Helms Cindy schreef op maandag 13 juli 2009, 9:18:
> Piet schreef op maandag 13 juli 2009, 8:07:
> 
>> Helms Cindy schreef op vrijdag 10 juli 2009, 15:16: 

> het niet gekomen. Heb mijn hersenen er al over gebroken ...
 > Maar dat is hetgene dat ik nu ga proberen. Hopenlijk sta ik
 > sterk genoeg in mijn schoenen voor deze knaap. Zijn ego is
 > immers veel groter dan het mijne ;-
Heb zo  verrekes  weinig  tijd  nu, maar  wil  je toch  graag iets  ter overdenking  aanreiken.
Ik ken  geen paard  wat uit protest  zo maar gaat liggen. 
Ja  de  oude gehaaide  welshpony die  vroeger  bij  ons  stond, als  ie het  beu  werd, dat  kindertjes  op zijn rug gesleur, die had zijn optimale  oplossing  bedacht, hij  ging   gewoon  liggen, dan  was alles  over 

Ik ken  alleen paarden  die  uit angst, uit het  niet  meer  weten, niet begrijpen, gaan liggen en niet meer verroeren. Zoals het paard wat  door een troep  beesten  wordt aangevallen, eerst álles  doet om te ontkomen, geen uitweg meer  ziet , zich  op  een  gegeven moment  overgeeft en  blijft  liggen om  opgevreten  te worden.....
Ik  zeg  niet dat  je je moet laten bijten, of schoppen, zeker niet en  dat gedrag negeren werkt uiteindelijk  wel, maar dan heb je geen armpjes of  beentjes  meer. De  enige  remedie  ligt in jouw hoofd. Uitermate  geconcentreerd zijn en het niet zover laten  komen, maar ánder  gedrag  vragen en dat belonen. Dan  zal  het  verkeerde gedrag steeds  minder  voorkomen  en  zal hij  meer en  meer het goede  gedrag  laten  zien.
Maar dat betekent wél een knop  om. NIET, NOOIT meer op  zijn  donder  geven, niet  een  groter ego proberen  te  hebben   dan  jouw  paard, maar ermee samenwerken, laten zien  dat hij  je  kan  vertrouwen, dat je  hem  werkelijk  kunt  leiden zonder te  vechten of zoveel druk  toe te passen  dat  het  buigen of  barsten  wordt.
Leiding géven is iets anders dan  leiding némen
Zoiets...ff in  het  kort... 
