Anja Seijn schreef op woensdag 5 augustus 2009, 23:27:


Volgens mij is dat die verdomde overlevingsdrang van die beesten, ze lopen eindeloos door, desnoods mentaal overleden.
Zeer onduidelijk voor het publiek. Want díe paarden laten geen verzet of pijn zien.
Die karakterprinsen van ons, die protesteren al als je niet 100% perfect leidt.
Precies dit, maakt het allemaal zo ontzettend onduidelijk.

Zou een leuk nieuw onderzoek zijn voor gedragswetenschappers: hoe uiten paarden pijn.
Ik heb weleens geïnformeerd bij Wageningen. Studenten doen weleens onderzoek voor hun studie, maar toch kost het degenen die het verzoek doet een kleine 1000 euro (dacht ik) Dit is de goedkoopste manier om iets wetenschappelijk te laten uitzoeken.

Piet schreef op donderdag 6 augustus 2009, 8:20:


Pfffff help.
Het enige wat bij mij opkomt is: dit paard heeft nog nooit bewust leren springen.
Hij is waarschijnlijk ingeleerd door m over de hindernissen te jagen.
Dit is geen zelfbewust dier. Moeilijk Piet. Vraag aan de eigenaresse is: is ze bereid om hem zichzelf te laten worden?
Sommige paarden vinden het wel leuk om te springen. Ik weet niet of 1.50 m hoogte daar ook bij hoort.

Liesje_Olli schreef op donderdag 6 augustus 2009, 10:57:


http://www.buitenzinnig.nl/DaviWB/Pagina7.html
Ik gebruik m zelf. Je hangt het gewoon aan je oude bithoofdstel je bent dan 50 euro verder.
Hij blijft mooi op de plaats liggen, snoert nergens. En ik vind het wel een mooi ontwerp.

jennet schreef op zondag 2 augustus 2009, 13:41:


Potverrrrrr haal jezelf niet zo naar beneden!!!
Dààr reageert jouw merrie op!! Volgens mij kom jij veel te wiebelig op haar over en dan wordt zij ook wiebelig. Haal diep adem, doe eerst de dingen die je wel ziet zitten en neem een stapel les. Je bent géén sukkel, paardrijden is gewoon erg complex.
Als je haar verkoopt krijg je spijt. Echt!

Michiel schreef op zondag 9 augustus 2009, 21:58:


Ja, natuurlijk. Het paard is dan 'gebroken'. Ouwe cowboytruuk.
Zo breken ze in Tailand nog steeds olifanten. Ze isoleren een jong dier uit een groep, binden hem vast, slaan en kloppen het net zo lang tot het niet meer reageert. Dan mag het uit de benarde positie en alles is dan een verbetering. Geïsoleerd van de groep heeft het geen andere keus dan met de mensen mee te doen.
Gezien op National Geografic. Om misselijk van te worden. Hier denkt men nog steeds dat je het paard net zo lang moet dwingen tot het opgeeft en dan heb je een leuk gehoorzaam paard. Probleem is dat men denkt dat het normaal is.

Toch is het verbazingwekkend hoe scherp leken kunnen observeren.
Laatst zei iemand mij nog: ik heb vroeger een beugel gedragen. Lijkt mij net zoiets als een bit. Irriteert, lijdt af als de pest en je voelt de spanning continu in je hoofd. Interessante vergelijking!

verasita schreef op maandag 10 augustus 2009, 2:24:



????

lotje schreef op zondag 9 augustus 2009, 20:56:


Nou wat een verhaal. Is er een opfokwei waar hij bij kan? Dat is niet altijd zo duur.

Huertecilla schreef op maandag 10 augustus 2009, 12:01:


Je kunt niet van iedereen verwachten meteen optoomvrij te gaan rijden. Dingen gaan in stapjes en zonder bit is de eerste stap. Vandaaruit komt wellicht de volgende stap.

Jasmijn Wauters schreef op maandag 10 augustus 2009, 17:58:


een bit zit ín het lichaam en is daardoor wel heel erg aanwezig.

Jasmijn Wauters schreef op maandag 10 augustus 2009, 19:03:


en jezelf eindeloos herhalen is geen communicatie

Michiel schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 9:35:


verbranden in je houtkacheltjeYes!
Nr:134620

SimoneS schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 10:50:


Groene klei erop! Klei trekt de viezigheid eruit, die wil er kennelijk uit. Als er nog ellende uit wil, heeft het geen zin om de wondes dicht te willen hebben. Klei droogt in op het moment dat er niks meer uit komt, dekt de wond af tegen vuil van buiten en is toch poreus genoeg om zuurstofdoorlatend te zijn. Verder idd van binnenuit het systeem helpen af te voeren. Zie de klei als een pleister en blijf verder van wondes af.