Hier dus de update na de kliniek...

Gentle is sinds januari ongeveer 80 kg afgevallen, ze weegt nu nog 373 kg voor een warmbloed van 1m58.
Temperatuur was normaal, bloed is genomen voor analyse, resultaten volgen nog.
Er is eerst een echo van de buik genomen en ze is rectaal opgevoeld, maar daar was niet echt iets te vinden. Aangezien er wel veel vocht aanwezig was is er wel een punctie gedaan (uitslag volgt).
Gastroscopie: verminderde passage, er was nog eten aanwezig, hoewel ze gevast had, geen tumor in de maag, maar wel twee grote en enkele kleine maagzweren. Dat is te behandelen met gastrogard en later een ander medicament, maar is niet van die aard dat het alle problemen kan verklaren.
(Hoewel dat medicament vrij duur is, wil ik dat nog wel doen, als mijn DA het ermee eens is.)
Er stonden drie tanden los die er meteen zijn uitgehaald. Gentle was wel super braaf (zou ik ook wel zijn met drie ampules morfine in mijn lijf, waarschijnlijk).
Volgens de beide dierenartsen die haar vandaag gezien hebben, heeft mijn vaste DA wel gelijk en wijst alles (anamnese, snel vermageren, bloedbeeld laag eiwit, hoog gamma en beta globulines geloof ik) in de richting van een tumor die met alle energie gaat lopen en weinig voor haar over laat.
Hun advies was ze inderdaad zoveel mogelijk goed verteerbaar en zacht voedsel te geven (alles wat ze lust en zoveel als ze lust) en er rekening mee te houden dat ze nog een mooie zomer kan hebben, maar dat ze de winter niet zal halen.
Voor mijzelf denk ik dat ik het wil volhouden zolang ze eet en interesse toont in de omgeving, als ze dat niet meer doet, houdt het voor mij op (bvb als ze heel de tijd blijft liggen of niet meer wil eten).
DA 1 zei dat ze de indruk had dat ik dat zeker correct zou inschatten, DA 2 zei dat hij het nobel vond dat ik dat nog wou doen voor mijn paard. Toch fijn om te horen.
Deze week komt mijn eigen DA de andere paarden nog vaccineren (voor Gentle wordt dat nu afgeraden) dus dan zullen we wel één en ander afslapen.
Ik ga ervan uit dat ze dus binnen enkele weken of maanden gewoon thuis op de wei zal inslapen.

Toen ze een jaar of 20 was, dachten we al eens dat het bijna afgelopen was voor haar, ik heb altijd gedacht dat ik haar ging moeten afgeven als haar dochter ongeveer 3 was en ik heb eigenlijk nog 5 jaar extra gekregen.

Vreemd genoeg kan ik hier dus eigenlijk wel in berusten, drie DA's hebben onafhankelijk van elkaar gezegd dat ik alles gedaan heb, ik ga hen dus gewoon geloven.
Niet dat ik haar niet enorm ga missen als het zover is, hoor, ik maak mij geen illusies, maar ik kan nu ten minste in het lang en het breed afscheid nemen...

Kaat_E schreef op zaterdag 11 juli 2009, 16:39:


Elke dag is er eentje ...
Stel ook vooraf de grens waarover je niet over gaat zodat ze niet onnodig lijden hoeft. Als het ooit zover komt, vervaagt die grens automatisch omdat afscheid nemen nu eenmaal pijn doet. Maar op zulk moment moet je inderdaad eerst aan het dier zelf en dan pas aan je eigen verdriet denken. Geen makkelijke opgave, maar zoals je reeds vermeldde: jij zult dat wel goed kunnen inschatten voor jullie beiden.
Geniet nog met volle teugen van elke dag dat ze nog bij je kan zijn.
Cindy

Kaat_E schreef op zaterdag 11 juli 2009, 16:39:


Nu Kaat E, dat is dat een diagnose in ieder geval. Het lijkt mij een rustig gevoel als je eindelijk weet wat er aan de hand is.
Ik denk ook dat je er alles aan gedaan hebt, en zoals we allemaal hier weten stopt het leven van ieder dier en mens 'n keer.
Neemt niet weg dat definitief afscheid moeten nemen een heel emotionele en ingrijpende gebeurtenis zal zijn.
Geniet van de tijd die jullie samen nog hebben!

Groet,
Wil.

Wil schreef op zaterdag 11 juli 2009, 19:04:


Toch wat duidelijkheid dus. Geen echt goed nieuws, maar ik denk niet dat je dat verwachtte, al blijf je natuurlijk ergens hopen.
Ik wens jullie nog een fijne zomer samen en veel sterkte als de tijd van het afscheid er aan komt.

Kaat_E schreef op zaterdag 11 juli 2009, 16:39:


8 jaar geleden heeft mijn merrie precies hetzelfde gehad. Ik heb haar een jaar lang gegeven wat ze maar wilde eten tot idd het moment daar was dat ze niks meer wilde/ kon eten en alleen maar diaree had. Tis heel hard, maar je weet idd nu wat er komen gaat en wat je nog voor haar kunt doen om het zo draaglijk mogelijk te maken voor haar. Dat geeft wel wat rust.

Veel succes en sterkte.

Bedankt allemaal!

Kaat & Gentle

Nieuwe update:

Uit de buikpunctie is niets pathologisch gekomen.

Bloedwaarden zijn nog steeds gestoord (zelfde parameters als met pasen, maar nog iets hoger).

Dus eigenlijk zijn alleen de maagzweren en de losse tanden nieuw.

We doen dus gewoon verder.