat weggetje dat blijkbaar ni veel gebruikt wordt, takken links en rechts, varens die tot boven mijn heupen kwamen terwijl ik op Soraya zat, beetje naar boven, naar beneden. Niet alleen ik maar ook Soraya vindt dit één groot feest.

Kweet nog toen ik vroeger tegen P. zei: ik ga toch ook wandelen (in de buurt dan, veel straat) en het antwoord kreeg: nee manneke, da is't nog ni.
Awel ik weet het nu, dit in combinatie met pistewerk terwijl je op een paard zit dat overduidelijk ook plezier heeft: dat is paardrijden!

Helms Cindy schreef op zaterdag 4 juli 2009, 16:03:


En leuk was het zeker!!
Amaroc is fijn gereden, chapeau daarvoor. Kmoest wel effe lachen met de kakkewalk toen ik de eerste keer in draf ging Helemaal anders dan mijn paarden. En de galop, lekker pittig maar super controleerbaar, van de moment dat je rechter gaat zitten, vertraagt hij. Dat zijn de beestjes die zalig zijn om te rijden.
Euhm, is dit nu je bokkertje, dat bommetje? Volgens mij heb je ons hier blaaskes wijsgemaakt
Neenee, als je dit hebt bereikt met hem ben je heel goed bezig
Nog is nen hele dikke, uit de grond van mijn hart: MERCI !!!!!!!!