van lennep schreef op maandag 13 juli 2009, 12:38:


Ja je vraagt naar de bekende weg, letterlijk en figuurlijk
In het algemeen gesproken:
Een paard komt niet bij mij in training, die blijft thuis, omdat er geen beter trainer is dan degene die daar dag in dag uit mee omgaat.
Een éigenaar zou in training kunnen komen om eerst de rugzak met heel ander gereedschap te vullen, om daarna vanaf dag 1 te leren waar en wanneer dat gereedschap te gebuiken is en zo langzaam maar zeker door de veranderende houding van het paard de problemen op te lossen.
Voor beiden een lange weg, of het nu om een vrouwtjes of mannetjespaard gaat. Je weet nl. wel wanneer je begonnen bent , maar nooit wanneer je 'klaar' bent...en ik denk dat je nooit klaar bent.

Spirithorses schreef op maandag 13 juli 2009, 13:20:


Pien toch!
Ik héb het ook niet over negeren, ik heb het over ánder gedrag vragen.
Hoe dat ander gedrag eruit moet zien is aan de paardvaardigheid van de trainer. In dit geval is dat zoals jij het beschrijft.
Maar als hij daarna een keer- of nog slechts een áánzet van een keer- goed gedrag laat zien, vergeet je dan niet om hem de hemel in te prijzen? Of hoe je dan ook beloont?

Helms Cindy schreef op maandag 13 juli 2009, 21:10:


Ik denk dat je goed samenvat wat ik schreef. Wat ik ook hier weer lees is dat er altijd problemen ontstaan wanneer je er het minst op voorbereid bent. Daarom had ik het ook over concentratie. ELK moment dat je bij je paard bent ben je aan het trainen, al was het alleen maar om gedrag te bevestigen, om de routine in te slijpen.
Ander gedrag vragen....
Ik geloof dat het Parelli is die zegt : "zo zacht als kan en zo hard als nodig". In dit geval, ben ik het daar mee eens. Maar nooit - zo hard als nodig" vóóraf, omdat het meestal onbegrip is bij het paard,- voordat je paard daar aanleiding toe geeft en dan alleen nog maar om jezelf te beschermen. Vooraf heeft hard of zacht er helemaal niets mee te maken, maar is het een comleet andere manier van aanleren.
Training is je paard leren begrijpen wat jij wilt dat er gebeurd en dit zo slim en snel mogelijk aanleren., gebruik makend van de wens van het dier om beloond te worden,
Verkeerd gedrag ombuigen naar gewenst gedrag door dat er voor in de plaats aan te leren, heeft weinig te maken met straffen achteraf en bevordert zeker de band met je paard niet.

Monique Meijer schreef op dinsdag 14 juli 2009, 12:11:


Zó een mooi verhaal! En dan heb ik het natuurlijk vooral over het beloon aspect ervan. Nu hoeft het helemaal niet "het hogere clickeren" te zijn. Maar het is onvoorstelbaar dat mensen- óók moeders met kinderen- niet begrijpen dat dit zo ongelooflijk goed werkt, terwijl ze hun eigen kind, wat qua gevoeligheid volgens mij te vergelijken is met hun paard, bij elk gestotterd nieuw woordje de hemel in prijzen.

Ik geef les aan een vreselijk aardige mevrouw, een instructrice, die dus andere mensen leert rijden. Zonder bit rijden, zonder ijzers was eigenlijk geen probleem, maar om enthousiast haar paarden bij elke vordering te belonen, vindt ze nog steeds een beetje genant. Als ik niet scherp oplet blijft het bij 2 klapjes in de hals, terwijl ze heel goed het verschil ziet....
Wat is dat joh, komt dat door de manegeopleiding dat we niet wat uitbundiger, wat motiverender mogen zijn tegen een paard?
Is het zó moeilijk te beseffen dat ook een paard een meter groter wordt als je hem beloont?

e m kraak schreef op dinsdag 14 juli 2009, 18:21:


Hoe verklaar je dan dat alle jonge meisjes de liefde van hun leven in een paard ontmoeten ? (ok, totdat ze de juiste jongen tegenkomen)


Omdat te leren beseffen heb ik me in Kaizen verdiept.


Dit sluit aan bij mijn eeuwige gez... en gedram om een trainingsplan te maken en dat plan in zulke kleine stukjes te knippen dat de amygdala het lichaam zo min mogelijk op scherp zet en voor het gemak de toegang tot de cortex, het denkgedeelte, afsluit. Omdat elk lichaam een zekere angst heeft voor verandering is het voorkomen van angst, opwinding of stress het belangrijkste om iets te leren.. Daarom ook mijn voorstel om de hengst van Cindy op een andere manier te benaderen.


Mogelijk

Coralie schreef op dinsdag 14 juli 2009, 21:02:


Tja, als je al zo met je kinderen omgaat, hoe kun je dan ooit met een dier ánders omgaan? Traditie is vaak een kwalijk iets.

e m kraak schreef op woensdag 15 juli 2009, 11:21:


Ok, ok, maar nu even concreet als we willen dat we niet alleen tegen elkaar aan lullen.
Stel: je paard wil niet in galop, of blijft rennen tot dat ie op een gegeven moment in galop valt. Da's niet echt de bedoeling, want jij wilt dat ie desnoods van uit stilstand in galop kan vertrekken.
Mijn manier is het moment van in galop springen markeren en dat belonen. Ik negeer dus het verkeerde gedrag van het rennen en beloon de eerste galopsprong. Als ik dat een poosje doe zal een clickerwise paard heel snel door hebben dat dát is wat ik wil en dat gedrag steeds sneller laten zien.
Nu kan ik me voorstellen dat dat paard dat geren helemaal niet zo vrolijk vindt en merkt dat de galop een prettiger gang is met die snelheid. Maar mogelijk is dat helemaal niet zo en blijft ie veel liever rennen.
HOE leer je dan paardje te galoperen wanneer jij dat wilt, zonder de beschikking te hebben over het gereedschap van markeren (clicken) en belonen voor die aktie?